Асноўная праблема, якую Фонвизин падымае ў камедыі «Недалетак», — праблема выхавання асвечаных перадавых людзей. Дваранін, будучы грамадзянін краіны, які павінен тварыць справы на карысць айчыны, з нараджэння выхоўваецца ў атмасферы амаральнасці, самаздаволення і самадастатковасці. У сваёй п’есе Фонвизин паказаў асноўнае зло тагачаснай рускага жыцця — прыгон і намаляваў тыповыя рысы рускіх прыгоннікаў.
На бязмежнай улады прыгоннага права заснаваны ўвесь хатні ўклад Прастакова. Аўтар выкрывае прагнасць і жорсткасць Прастакова, беспакаранасць і невуцтва Скотининых. Мы бачым неахайную сядзібу Прастакова, дзе жывуць і Скотинины. Гаспадыня дома то лаецца, то б’ецца: «тым і дом трымаецца». Прастакова жорсткая і грубіянская, але яна шалёна любіць сына. Гаворка Прастакова непісьменнасць, але вельмі зменлівая: ад нясмелай інтанацыі яна лёгка пераходзіць да ўладнага грубага тону. Гаворка Скотинина не толькі грубіянская, але і цалкам адпавядае прозвішчы. Пра сябе і пра іншых ён кажа не як пра людзей, а як пра жывёл.
У асобе грубага невука Митрофанушки пісьменнік паказаў «няшчасныя следства благога выхавання». Митрофанушка сапсаваны не тым выхаваннем, якое яму даюць, поўнай адсутнасцю выхавання і згубным матчыным прыкладам. Першай настаўніцай і выхавальніцай Митрофанушки была старая нянька Еремеевна, якая за сваю працу атрымлівае «па пяці рублёў на год, ды па пяці аплявух на дзень». Нянька больш клапацілася аб жываце выхаванца, а не пра яго галаву. Да Мітрафанаў ходзяць тры настаўнікі, якія вось ужо некалькі гадоў беспаспяхова спрабуюць убіць у галаву «робенка» хоць нейкія зародкі ведаў. Настаўнікі Мітрафана — адстаўны сяржант Цыфиркин займаецца з ім арыфметыкай (Арихметике вучыць яго … адзін адстаўны сяржант, Цыфиркин »), семінарыст Кутейкин — граматай (« Для граматы ходзіць да яго дзяк ад Пакровы, Кутейкин »), а немец Вральман ажыццяўляе агульнае кіраўніцтва, нібыта навучаючы гаспадарскага сынка «ўсіх навуках» ( «Па-французску і ўсіх навуках навучае яго немец Адам Адамыч Вральман»). Вральман, як былы фурман Стародума, што высвятляецца ў канцы п’есы, не мае ніякага ўяўлення аб навуках, але ён немец, а таму невуцкія гаспадары давяраюць яму. Да таго ж ім падабаецца пазіцыя Вральмана: «не абцяжарваць дзіцяці» ( «Ён дзіцяці не няволіць»). Немцу плацяць значна больш ( «Гэтаму па трыста рублікаў у год), чым Цыфиркину і Кутейкину, яго кормяць (« Саджаем за стол з сабою … За сталом шклянку віна «) і апранаюць у доме (« Бялізну яго нашы бабы мыюць »). Двух рускіх настаўнікаў ні ў што не ставяць, Митрофанушка займаецца з вялікай неахвотай, беспакарана абражае іх, перапыняе заняткі і нічога не разумее, хоць «вучыцца» ужо некалькі гадоў ( «Ужо гады чатыры як вучыцца»).
Характар Мітрафана выхоўваецца атмасферай у сям’і, дзе запраўляе жанчына. Памешчык прасцяк цалкам падпарадкоўваецца жонцы і не адважваецца сказаць ёй ні слова против.Вот як мужчыны сямейства Прастакова разам з дзядзькам Скотининым самі сябе характарызуюць: «Я з пэўнай брат … я жончына муж … а я Матушкін сын».
Мітрафан нікога не любіць, ён злы, невежествен і да таго ж агрэсіўны. Митрофанушка — гультай, які звыкся біць лынды ды лазіць на галубятню. Мітрафан не толькі неразумны, «Матушкін сынок». Ён жа хітры ведае як падлізацца маці. Стародум пасмейваецца над Мітрафанам, разумеючы, што невуцтва — яшчэ не самая вялікая бяда. Значна асцярогі бессардэчнасць. «Невукаў без душы — звер». Жыццё і выхаванне адразу адабралі ў Мітрафана мэта і сэнс жыцця. І настаўнікі не змогуць дапамагчы (гэта толькі даніна модзе з боку спадарыні Прастакова); у Мітрафана і не ўзнікала іншых жаданняў, акрамя як паесці, пабегаць на галубятні ды ажаніцца.
У сваёй п’есе Фонвизин кажа чытачам, што спачатку трэба выхаваць дабрачыннасць, паклапаціцца пра душу, а ўжо потым — пра розум.
91517 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Фонвизин Д.І. / Недалетак / «Вось ліхадушнасьці плады годныя!» (Па камедыі Д.І. Фонвизина «Недалетак»)
Глядзі таксама па твору «Недалетак»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Вось ліхадушнасьці годныя плады (Д. І. Фонвизи. «Недалетак»)
Прачытаныя апошнія радкі камедыі. Адчуваю ў душы нейкае замяшанне. З чаго б гэта? Бо фінал заканамерны: папярэджваў жа Праўдзін, што такое можа здарыцца. Зло павінна быць пакарана — пра гэта мы яшчэ з дзяцінства ведаем з казак. Чаму ж да задавальнення ад аднаўлення справядлівасці прымешваецца іншае пачуццё — жалю? Ды яшчэ да Прастакова ?! Усё зразумела і проста: я чалавек, і мне шкада іншага чалавека, якому дрэнна. Разумею, што Прастакова менш за ўсё заслугоўвае жалю, а мне яе ўсё роўна шкада. Хоць бы таму, што самую вялікую крыўду, самую вялікую рану наносіць ёй сын, дзеля якога яна жыла, якому хацела зладзіць жыццё і дзеля якога трывае крах. Яе маглі асуджаць слугі, сяляне, якіх Яна ўціскаць і прыніжала, мелі права суда над ёй Стародум і Праўдзін, але толькі не Мітрафан. Гэта здрада і жорсткасць у адносінах да маці. Можа, таму я ўсё-ткі шкадую Пра-стакову.
Гучыць апошняя фраза Стародума: «Вось ліхадушнасьці плады годныя!» Яна і прымушае вярнуцца да самага пачатку камедыі, каб знайсці прычыну падзення Прастакова. Не трэба доўга шукаць прыклады жорсткасці, нялюдскасці, тупасці памешчыцы, якая мае ўладу і сілу над людзьмі. Сялян яна абірае да ніткі, парады Скотинина, яе брата, дапамагаюць у гэтым. Слугам дастаецца яшчэ больш, таму што яны ўвесь час на вачах, яна і за людзей іх ня лічыць. «Харя», «шэльма», «быдла», «сабачая дачка», «дурань» — усё гэта адрасавана тым, хто корміць сям’ю памешчыцы, прыбірае, даглядае. Ды што там слугі! Простая-кова брата роднага гатовая загубіць, калі ён становіцца на яе шляху. І ўсё гэта дзеля Митрофанушки, яе надзеі, яе кровинушки! Любая маці хоча дабра свайму дзіцяці, аддае яму сваю любоў і клопат. Але ў Прастакова гэта сляпая каханне, страшная, вар’яцкая. Сама нікчэмная, непрыстойная, яна і сына выхоўвае такім жа. Будзь яе воля, яна б ніколі не турбаваў яго вучобай. Жыве жа Прастакова непісьменнай, неграмотен і яе брат, а маюць уладу і багацце. Але ўказы цара прымушаюць дваран вучыць дзяцей — вось і вучыць яна свайго Мітрафана ўжо чатыры гады, а толку ніякага, таму што пашкадавала грошай для добрых настаўнікаў. А дрэнныя і вучаць дрэнна, ды і Мітрафан не паддаецца навучанню. Невуцтва самой Прастакова, яе амаральнасць не маюць мяжы, сумленне яе даўно заснула. Прастакова страшная і сваімі ўчынкамі, і ладам жыцця, і прынцыпамі. Яна вінаватая ў тым, што сваім выхаваннем забіла ўсё чалавечае ў Митрофанушке, зрабіла з яго маральнага вырадка. Прастакова страціла нават пачуццё небяспекі. Яна ўжо не ў стане спыніцца нават тады, калі Праўдзін папярэджвае аб пакаранні.
Кажуць: «сумленне загаварыла», «сумленне падказала». Але Прастакова сумленне ўжо не памочніца. «Сумленне заўсёды, як адзін, перасцерагае перш, чым як суддзя карае», — вучыў Стародум Соф’ю. Не магла сумленне перасцерагчы Прастакова, таму што яна даўно ўжо глухая да любога маральнаму пачуццю. Усё ідзе да заканамернага фіналу, таму што самавольства памешчыцы не ведае меры, а яе невуцтва — сораму.
Спадарыня Прастакова пакараная сурова, але справядліва. Яе прагнасць, грубасць, крывадушнасць спарадзілі плён ліхадушнасьці, за якія ёй наканавана расплаціцца. У гэтым складаецца ўрок камедыі «Недалетак», якая вучыць і перасцерагае ўсіх, хто хоча стаць на шлях Прастакова. І мне яе ўжо не шкада.
1. Назавіце першую п’есу Д. І. Фонвизина. ( «Брыгадзір», 1769)
2. Што сказаў Д. І. Фонвизин, пабываўшы за мяжой? ( «Слаўны бубны за гарамі».)
3. Як называецца «граматыка» Д. І. Фонвизина? ( «Усеагульная прыдворная граматыка».)
4. Героі якіх п’ес Фонвизина носяць аднолькавыя імёны? (Соф’я У «брыгадзіраў» і Соф’я ў «Недалетак».)
5. Дзе і ў якім годзе адбылася прэм’ера п’есы «Недалетак»? (Пецярбург, 1782)
6. Прэм’ера п’есы «Недалетак»: «Калі ўпаў заслону, пачуўся гром апладысментаў, на сцэну паляцелі. »Што паляцела на сцэну? (Кашалькі.)
7. Хто быў прататыпам Митрофанушки ў «Недалетак»? (А. Н. Аленін, 18 гадоў, пасля прэзідэнт Акадэміі мастацтваў, дырэктар Публічнай бібліятэкі ў Пецярбургу.)
8. Каму ў п’есе «Недалетак» належаць словы:
«У вялікім святле водзяцца премелкие душы».
«Залаты дурань — усё дурань».
«Наяўныя грошы — не наяўныя годнасьці».
«Без шляхетных спраў шляхетнае стан нішто».
9. Якая фраза гучыць у фінале камедыі «Недалетак»? Каму яна належыць? ( «Вось ліхадушнасьці плады годныя», Стародуму.)
10. Хто сказаў, што ў «Недалетак» «сатырык цудоўны невуцтва пакараў смерцю ў камедыі народнай»? (А. С. Пушкін.)
11. Які персанаж п’есы «Недалетак» згадваецца ў рамане А. С. Пушкіна «Яўген Анегін» сярод гасцей Ларыных?
(Скотинины, пара сівая
З дзецьмі ўсіх узростаў. )
катэгорыі
Сачыненні па тэме
- Тэзісна планы твораў сатыры смелы валадар … Фонвизин Тэма прадугледжвае раскрыццё асобы Д. І. Фонвизина. У працэсе вывучэння п’есы «Недалетак», знаёмства з творчасцю пісьменніка, аповяду аб яго жыццёвым
- Сачыненне на тэму неўміручасць камедыі в. І. Фонвизина Недалетак што з гэтай камедыі існуе ў рэальным свеце? Камедыя «Недалетак» прынесла вядомасць і папулярнасць свайму аўтару, Дзянісу Фонвизину. Чаму ж так адбылося? Я лічу, што самую важную ролю
- Пабудова і мастацкі стыль камедыі Фонфизина Недоросоль. — мастацкі аналіз Пабудова і мастацкі стыль камедыі Фонфизина Недоросоль. Пабудова і мастацкі стыль камедыі. Багатае ідэйна-тэматычны змест камедыі «Недалетак» ўвасоблена ў майстэрску распрацаваную мастацкую
- Жанравая своеасаблівасць камедыі Д. І. ФОНВИЗИНА «Недалетак» Камедыя Д. І. Фонвизина «Недалетак» па праве лічыцца вяршыняй рускай драматургіі XVIII стагоддзя. Захоўваючы некаторую сувязь з традыцыйнымі літаратурнымі жанрамі
- СЦЭНАРЫЙ літаратурныя ГУЛЬНІ «аўтографы» Казакова Тамара Уладзіміраўна, гімназія № 192 «Брусавым», Санкт-Пецярбург Удзельнікі гульні — навучэнцы 10 класа. Каманды па 6 чалавек. журы —
-
Пастух у раўчукі спяваў жаласна, у роспачы, Сваю бяду і свой ўрон непаўторных: Ягня ў яго любімы Нядаўна патануў у
Сюжэтна-ролевыя гульні для дзяцей. Сцэнары гульняў. quotС выдумкай ідзем па жизниquot Гэтая гульня выявіць самага назіральнага гульца і дазволіць ім
Зварачальныя і незваротныя хімічныя рэакцыі. Хімічнае раўнавагу. Зрушэнне хімічнага раўнавагі пад дзеяннем розных фактараў 1. Хімічнае раўнавагу ў сістэме 2NO (г)
Ніёбія ў кампактна стане ўяўляе сабой бліскучы серабрыста-белы (ці шэры ў порошкообразном выглядзе) парамагнітнага метал з объёмноцентрированной кубічнай крышталічнай кратамі.
Назоўнік. Насычэнне тэксту назоўнікамі можа стаць сродкам моўнай выяўленчасці. Тэкст верша А. А. Фета «Шэпт, нясмелае дыханье. », У свой