Складанне 15 3 сумленне

Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Многія задумваюцца над значэннем словы сумленне. Але не ўсе разумеюць, што азначае гэтае паняцце. Сумленне — гэта нешта, што прымушае чалавека задумвацца над уласнымі ўчынкамі, засмучацца ці шкадаваць пра іх. У кожнага чалавека ёсць сумленне, і вельмі часта яна не дае спаць па начах.

Часцяком менавіта сумленне змушае чалавека змяніць свае паводзіны і засцерагае яго ад дрэнных учынкаў.

Магчыма, сумленне — гэта менавіта тое, чыстае і светлае, што ёсць у глыбіні душы ў кожнага чалавека. Але, чаму часам людзі ўсё ж здзяйсняюць злыя ўчынкі? А яны проста не прыслухоўваюцца да свайго сумлення, якая заклікае іх да добрага і светламу.

Але яшчэ даўным-даўно людзям стала зразумела, што ад сумлення нельга ўцячы ці схавацца. Бо яна жыве ў глыбіні душы ў кожнага чалавека. Чалавек не можа проста пазбавіцца ад уласнай душы, а, значыць, і ад сумлення.

Сумленне — гэта мараль, маральнасць, дабро, справядлівасць, сумленнасць, прыстойнасць. Калі чалавек прыслухоўваецца да свайго сумлення, то ён ідзе па правільным шляху, развіваецца і ўдасканальваецца. У жыцці такога чалавека не будзе месца дрэнным учынкам, якія атручваюць існаванне, перашкаджаюць радавацца і свабодна дыхаць. Таму так важна чуць сваё сумленне і не забываць, што яна заўсёды побач.

Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.

Цыбулька 2017 варыянт 21 сачыненне Праблема сумлення З цягам часу пачынаю разумець што да чалавека (ЕГЭ па рускай)

Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Што такое сумленне? Адкуль яна ўзялася? Над гэтымі пытаннямі задумваецца ў сваім тэксце рускі пісьменнік і грамадскі дзеяч Д.А. Гранін.

Гранін успамінае пахаванне Міхаіла Міхайлавіча Зошчанка. Партыя не дазваляла хоро-нітка яго на «Литераторских мастках» побач з Бялінскім, Купрын і Вазнясенскім, тым самым не прызнаючы вялікі пісьменніцкі талент Зошчанка, і паказала пахаваць яго ў Сестрарэцк, дзе пісьменнік часам жыў на дачы.

На паніхідзе ніхто не казаў пра ганеньні Зошчанка, «нібы ніякай трагедыі не было ў яго жыцця» — члены Саюза пісьменнікаў маўчалі, баючыся лёсу таго, хто цяпер ляжаў перад імі з назаўжды заплюшчанымі вачыма.

Але калі цырымонія ўжо сканчалася, прарваўся да труны Леанід Барысаў. Надрываючы голас, ён рыдаў над целам і прасіў, каб іх, «дурняў», што не збераглі аднаго, даруй-ці. Ніхто не стаў спыняць Барысава. Пажылы пісьменнік не збіраўся выступаць, але ён не змог справіцца з сабой, таму што «сумленне ўзбунтавалася».

Гранін хоча данесці да нас думка пра тое, што сумленне — гэта тое, што ў любых жыццёвых сітуацыях заўсёды застанецца з чалавекам і будзе адзіным, непаўторна верным суддзёй. Сумленне «зыходзіць з глыбіні душы і не бывае ілжывай».

Я згодна з пісьменнікам. Здзяйсняючы нешта няправільнае, як бы мы сябе ні пераконвалі, усярэдзіне ўсё роўна будзе варушыцца маленькі чарвячок, які паўтарае нам, што так паступаць нельга.

У рамане «Злачынства і пакаранне» Ф.М. Дастаеўскага Радзівон Раскольнікаў ідзе на забойства старой-процентщицы з перакананьнем, што гэта добрая справа, што ён зможа распарадзіцца якія захоўваюцца ў яе грашыма і каштоўнасцямі з куды большай карысцю. Але пасля здзейсненага злачынства душа Раскольнікава мучыцца, ён разумее, што парушыў маральныя прынцыпы, пайшоў супраць сумленьня. Гэта не дае яму спакою, пакуль ён не вырашаецца прызнацца.

Таксама мне ўспомніўся цікавы эпізод з жыцця П’ера Безухова, героя рамана Л.Н.Талстога «Вайна і мір». Духоўныя шуканні прыводзяць П’ера ў масонскае ложы, і яму здаецца, што ён нарэшце знайшоў сваё месца і людзей, з якімі ў яго агульны інтарэс — мяняць свет да лепшага. Але неўзабаве Бязухаў пачынае заўважаць, што для яго таварышаў масонства хутчэй проста забаўка, прыемнае прагулянка, чым спосаб зрабіць свет дасканалей. Менавіта сумленне прымушае П’ера сумнявацца ў дзеяннях масонскага ложа, і менавіта таму ён выходзіць з яго.

У заключэнне магу сказаць, што сумленьне — гэта ўнутраны маячок чалавека, накіроўваю-бяжыць яго па дакладным шляху. Ідучы ж супраць свайго сумлення, чалавек адчувае цяжкія духоўныя пакуты.

Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector