«Сям’я» — гэта слова мы чуем кожны дзень, з самага ранняга дзяцінства. Большасці дзяцей пашанцавала нарадзіцца менавіта ў сям’і, дзе ёсць мама і тата. Хтосьці выхоўваўся толькі з адным з бацькоў — мамай ці татам, у «няпоўнай» сям’і. Хто-небудзь з дзяцей, нажаль, сям’і быў пазбаўлены цалкам, бацькоў яму замянілі выхавацелі і нянечкі дзіцячага дома …
Чаму адбываецца так, што дзеці аказваюцца кінутымі уласнымі бацькамі? Чаму вельмі частыя разводы паміж маладымі людзьмі? Чаму слова «сям’я» не мае ў сучасным грамадстве вялікай значнасці, каштоўнасці? Людзі настолькі забыліся пра тое, што яны могуць быць дзецьмі і бацькамі, пра тое, што трэба працягваць чалавечы род, што гэта стала дзяржаўнай, агульнанацыянальнай праблемай. Нездарма В. Пуцін абвясціў 2008 год годам Сем’і.
Што ж пазначае гэта паняцце — «сям’я»? У тлумачальным слоўніку мы знаходзім вызначэнне: «Сям’я: група тых, хто жыве разам блізкіх сваякоў». Акрамя таго, там ёсць яшчэ і такое вызначэнне: «аб’яднанне людзей, згуртаваных агульнымі інтарэсамі». Такім чынам, «сям’я» — гэта блізкія сваякі, якія жывуць разам і якіх яднаюць агульныя інтарэсы. Якія гэта інтарэсы? Толькі толькі матэрыяльныя? Я думаю, што не. Дакладней, у першую чаргу, не, калі гаворка ідзе пра сапраўднай сям’і.
У «сапраўднай» сям’і самым галоўным аб’яднаўчым пачаткам з’яўляецца любоў, любоў людзей адзін да аднаго. А калі людзі любяць адзін аднаго, то яны прымаюць сваіх сваякоў такімі, якія яны ёсць, прымаюць і жадаюць ім дабра. У сапраўднай сям’і заўсёды прымуць і выслухаюць, заўсёды даруюць і паспрабуюць зразумець.
Сапраўдная сям’я — гэта твой праўдзівы дом, куды ты заўсёды можаш вярнуцца, пасля любой няўдачы, любога ўзрушэнні, любога гора. І толькі тут, Дома, ты зможаш цалкам аднавіцца, зноў паверыць у людзей і ў добразычлівы свет. І гэта здарыцца дзякуючы тваёй сям’і, якая будзе любіць цябе, нягледзячы ні на што.
Прыкладам сапраўднай сям’і ў рускай літаратуры для мяне з’яўляецца сям’я Растова з рамана Л. Н. Талстога «Вайна і мір». Наогул, ва ўсіх сваіх творах гэты пісьменнік распавядаў пра сваю сям’ю, пра ўзаемаадносіны паміж сваімі сваякамі.
Цікава, псіхолагі лічаць, што абстаноўка «талстоўскай» сям’і з’яўляецца ідэальнай. Такую «ідэальную» сям’ю пісьменнік увасобіў у вобразе сям’і Растова. Успомнім хоць бы эпізод, у якім стары граф аддае грошы Мікалаю Растову, хто прайграе вялікую суму. І гэта нягледзячы на тое, што сям’я была ў вялікіх абавязках і стары Растоў ахвяраваў ці не апошнім. Але такая была сіла кахання графа да свайго шалапутнага сыну, што ён без пярэчаньняў ратуе сына ад ганьба і пазыковай ямы, нічога не кажучы старой графіні, каб не выдаваць сына і не хваляваць жонку.
На жаль, каштоўнасць моцнай сапраўднай сям’і зараз адсоўваецца на другі план. Я думаю, што дзесьці ў падсвядомасці сям’я ўсё яшчэ з’яўляецца вельмі важнай, асабліва для жанчын. Але іншыя, больш матэрыяльныя, каштоўнасці — грошы, кар’ера, поспех — не дазваляюць цалкам засяродзіцца на сям’і. Яе часта адкладаюць на потым. Добра, калі ўжо сталыя людзі ўсё ж вырашаюць пажаніцца, завесці дзяцей. Тады яны ўжо свядома і адказна падыходзяць да гэтага пытання, і вялікая верагоднасць, што іх сям’я будзе шчаслівай і гарманічнай.
