Шынель праблема маленькага чалавека коратка

Вялікі рускі крытык В. Г. Бялінскі сказаў, што задача паэзіі складаецца ў тым, «каб здабываць паэзію жыцця з прозы жыцця і трэсці душы верным выявай гэтым жыцці». Менавіта такім пісьменнікам, пісьменнікам, узрушаючым душы выявай парой самыя дробязныя карцін існавання чалавека ў свеце, з’яўляецца Н. В. Гогаль. Найвялікшая заслуга Гогаля перад рускім грамадствам, на мой погляд, заключаецца не столькі ў тым, што ён вывеў праўдзівыя карціны рускага жыцця ў «Рэвізору» і «Мёртвых душах», і нават не ў тым, што здолеў адным разам пасмяяцца над усім дурным, што існавала ў сучаснай яму Расіі, колькі ў тым, што ён стварыў несмяротны вобраз Акакія Акак’евіча Башмачкина, героя аповесці «Шынель».

У аснове задумы Н. В. Гогаля ляжыць канфлікт паміж «маленькім чалавекам» і грамадствам, канфлікт, які вядзе да бунту, да паўстання пакорнага. Аповесць «Шынель» апісвае не толькі выпадак з жыцця героя. Перад намі паўстае ўсё жыццё чалавека: мы прысутнічаем пры яго нараджэнні, нарачэньні імем, даведаемся, як ён служыў, чаму яму неабходная была шынель і, нарэшце, як ён памёр. Усё сваё жыццё Акакій Акак’евіч праводзіць у «перапісвання» папер на службе, і герой цалкам задаволены гэтым. Больш за тое, калі яму прапануюць занятак, якое патрабуе таго, «каб перамяніць загалоўны тытул, ды перамяніць дзе-нідзе дзеясловы з першай асобы ў трэцяе», бедны чыноўнік палохаецца і просіць пазбавіць яго ад гэтай працы. Акакій Акак’евіч жыве ў сваім маленькім свеце, ён «ні адзін раз у жыцці не звярнуў увагі на тое, што робіцца і адбываецца кожны дзень на вуліцы», і толькі ў «перапісвання яму бачыўся нейкі свой разнастайны і прыемны свет». У свеце гэтага чыноўніка нічога не адбываецца, і не здарся неверагоднай гісторыі з шынялём, пра яго няма чаго б было расказаць.

Башмачкин не імкнецца да нябачанай раскошы. Яму проста холадна, ды і па чыне ён павінен з’яўляцца ў дэпартамент у шынялі. Мара пашыць шынель на ваце становіцца для яго падабенствам вялікай і амаль невыканальнай задачы. У яго сістэме сусветных каштоўнасцяў яна мае такое ж значэнне, як імкненне якога-небудзь «вялікага чалавека» дамагчыся сусветнага панавання. Думка пра шынялі напаўняе сэнсам існаванне Акакія Акак’евіча. Нават знешнасць яго мяняецца: «Ён зрабіўся неяк жывей, нават цвярдзей характарам, як чалавек, які ўжо вызначыў і паставіў сабе мэту. З асобы і учынкаў яго знікла само сабою сумнеў, нерашучасць. Агонь парою паказваецца ў вачах яго. «І вось, хто дасягнуў, нарэшце, мяжы сваіх імкненняў герой аповесці ў чарговы раз сутыкаецца з несправядлівасцю. Шынель крадуць. Але нават не гэта становіцца галоўнай прычынай смерці няшчаснага Башмачкина: «значнае твар», да якога чыноўніку раяць звярнуцца па дапамогу, «распякае» Акакія Акак’евіча за непавагу да начальства і выганяе са свайго дома. І вось знікае з твару зямлі «істота, нікім не абароненае, нікому не дарагое, ні для каго не цікавае, нават не звярнулі на сябе ўвагу. «Смерці Башмачкина, як і варта было чакаць, амаль ніхто не заўважыў.

Фінал аповесці фантастычны, але менавіта такі фінал дазваляе пісьменніку ўвесці ў твор тэму правасуддзя. Прывід чыноўніка зрывае шынялі са шляхетных і багатых. Пасля смерці Башмачкин падняўся на недаступную яму раней вышыню, ён пераадолеў ўбогія ўяўленні аб чыне. Бунт «маленькага чалавека» становіцца галоўнай тэмай аповесці, бунт Акакія Акак’евіча падобна бунту Яўгена з «Меднага вершніка», які адважыўся на імгненне стаць на роўных з Пятром I, толькі сістэмы каштоўнасцяў гэтых двух герояў розныя.

Гісторыя беднага чыноўніка напісана так падрабязна і дакладна, што чытач міжволі уваходзіць у свет інтарэсаў героя, пачынае спачуваць яму. Але Гогаль — майстар мастацкага абагульнення. Ён свядома падкрэслівае: «у адным дэпартаменце служыў адзін чыноўнік. «Так узнікае ў аповесці абагульнены вобраз» маленькага чалавека «, ціхага, сціплага чалавека, жыццё якога нічым не характэрная, але які, аднак, таксама валодае уласным годнасцю і мае права на свой свет. Можа быць, таму мы ў рэшце рэшт шкадуем ўжо не Акакія Акак’евіча, а «беднае чалавецтва», І верагодна, таму наш гнеў выклікае не рабаўнік, а «значнае твар», ня здолелі пашкадаваць няшчаснага чыноўніка.

