Здається. Мі загубілі цю сторінку. Мі обов’язково її знайдемо.
Ваш запит був такий: www.ukrlib.com.ua/sochin-rus/printout.php?bookid=0& id = 80.
Якщо Ві впевнені, шчо ня намагалися зламати сайт, повідомте адміністратора пра помилку.
Пры використанні Матеріалів сайту, посилання на УкрЛіб обов’язково.
Аналіз творы па рамане Падарожжа з Пецярбурга ў Маскву (Радзішчаў А. Н.)
Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.
Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.
Дзякуй за ўвагу.
Аляксандр Мікалаевіч Радзішчаў быў першым рускім рэвалюцыянерам, якія належаць да класа дваран. У сваім творы «Падарожжа з Пецярбурга ў Маскву» ён абвясціў наспелую неабходнасць рэвалюцыі, выступіў супраць прыгоннага права і манархіі. Ён быў гарачым патрыётам і ў сваёй кнізе яркімі фарбамі намаляваў карціны самадзяржаўнай дэспатыі і прыгоннай няволі.
Дадзенае твор з’явіўся ў адным з кніжных крамаў сталіцы ў траўні 1790 года.
«Падарожжа …» было надрукавана без ўказанні аўтара, паколькі ў ім смела і рашуча наносіў «безназоўны падарожнік» зруйнавальныя ўдары па патрыярхальным ўстоям сучаснай яму імператарскай Расіі: царскай улады, панаваньня праваслаўнай царквы, крэпаснога права.
Імя аўтара хутка было ўстаноўлена, Кацярына II была напалохана зместам кнігі і параўноўвала Радзішчава з Пугачовым, называючы пісьменніка яшчэ большым узбунтаваўся.
Аляксандр Мікалаевіч Радзішчаў прапагандаваў найбольш перадавыя ідэі свайго часу, яму былі вядомыя вялікія працы французскіх асветнікаў, аднак яго «Падарожжа з Пецярбурга ў Маскву» было напісана на рускай гістарычнай глебе, у ім адлюстроўвалася руская рэчаіснасць 70-90-х гадоў XVIII стагоддзя. Кацярына II у сваёй унутранай палітыцы перш за ўсё адстойвала інтарэсы дваранства і купецтва.
Кажучы пра «Маніфесце аб вольнасці дваранства», у сваім «Вандраванні …» Радзішчаў пісаў, што «селянін у законе мёртвы». Згодна з такiмi ўказам урада, селянін пераходзіў у поўнае распараджэнне памешчыка, сяляне ўсё больш занявольвае, і гэта заняволенне набывала бесчалавечныя рысы.
Законы, якія вызначаюць памеры сялянскіх павіннасцяў — аброку і паншчыны, — адсутнічалі. У адной з частак свайго твора — «Любані» герой Радзішчава размаўляе з селянінам, якія працуюць у нядзелю. Падарожнік мяркуе, што селянін — раскольнік, аднак той адказвае, што вымушаны шэсць дзён на тыдзень хадзіць на паншчыну, таму на сваёй зямлі ён працуе ў нядзелю. Ды яшчэ хлеб здабываць можна і ноччу, з голаду не памрэ той, хто не лянуецца.
Выслухаўшы селяніна, падарожнік звяртаецца да прыгоннікаў, каб тыя баяліся жорсткіх памешчыкаў, бо на чале кожнага селяніна бачыцца асуджэнне. Але тут думкі героя звяртаюцца да яго самога і да яго слузе Пятрушка. Падарожнік прыходзіць да высновы, што яго прыгоннай гэтак жа няшчасны. Дык хто ж даў адным людзям ўладу над іншымі? Адказ напрошваецца сам сабой: «Закон!» Па твары героя цякуць слёзы сораму і гневу. Задумаўшыся аб несправядлівасці навакольнага свету, ён прыйшоў у жах ад той прорвы, якая існуе паміж ім і сялянамі. Толькі сумленнага чалавек можа зразумець гэта, і мы бачым, што герой Радзішчава менавіта такі.
Герой зірнуў на свет вакол яго і яго душа «пакутамі чалавецтва абражаны стала». Ён за многае асуджае свой клас і сябе самога. У падарожніка мы бачым Радзішчава, які ўзіраецца на рэчаіснасць позіркам патрыёта, які горача жадае сваёй краіне шчасця.
Кожная новая кіраўнік творы — гэта карціны непатрэбшчыны, хлусні і самавольства, якія беспакарана здзяйсняюцца ў краіне, дзе кіруе самадзяржаўе і прыгон. Гэтыя карціны разнастайныя, але аднолькава тыповыя.
Абуральная несправядлівасць дзеецца спакойна і штодзённа, а дзяржаўная служба — гэта непрыхаваны прыладу класавага прыгнёту. Драпежныя падрадчыкі, грубыя і цынічныя вяльможы, грабяць і мучаюць сваіх сялян прыгоннікаў-памешчыкі нясуць сялянам бясконцыя пакуты, якімі прасякнуты амаль усе старонкі «Падарожжы …» Радзішчава.
У творы не існуе «шчасных вёсак». Перыядычна на старонках кнігі праслізгваюць станоўчыя вобразы дваран. Але гэта адзінкавыя вобразы, і яны не здольныя нешта змяніць у гэтым свеце.
Скрозь увесь твор праходзіць тэма паўстання заняволенага сялянства, якое выступае супраць цара — «злыдня зладзеяў ўсіх лютейшего», а таксама яго паслугачоў-дваран — «прагных звяроў, пиявиц ненаедных».
А.М. Радзішчаў не толькі апраўдвае выступу прыгонных сялян супраць памешчыкаў, але і заклікае іх ўступіць у рашучую барацьбу з самадзяржаўем і прыгону.
Твор Радзішчава напісана каля 200 гадоў таму назад, але мноства абвінавачванняў Радзішчава і па гэты дзень актуальна. Аўтар у сваім «Вандраванні …» кажа, што ў краіне спусташэньня, якую мы называем блажэннай «сто гордых грамадзян патанаюць у раскошы» і пры гэтым «тысячы не маюць надзейнага пражытка» і хованкі ад холаду і спёкі. Не пра нас гэта сказана ?!
Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.