Але бывае і так, што ў пагоні за матэрыяльным і вонкавым, людзі забываюць пра што-то вельмі важным. І пад канец жыцця яны разумеюць, што гэта важная было іх сям’ёй, дзецьмі. Яны ўсведамляюць, што пазбавіліся свайго працягу, пазбавіліся магчымасці даць новае жыццё і, тым самым, падоўжыць жыццё самім сабе. А гэта страшна, тым больш, тады, калі ўсведамленне прыходзіць занадта позна.
Акрамя таго, зараз, як мне здаецца, маладыя людзі баяцца або проста не хочуць браць на сябе адказнасць. Бо заводзячы сям’ю, афіцыйна уступаючы з кімсьці ў шлюб, ты бярэш адказнасць на сябе і за іншага чалавека. А гэта часцяком бывае цяжка, непрыемна, страшна, у рэшце рэшт. Ці не гаворыць такі страх аб інфантыльнасці сучасных маладых людзей? Я думаю, шмат у чым гэта менавіта так.
Зараз на змену афіцыйнага шлюбу прыходзіць так званы шлюб «грамадзянскі». То бок, людзі жывуць разам, вядуць сумесную гаспадарку, але перад тварам дзяржавы яны не з’яўляюцца мужам і жонкай. Лічыцца, што пры такіх умовах лягчэй разысціся, калі раптам «не сышліся характарамі», так менш абавязацельстваў перад іншым чалавекам. Не ведаю, наколькі гэта правільна. Ведаю толькі тое, што дзеці, якія жывуць у такой «грамадзянскай» сям’і, адчуваюць сябе няўпэўнена і трывожна. Ім не хапае адчування стабільнасці, яны не ўпэўнены ў тым, што тата з мамай заўсёды будуць побач, як гэта ўласціва дзецям з «афіцыйных» сем’яў.
Акрамя таго, да гэтага часу існуе такое паняцце, як «сорам перад людзьмі». І хоць гэты аргумент становіцца цяпер усё менш значным, для некаторых людзей ён вагой. Вядома, у 19 стагоддзі меркаванне грамадства, у якім ты круціўся, было вельмі важным, калі не сказаць, вызначальным. Менавіта яно, шмат у чым, зрабіла невыносным жыццё Ганны Карэнінай пасля таго, як яна сышла з сям’і да Вронскі. Вы скажаце, што вырашальным фактарам у самагубства гераіні стаў яе ўнутраны крызіс, сорам, адчуванне сваёй грахоўнасці. Але яно, на мой погляд, было шмат у чым навязана звонку, гаворачы сам грамадствам.
Добра гэта ці дрэнна? Вядома, не варта заводзіць сям’ю толькі пад ціскам грамадскіх асноў. Але прыслухацца да таго, што перадавалі твае продкі як вечную каштоўнасць пакалення ў пакаленне, я думаю, усё ж варта.
Асабіста я лічу сям’ю непарушнай каштоўнасцю. Мяняюцца часы, эпохі, кіраўнікі, эталоны і ідэалы. Толькі сям’я заўсёды застаецца беспярэчнай каштоўнасцю, таму што гэта працяг роду, «родная кроў», безумоўная падтрымка і прыняцце, каханне. Сям’я — гэта карані, гэта аснова, гэта Дом, без якога неймаверная жыццё ні аднаго чалавека, у якой бы эпосе ён ні існаваў.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 11 клас / Каштоўнасць сям’і
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Сачыненне на тэму мая сям’я
Шукайце сінонімы на sinonim.org, каб сачыненне не супадала з тым, што ў інтэрнэце. Націсніце 2 разы на любое слова ў тэксце.
1. Ідэальная сям’я — сачыненне
Кожны чалавек любіць і шануе свой дом і сваю сям’ю. Бо хата лічыцца уласнай крэпасцю, дзе можна схавацца ад любых жыццёвых нягод, а людзі, якія ў ім жывуць, якія заўсёды зразумеюць і падтрымаюць у цяжкую хвіліну — гэта і ёсць сям’я. І роля яе для кожнага з нас велізарная. Бо з сям’ёй звязаны ўсе першыя адчуванні і ўяўленні чалавека, калі ён толькі пачынае ўсведамляць навакольны свет. А пасля менавіта ў сям’і фармуюцца такія чалавечыя паняцці як любоў і клопат. Нездарма сям’ю называюць ячэйкай грамадства, малой радзімай. У ёй фармуецца чалавечая асоба, адбываецца выхаванне індывіда. Таму звычайна ад таго, якая ў чалавека была сям’я, залежыць і тое, якім ён стаў. Для мяне мая сям’я — гэта самае важнае ў жыцці.
Сям’я для кожнага — гэта тыя самыя любімыя і родныя людзі, якія былі зь ім з самага дзяцінства. І галоўная роля ў стварэнні сямейнага ачага належыць, вядома, маці. Жанчына можа быць бліскучым спецыялістам у любой вобласці, аднак, самая галоўная яе роля ў грамадстве, то, з чым не зможа справіцца ні адзін мужчына — гэта стварэнне сям’і. Жанчына са старажытных часоў была захавальніцай хатняга ачага. На яе ўскладалася ўся праца па хаце. Акрамя таго, яна павінна была стварыць такую хатнюю абстаноўку, каб астатнія члены сям’і адчувалі цяпло і ўтульнасць дома, адчувалі сябе сям’ёй — адзіным цэлым. Гэта вельмі цяжкая і адказная праца, але жанчына заўсёды спраўлялася з ёй. Зараз зусім іншыя часы. Жанчына занятая на працы, а для дома застаецца ўсё менш часу. Аднак яна і цяпер, як і шмат гадоў таму, беражэ дом, стварае, падтрымлівае і ўмацоўвае сям’ю. Мама — самы блізкі мне чалавек. Я лічу, што кіраўнік нашай сям’і — гэта, усё ж такі, мама.
Вядома, каб сям’я была добрай і дружнай, адных сіл маці недастаткова. Усе члены сям’і павінны прыкладаць намаганні для стварэння сямейнага клімату. Бо сям’я — гэта, перш за ўсё, калектыў.
Сямейныя традыцыі вельмі важныя для таго, каб кожны чалавек у сям’і адчуваў сябе яе членам, меў з астатнімі сваякамі нешта агульнае. І, вядома, у кожнай сям’і існуюць свае даты, якія памятныя ўсім, свае сямейныя святы. Наша сям’я з нецярпеннем чакае іх наступу, таму што яны прыносяць ўсім нам радасць. Але не толькі гэтым добрыя сямейныя традыцыі. Праводзячы вечар з бацькамі, дзеці таксама адчуваюць сябе паўнавартаснымі членамі сям’і, і гэта нас вельмі аб’ядноўвае.
Важна, каб у любой сям’і было давер і паразуменне, любоў і клопат адзін пра аднаго. Сям’я тым і добрая, што тут чалавек заўсёды застаецца сабой, і ні пры якіх абставінах яго ня разлюбіў, заўсёды зразумеюць і падтрымаюць. Сям’я — гэта найважнейшая апора для любога чалавека, якая павінна заставацца з ім заўсёды.
2. Мая сям’я — складанне для 1, 2, 3 класаў
Не магу сказаць, што наша сям’я чымсьці моцна адрозніваецца ад іншых сем’яў нашай краіны. Няма ў ёй нічога незвычайнага і выбітнага. Аднак для мяне яна самая лепшая.
Я вельмі люблю свайго бацькі. Па працы яму часта даводзіцца ездзіць у працяглыя камандзіроўкі, таму дома ён бывае рэдка. Аднак калі ён прыязджае, у нашай сям’і заўсёды бывае сьвята. З бацькам мне заўсёды весела і цікава. Ён шмат ведае і ўмее, заўсёды знаходзіць карысную і цікавую працу, у якой я таксама магу яму дапамагчы.
Маму я люблю ані не менш таты. Для мяне мама — самы дарагі і блізкі чалавек. Яна заўсёды падтрымае і дапаможа, дасць слушную параду. Мая мама ўмее многае. Яна вельмі добра рыхтуе, умее шыць і вязаць. У нашым доме заўсёды чыста і ўтульна, і ў гэтым заслуга нашай мамы. Я люблю размаўляць з ёй, і з кожнай гутаркі даведаюся шмат новага і цікавага для сябе.
