Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Абыякавасць і спагадлівасць — гэтая вельмі сур’ёзная тэма, якая прымушае задумацца, перш за ўсё, пра стаўленне чалавека да людзей і да навакольнага яго свеце. Гэта супрацьлеглыя катэгорыі. У літаратуры мы можам знайсці мноства прыкладаў, якія падыдуць для аргументавання сачынення.

Абыякавасць — стан поўнай абыякавасці, нежадання зразумець іншага чалавека. Прыкладам выявы людзей з такой якасцю з’яўляецца твор К. Г. Паўстоўскага «Тэлеграма».

Адзіная дачка Кацярыны Пятроўны Насця была далёка ад яе, працавала ў Ленінградзе. Яна заняты чалавек і ў яе нават няма часу прачытаць тэлеграму ад маці, якая, магчыма, у апошні раз, хацела пабыць побач з блізкім чалавекам. Так і здарылася. Насця не паспела заспець маці ў жывых. Аповяд мае маральны падтэкст. Аўтар кажа нам, што нельга быць абыякавым, трэба клапаціцца аб пажылых людзях. Бо жывыя, тыя, хто любіць бацькі — гэта шчасце.

Таксама ілюстрацыяй да гэтай праблемы можа выступіць цытата з іншага аповеду гэтага ж пісьменніка «калоць цукар»: «Няма горш, калі ў чалавека душа сухая. Вяне ад такіх жыццё».

Па той бок барыкад, у процівагу паняццю абыякавасць варта паняцце спагадлівасці. Быць спагадлівым гэта значыць праяўляць дабрыню да людзей, валодаць здольнасцю адгукнуцца і дапамагчы, зразумець чужыя праблемы. Гэта вельмі рэдкае, дарагое якасць.

Такім спагадным чалавекам быў князь Леў Мышкін з рамана Ф. М. Дастаеўскага «Ідыёт». Сам Фёдар Міхайлавіч казаў, што хоча адлюстраваць «станоўча прыгожага» чалавека. Мышкін выступае ў ролі новага Хрыста. Яго дабрыня, адкрытасць, чуласць да чужога пакуты зрабілі з яго аўтарытэту, сталі тым ідэалам, да якога пацягнуліся навакольныя. Толькі ў ім яны ўбачылі сапраўднага чалавека.

Так што пытанне гэта вельмі складаны. І пакуль існуе літаратура, пісьменнікаў заўсёды будзе хваляваць і трывожыць тэма абыякавасці і спагадлівасці.

Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.

Абыякавасць і спагадлівасць (Выніковае сачыненне)

Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Што такая абыякавасць? Гэта, калі чужая праблема ці няшчасце не выклікае ніякіх эмоцый або душэўнага водгуку. Калі ў суседа бяда, то сам і вінаваты. Недагледзеў, памыліўся, ленаваўся, няправільна ажаніўся. Ёсць мноства слоў, якімі абыякавы апраўдвае свае паводзіны і жыццёвую пазіцыю. Аднак на самай справе, ніхто і нішто не зможа апраўдаць абыякавы да пакут ці праблемах іншага чалавека. Менавіта спачуванне адрознівае нас ад звяроў, яны не здольныя адчуваць гэтай эмоцыі

А бо часта людзі, якія трапілі ў бяду, не просяць ад нас шмат чаго.

Шчырае спачуванне і некалькі добрых слоў могуць палегчыць іх душэўную боль. Действительно- часам, які імкнецца, дастаткова з казать пару ласкавых слоў падтрымкі, пераканаць яго ў тым, што вы добра разумееце яго становішча, і настрой гэтага чалавека адразу ж палепшыцца. Нам не складана гэта сделать- а чалавеку прыемна.

А што такое спагадлівасць? Гэта якасць чалавечага характару, супрацьлеглае абыякавасці Спагадны чалавек жыве не толькі асабістымі праблемамі, ён гатовы працягнуць руку дапамогі бліжняму. Галоўнае, каб спачуванне не перайшла рамкі і не ператварылася ў дакучлівасць.