Кожны чалавек ставіцца да прыроды па-свойму: хтосьці добра, а хто-то дрэнна. Апошнім часам чалавецтва зусім неэканамічна і эгаістычна адносіцца да нашай планеты і яе прыродзе. Аднак існуе і мноства прыродаахоўных арганізацый, якія абараняюць і ахоўваюць прыродныя рэсурсы нашай зямлі — высаджваюць дрэвы, ствараюць запаведнікі і заказнікі, пратэстуюць супраць незаконнага адлову жывёл, браканьерства, выкарыстання вырабаў са скуры, норкавых футраў і іншага.
Кожны чалавек павінен імкнуцца захаваць прыродныя багацці і данесці іх да будучых пакаленняў. Ахова прыроды заўсёды павінна быць у прыярытэце для чалавецтва.
Складанне Чалавек і свет прыроды
Я думаю, што вельмі часта сустракаецца тэма праблема ўзаемаадносін чалавека і прыроды. У наш час асабліва ў гарадах, адбываецца забруджванне чалавекам прыроды. Цяпер чыстае паветра-гэта вялікая рэдкасць для гарадоў. Ёсць шмат розных заводаў і фабрык, якія вельмі забруджваюць прыроды, выкідамі адходаў, забруджванне паветра. Таксама выхлапныя газы ад аўтамабіляў. Ці ж, калі чалавек выкідвае смецце ў неналежных для гэтага месцах, усё гэта спрыяе моцнаму забруджванню прыроды.
Чалавек павінен навучыцца абараняць прыроду і быць з ёй у свеце. Для аховы прыроды створаны спецыялізаваныя запаведнікі. Чалавек можа дапамагчы, прыродзе выкінуўшы смецце ў належных для гэтага месцах, ёсць розныя мерапрыемствы, калі прыбіраюць смецце, садзяць клумбы. Калі азірнуцца навокал, то можна ўбачыць на колькі ўсё жа выдатная прыроды, усе расліны, жывёлы.
Усё з радасцю чакаюць вясны, калі пачынаюць квітнець сады, з’яўляецца вясновае сонейка, і ад гэтага вельмі радасна становіцца на душы. Менавіта таму галоўная задача ўсіх людзей на планеце шанаваць, тое месца, дзе ты жывеш. Усё гэта для таго, што б прырода не страціла сваё чараўніцтва і прыгажосць. Прырода-гэта наш сябар, яе трэба берагчы.
Поўнае складанне Чалавек і прырода
На планеце Зямля пражывае каля сямі мільярдаў чалавек. Не важна, жывеш ты ў вялікім горадзе або ў глухой вёсачцы, прырода ўсё роўна акружае цябе ўсё жыццё. Але задумваемся мы пра прыродзе? Ўспамінаем Ці мы пра яе калісьці, акрамя тых выпадкаў, калі нам трэба скарыстацца яе рэсурсамі? На дадзены момант чалавецтва выкарыстоўвае нашу планету зусім неэканамічна, і па дадзеных афіцыйных арганізацый, каб акупіць усе выдаткі, нам спатрэбіцца дзве з паловай планеты. Людзі выкідваюць выдаткі ў акіяны, высякаюць лясы. А чаго вартыя пажары ад неасцярожна кінутага недакурка, з-за якога знікаюць гектары лесу? А бо ў гэтым лесе былі не толькі дрэвы, але і Біятычныя супольнасці. Лес — крыніца кіслароду, які жыццёва важны для ўсіх істот.
Жывёлы гуляюць важную ролю ў прыродзе. Яны з’яўляюцца ўдзельнікамі харчовых ланцужкоў, некаторыя нішчаць шкоднікаў садовых і агародных гаспадарак. Аднак людзі не шкадуюць і іх. Жывёл знішчаюць дзеля прымітыўных радасцяў: новая норковая футра, скураная сумачка, смачны святочны абед. Асабліва вялікую шкоду наносяць жывёлам браканьеры, бо менавіта з-за іх увесь час папаўняецца Чырвоная кніга. Так, ёсць жывёлы, на адлоў якіх даецца дазвол, вынішчэньне іх законна цалкам магчыма.
Варта звярнуць увагу і на дзейнасць заводаў, якія даволі негатыўна ўплываюць на атмасферу. Атмасфера — вельмі важная абалонка, якая абараняе Зямлю ад шкоднага ультрафіялетавага сонечнага выпраменьвання.
Аднак не ўсе людзі настолькі дрэнныя, бо даволі многія любяць і абараняюць прыроду, ахоўваюць яе ад зьнішчэньня і браканьерства. Некаторыя складаюцца ў прыродаахоўных арганізацыях, аднак гэта зусім не абавязкова. Абараняць прыроду можа кожны чалавек, які клапоціцца аб сваім будучыні і будучыні сваіх дзяцей, унукаў і будучых пакаленняў. Гэтыя людзі адмаўляюцца ад выкарыстання вырабаў з натуральнай скуры, нашэння футраў. Яны высаджваюць дрэвы і кветкі, ахоўваюць рэдкія жывёлы і расліны, якія падвяргаюцца бязлітаснаму вынішчэньня з боку браканьераў і людзей, якія спрабуюць незаконна нажыцца на вычарпаў прыродных рэсурсах.
Мноства прыродаахоўных арганізацый таксама функцыянуюць даволі актыўна. Іх прадстаўнікі выходзяць на мітынгі, праводзяць агульнагарадскія акцыі, мерапрыемствы, пратэстуюць супраць знішчэння прыроды. Актывісты захоўваюць жывёл, расліны, вадаёмы, і кожны дзень да іх далучаюцца ўсё новыя і новыя члены. Як правіла, гэта школьная і студэнцкая моладзь, якая натхнёная ідэяй выратавання прыроды Зямлі.