І яшчэ ў канцы аповесці мы прыходзім да страшнага высновы: прадметам апавядання становіцца зусім не гісторыя пра тое, як у героя крадуць шынель, а пра тое, як у чалавека скралі жыццё. Акакій Акак’евіч, па сутнасці, і не жыў. Ён ніколі не разважаў аб высокіх ідэалах, не ставіў перад сабой ніякіх задач, ні пра што не марыў. І нязначнасць здарэння, пакладзенага ў аснову сюжэту, характарызуе у Гогаля сам свет.

Н. В. Гогаль робіць тон апавядання камічным. У тэксце прадзімае пастаянная іронія над Башмачкиным, нават дзёрзкія мары яго аказваюцца не чым іншым, як імкненнем абавязкова пусціць мех куніцы на каўнер. Чытач павінен не толькі ўвайсці ў свет Акакія Акак’евіча, але і адчуць непрыняцце гэтага свету. Акрамя гэтага, у аповесці ёсць і аўтарскі голас, і Н. В. Гогаль становіцца, такім чынам, як бы пасланнікам рускай гуманістычнай традыцыі. Менавіта ад імя аўтара кажа той малады чалавек, які, няўдала пажартаваў над Акакій Акак’евіч, «шмат разоў уздрыгваў потым на вяку сваім, бачачы, як шмат у чалавеку нялюдскі, як шмат ўтоена лютай грубасці ў вытанчанай, адукаванай свецкасці, і, божа! нават у тым чалавеку, якога святло прызнае высакародным і сумленным «.

У аповесці Н. В. Гогаля «Шынель» відавочна прасочваюцца два аспекты аўтарскага асуджэння свету. З аднаго боку, пісьменнік выступае з рэзкай крытыкай таго грамадства, якое ператварае чалавека ў Акакія Акак’евіча, пратэстуючы супраць свету тых, хто «натрунились і навостраны ўдосталь» над «вечнымі тытулярна дарадцамі», тымі, у каго дараванне не перавышае чатырохсот рублёў у год. Але з іншага боку, значна больш, на мой погляд, істотна зварот Н. В. Гогаля да ўсяго чалавецтва са гарачым заклікам звярнуць увагу на «маленькіх людзей», якія жывуць побач з намі.

27049 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:

Ролю парабалы ў малюнку Башмачкина ў аповесці М.В. Гогаля «Шынель»

Вобраз «маленькага чалавека» ў аповесці М. В. Гогаля «Шынель»

/ Складанні / Гогаль Н.В. / Шынель / Праблема «маленькага чалавека» ў творчасці Н. В. Гогаля

Глядзі таксама па твору «Шынель»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Тэма «маленькага чалавека» ў аповесці «Шынель»

Аповесць Мікалая Васільевіча Гогаля «Шынель» адыграла вялікую ролю ў развіцці беларускай літаратуры. Яна апавядае чытачу пра лёс так званага «маленькага чалавека». Гэтая тэма раскрываецца яшчэ ў пачатку твора. Нават само імя Акакія Акак’евіча можа быць успрынята як вынік перапісвання. Ўзялі імя бацькі: Акакій — перапісалі, атрымалася: Акакій Акак’евіч.

Аповяд у «Шынялі» вядзецца ад першай асобы. Галоўны герой аповесці — Акакій Акак’евіч Башмачкин, маленькі чыноўнік з дэпартамента — бяспраўны і зняважаны чалавек. Гогаль так апісвае знешнасць галоўнага героя аповесці: «нізенькага росту, некалькі рабаваты, некалькі рудаваты, некалькі нават на выгляд падслепаваты, з невялікай лысінай на лбе з маршчынамі па абодвум бакам шчок». Акакій Акак’евіч — маленькі, зморшчаны чалавечак, чыноўнік самага нізкага рангу — пісар, усё жыццё прапрацаваў у дэпартаменце. Асобаю ён быў нязначнай неўзаемнае, з-за чаго падвяргаўся мноству кпінаў. У яго і слоў няма, каб заявіць пра сябе: герой выказваецца звычайна прычынамі і часціцамі, якія не маюць ніякага значэння. Мэта існавання Акакія Акак’евіча — перапісванне. Нават прыходзячы дадому і, спехам паеўшы капуста, ён садзіцца і перапісвае прынесеныя паперы. Башмачкина атачаюць маладыя чыноўнікі, якія падсмейваюцца над ім. Таварышы ставяцца да яго без павагі. Нават вартаўніка ў дэпартаменце глядзяць на яго як на пустое месца, «як быццам бы праз прыёмную праляцела простая муха». У адказ на абразы ён адказвае толькі адно: «Пакіньце мяне, навошта вы мяне крыўдзіце?» У яго словах чуецца нешта якое выклікае жаль.

Я думаю, што Акакій Акак’евіч Башмачкин з камічнага героя ператвараецца ў драматычнага. Не павінна быць так, каб шынель замяняла жыццё чалавека. Падкрэсліваючы тыповасць «маленькага чалавека» Гогаль кажа, што яго смерць нічога не змяніла ў дэпартаменце, яго месца проста заняў іншы чыноўнік.

Такім чынам, Гогаль адным з першых звярнуў увагу на лёс «маленькага чалавека». Ён наглядна паказаў, што сучаснае яму грамадства абыякава да тых сваім сябрам, якія не належаць да вышэйшага саслоўя. І ўсё ж пісьменнік паказаў у развязцы, што і «маленькі чалавек», даведзены да адчаю, здольны супрацьстаяць супраць жорсткасці і несправядлівасці уладных людзей. І хоць чалавек бездапаможны, мізэрны, з вузкім кругаглядам, мне ўсё ж шкада яго.

145876 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Гогаль Н.В. / Шынель / Тэма «маленькага чалавека» ў аповесці «Шынель»

Глядзі таксама па твору «Шынель»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector