Чароўная царква Пакрова на Нерлі
Расія багатая сваёй гісторыяй, прыгажосцю збудаванняў. Вельмі ўпрыгожваюць абшары нашае радзімы розныя храмы і праваслаўныя царквы. Адным з такіх унікальных месцаў з’яўляецца царква Пакрова на Нерлі.
Гэта неверагоднае і дзіўнае месца. Яно дайшло да нас з глыбіні стагоддзяў і ацалела праз час. Гэта сусветны помнік архітэктуры.
Многія мастакі малявалі гэты цудоўны храм на сваіх несмяротных палотнах.
Сама царква размяшчаецца каля Багалюбава, на беразе ракі Нерль. Прырода вакол яе вельмі маляўнічая. Яна знаходзіцца паміж двума вадаёмамі. З аднаго боку яе знаходзіцца выдатная рэчка. З іншага зараз чароўны возера.
Будынак царквы знаходзіцца на ўзвышшы і сдалека здаецца, што яе купал накіроўваецца ў неба.
Сцены будынка ўпрыгожаны разьбой. Царква вельмі багатая сваёй цікавай, шматвяковай гісторыяй. Яна была пабудавана пасля паходу Андрэя Багалюбскага ў Балгарыю, а таксама ў гонар яго загінулага сына Ізя-слава ў 1165 годзе. У тыя гады побач з касцёла знаходзіць прыстань. Прыплывалі мноства гандляроў і купцоў. І храм Пакрова служыў свайго роду візітнай карткай. Прыезджыя пакідаючы свае караблі, перш за ўсё бачылі гэты храм і прамакаюць рускім духам і ўзьвялічваем.
Для праваслаўны людзей царква Пакрова на Нерлі самая сапраўдная святыня. Пры наведваньні яе людзі адчуваюць неверагодны захапленне і радасць.
Карціна якая перадае пачуцці «Царква Пакрова на Нерлі»
Вялікі мастак Сяргей Васільевіч Герасімаў з’яўляецца Таленавітых пейзажыст і рускім жывапісцам.
Наколькі моцна і ярка ён сваёй карцінай Царква Пакрова на Нерлі выклікае станоўчыя эмоцыі і пачуцці ў гледачоў.
У кожнага ў душы ёсць нейкія святыя каштоўнасці. А гледзячы на царкву ва ўсіх з’яўляецца неапісальная ласку. Гледзячы на велічны храм міжволі задумваешся пра вечныя каштоўнасці. Але на карціне Герасімаў паказаў не толькі хараство царквы, але і веліч рускай прыроды. Прыгажосць прыроды навакольнага храм нібы падкрэслівае яго веліч.
Хоць асаблівую ўвагу і надавалася прыродзе, мы можам назіраць прыгажосць храма. Гледзячы на яго, мы нібы пераносімся ў той час, калі станаўленне хрысціянскай веры толькі набірала абароты.
Пры праглядзе карціны ўзнікаюць светлыя і шчырыя пачуцці. Яна паказана ў светлых танах. На небе ярка свеціць сонейка і ў яго промнях прырода і храм «расцвітаюць», азараюцца і напаўняюцца цяплом.
Складанне па карціне Герасімава «Царква Пакрова на Нерлі»
Царква Пакрова на Нерлі — гэта найвялікшы помнік архітэктуры. Шмат мастакоў малявалі на сваіх карцінах гэты храм, ён з’яўляецца адным з паэтычных помнікаў старажытнарускага архитектуростроения. Царква размешчана ў маляўнічым месцы на беразе ракі Нерль, недалёка ад Багалюбава. Царква пабудавана на ўзвышшы паміж ракой і возерам. Архітэктурны помнік упрыгожаны разьбой. Царква была пабудавана ў 1165 годзе ў гонар Андрэя Багалюбскага.
Гэтую царкву захаваў на карціне таленавіты рускі жывапісец — Сяргей Герасімаў. У асноўным, ён надаваў увагу краявідаў. Карціна «Царква Пакрова на Нерлі» актывізуе ў гледача пазітыўныя эмоцыі. Кожны чалавек па-свойму сьвяты. Гледзячы на храм, задумваешся пра жыццёвыя каштоўнасцях. На карціне царква з’яўляецца цэнтрам невялікі Сусвету. Навакольная прырода пышная, падкрэслівае вытанчанасць і вытанчанасць храма, які быў пабудаваны рукой чалавека.
На карціне царква намаляваная ў летні сонечны дзень. Размяшчэнне храма ў цэнтры абрана не выпадкова — для звароту ўвагі на помнік. Царква пабудавана з белага каменя, мае хупавыя формы. Бязмежныя расійскія прасторы радуюць вока. Храм стаіць на ўзгорку, як царскі вартаўнік, які звярнуў сваю верхнюю частку ў нябёсы з пухнатай-белымі аблокамі. Яны зачароўваюць сваімі формамі і абрысамі. Асвятляе збудаванні вельмі яркае сонца, купал зіхаціць, пераліваючыся адценнямі залатых і сініх кветак.
Царква моцна вылучаецца з навакольнага нас на карціне зеляніны дрэў і сіняга неба. Кут напісання карціны не падыходзіць — адлюстраванне ў вадзе храма слаба прыкметна.
Рака Нерль апярэзвае зямлю з храмам і нясе свае воды, лодка калыхаецца, хоць гэтага заўважыць немагчыма — гэта ўяўляе ўяўленне. На беразе, процілеглым ад храма гуляе жанчына з дзіцем. За помнікам праглядаюцца палі і лугі. Магутныя і пухнатыя дрэвы, якія стаяць каля храма такія ж высокія, як і ён. Так і хочацца залезці на званіцу і паглядзець на родныя рускія прасторы.
Ад карціны Сяргея Герасімава вее спакоем і супакаеннем. Ціхая, але глядзіцца горда, адчуваецца велічнасць, а таксама адначасова прастата і недаступнасць.
Безумоўна, гэтая карціна заслугоўвае ўвагі. Тут выкарыстоўваюцца цёплыя і яркія фарбы. Добрае надвор’е і прыродная цішыня цешыць вока. Для С. В. Герасімава напісанне пейзажаў родных мясцін — гэта праява любові да Радзімы. Ён раскрывае незвычайную прыгажосць тых месцаў, дзе калісьці быў. Я думаю, карціна не каго не пакіне абыякавым.