Захоўваць і памнажаць прыродныя багацці — абавязак кожнага з нас. Не варта расходаваць рэсурсы, бо ўсё гэта: вада газ — аднойчы могуць проста скончыцца. І ў такім выпадку мы не зможам перасяліцца на іншую планету, дзе ўсяго гэтага ў лішку. Мы ўсе павінны клапаціцца аб нашай адзінай планеце і эканамічна ставіцца да прыроды, яе рэсурсаў, бо захоўваючы планету, мы захоўваем сябе!
Некалькі цікавых твораў
У школе мы праводзім вялікую колькасць часу, нават больш, чым дома. Як кажуць многія настаўнікі: «школа — гэта другі дом». Задумаўшыся, мы сапраўды разумеем, што гэта так. Ідучы ў першы клас хлопцы не зусім разумеюць, што ж іх чакае далей
Дзеянне аповесці разгортваецца за мяжой у Германіі. Апавяданне вядзецца ад асобы галоўнага героя М.М. У першых жа радках мы даведаемся з яго вуснаў, што быў ён малады, вясёлы і здаровы, ні ў чым не меў патрэбу і падарожнічаў без усякай мэты
Вада — як шмат у гэтым, здавалася б, простым і кароткім слове. Хто мы без вады? Без вады не можа існаваць ні што жывое на зямлі
Абеліск — гістарычна несмяротная аповесць Васіля Быкова.В творы кранутая глабальная тэма пераемнасці пакаленняў, вернасці традыцый бацькі, дзеда.
У творы старажытнарускай літаратуры «Слова пра паход Ігараў», мабыць, адно з цэнтральных месцаў займае вобраз зямлі. Менавіта на ёй разгортваюцца ўсе жахлівыя падзеі, якія мы памятаем да гэтага часу. Кожны радок прасякнута незвычайнай любоўю
Ўзаемаадносіны чалавека і прыроды
Чалавек і прырода непадзельныя. Мы непарыўна звязаны з навакольным нас жывёлам і раслінным светам і ў немалой ступені залежым ад яго. Не выпадкова праблема ўзаемаадносін чалавека і прыроды настолькі надзённа.
Наша крэўнае сваяцтва з усім існым відавочна. Пра гэта напісаў Мікалай Рубцоў у вершы «Ціхая мая радзіма»:
З кожнай избою і тучею,
З громам, гатовым ўпасці,
Адчуваю самую пякучую,
Самую смяротнае сувязь.
Для многіх з нас прырода з’яўляецца прадметам захаплення, душа расквітае ад зносін з ёй. Аляксандр Сяргеевіч Пушкін знаходзіў прыгажосць нават у непагодную днях позняй восені:
Унылая пора! Вачэй зачараванне!
Прыемная мне твая развітальная краса …
Вісарыён Рыгоравіч Бялінскі называў прыроду «вечным узорам мастацтва». Яе прыгажосць малявалі ў сваіх творах пісьменнікі, паэты, мастакі, музыканты. Для творчых людзей прырода нярэдка станавілася крыніцай натхнення. У аповедзе Канстанціна Георгіевіча Паўстоўскага «рыпучы масніцы» апавядаецца пра тое, як складаў свае творы Пётр Ільіч Чайкоўскі. Любоў да родных, знаёмым з дзяцінства мясцінах натхніла рускага кампазітара на стварэнне выдатнай музыкі.
Вядома нямала выпадкаў, калі прырода ацаляла чалавека, давала жыццёвыя сілы. У аповедзе О. Генры «Апошні ліст» гераіня цяжка захворвае. Лежачы ў ложку, яна лічыць лісце на старым плюшчы. Джонсі здаецца, што, калі ападзе апошні, яна памрэ. Але ліст адчайна супраціўляецца непагадзі. І дзяўчына таксама змагаецца за сваё жыццё.
Сувязь з прыродай дзейнічае на чалавека дабратворна: той, хто жыве ў гармоніі з навакольным светам, не можа не валодаць унутранай прыгажосцю. Успомнім Алесю, гераіню аднайменнай аповесці Аляксандра Іванавіча Купрына. Дзяўчына, якая вырасла на ўлонні прыроды, на Палессі, прыцягвае маральнай чысцінёй і цэласцю характару.
Аднак не заўсёды ўзаемаадносіны чалавека і прыроды складваюцца гарманічна. Часам мы забываемся пра тое духоўным пачатку, якое закладзена ў навакольным нас міры. «Прырода не храм, а майстэрня, і чалавек у ёй работнік,» — кажа Яўген Базараў, герой рамана Івана Сяргеевіча Тургенева «Бацькі і дзеці». Напэўна, у чым-то малады нігіліст правоў. Аднак яго меркаванне, на мой погляд, занадта аднабаковы. Нельга ўспрымаць прыроду толькі як прастора для дзейнасці чалавека і крыніца матэрыяльных выгод. Такое спажывецкае стаўленне прыводзіць да непапраўных наступстваў, і мы ўжо маем магчымасць у гэтым пераканацца.
Неразумныя, а часам і варварскія дзеянні людзей справакавалі знікненне рэдкіх відаў жывёл і раслін, забруджванне паветра і вады. У некаторых раёнах планеты бурнае развіццё прамысловасці стала прычынай сапраўднай экалагічнай катастрофы.
А бо ў свеце ўзаемазвязана ўсё, і шкоду, якую мы наносім прыродзе, рана ці позна павернецца супраць нас …
Прыклады твораў ОГЭ па рускай мове. Работы школьнікаў.