У мяне ёсць малодшы брат. Ён непаслухмяны, гарэзлівы, але ўсё роўна я яго вельмі люблю. Ён вельмі любіць гуляць са мной.
Наша бабуля — паважаны чалавек. Яна ветэран вайны і працы. У яе ёсць шмат узнагарод за самаадданую працу ў гады Вялікай Айчыннай Вайны. Цікава слухаць бабулю, калі яна распавядае аб ваенных гадах. Наша бабуля вельмі добрая і ніколі не злуецца.
У нашым доме ёсць і жывёлы. У нас жывуць дзве коткі і папугайчыкаў. Яны таксама адчуваюць сябе тут утульна і ведаюць, што іх тут любяць. Наша сям’я вельмі дружная, вось чаму яна для мяне самая лепшая.
3. Сачыненне — 5, 6 клас
Сям’я — гэта людзі, бліжэй якіх ужо нікога не знайсці. Вось чаму для мяне сям’я так важная, чаму я так ёю шаную.
Мая сям’я невялікая. У мяне ёсць мама, тата і старэйшы брат. Маму я вельмі люблю. Дзе б я ні была, што б са мной не здарылася, я заўсёды разлічваю на яе падтрымку і дапамогу. Яна заўсёды ўдзяляе нам з братам шмат ўвагу, заўсёды выслухае, параіць. З ёй можна казаць пра ўсё, а гэта вельмі важна. Добра, калі ёсць такі чалавек, ад якога не трэба нічога ўтойваць. Мама працуе на заводзе інжынерам. Яна добры і разумны спецыяліст, на працы яе шануюць.
Мой тата працуе ў будаўніцтве. Ён — кіраўнік буйнога будаўніча-мантажнага падраздзялення. Гэта вельмі сур’ёзная праца, якая патрабуе ведаў, каласальнага вопыту і ўменні працаваць з падначаленымі. Аднак у сям’і ён не падобны на вялікага начальніка. Ён вельмі добры і ніколі не падвышае голас. З ім заўсёды бывае цікава. Ён вельмі шмат чытае і заўсёды можа расказаць што-небудзь цікавае. Праца — не адзіны цікавасць у яго жыцці. Яшчэ ён займаецца спортам і цікавіцца гісторыяй. Мы з братам падоўгу гутарым з бацькам. З гэтых гутарак заўсёды пазнаеш нешта новае і карыснае для сябе.
Мой брат вырашыў стаць лекарам. Ён прыняў гэтае рашэнне ўжо даўно і ўсё робіць для таго, каб яго мара здзейснілася. Брат не захацеў ісці па слядах бацькоў і выбіраць інжынерную спецыяльнасць. Кар’ера лекара прыцягвае яго значна больш. Цяпер ён актыўна займаецца біялёгіяй і хіміяй, самастойна вывучае дадатковы матэрыял, каб паступіць у медыцынскае навучальная ўстанова. Вядома, як складана туды паступіць, і наогул, якая гэта цяжкая праца — быць лекарам. Аднак мой брат ўпэўнены ў сваім выбары, а я здзіўленая яго мэтанакіраванасцю і жадаю яму поспехаў.
Ёсць у нас і яшчэ адзін жыхар. Гэта наш кацяня. Ён у нас з’явіўся нядаўна, але ніхто з нас ужо не ўяўляе нашу сям’ю без гэтага чароўнага і мілага істоты. Некаторыя скажуць, што жывёла не можа ставіцца да сям’і, аднак я з гэтым гатовая паспрачацца. Нашага кацяняці ўсе лічаць паўнавартасным чальцом сям’і.
Наша сям’я вельмі дружная. І яна шмат значыць для мяне. Я хачу, каб яна заставалася такой заўсёды, а сама раблю ўсё, каб іншыя адчувалі маю падтрымку і ўклад ва ўмацаванне нашай сям’і.
Калі старонка дапамагла, захавайце яе і падзяліцеся спасылкай з сябрамі:
Група з кучай карыснай інфармацыі (падпішыцеся, калі трэба будзе ЕГЭ або ОГЭ):