Цяжка сказаць, чым зачароўвае гэтая карціна. На палатне Таццяны Назаранка намаляваная царква Ушэсця на вуліцы Неждановой. Калі вы паглядзіце на фатаграфіі царквы, наўрад ці яна падасца вам чым-небудзь характэрнай. Проста старадаўняя царква сярод звычайных дамоў на маскоўскай вуліцы.
На карціне яна іншая. Мастачка адлюстравала яе з вышыні, з акна сваёй майстэрні. Па-відаць, гэта ранняе раніца, таму што вуліцы пустыя, на бульвары можна ўбачыць нікім не патрывожана сабаку і варону.
Перш за ўсё, кідаецца ў вочы кантраст. Світальны неба афарбавала сцены храма ярка-ружовай фарбай. Святло, празрыстасць, пяшчота, мяккія пастэльныя тоны. Супрацьлеглая тэма: полурастаявший снег на тратуары і гразь на дарозе, чорныя голыя галіны, празаічныя навакольныя хаты. Хоць і яны адгукаюцца на радасць раніцы тымі ж яркімі светлымі фарбамі.
Самотны чалавек стаіць перад дзвярыма, хутчэй за ўсё, збіраецца ўвайсці ў сістэму. Яго цёмны паліто спалучаецца з змрочным колерам вуліцы, але ж ён стаіць перад дзвярыма храма. Зараз ён ступіць туды, пачуе стройнае спевы хору і звонавы перазвон, убачыць дрыготкія агеньчыкі свечак і прычасьціцца светлай радасці ўваскрасення.
Дзіўна, наколькі ракурс мяняе карціну свету. Зірнеш на горад зверху — і ён становіцца іншым. Можа быць, таму, што становіцца многа неба? Знізу бачыш толькі дома. А зверху — яшчэ і неба, сьвінцовае падчас навальніцы, падобнае на белае коўдру зімой, ярка-сіняе вясной. І толькі на досвітку і заходзе цёплыя жаўтлявыя тоны спалучаюцца на ім з ружовым і бэзавым. Як быццам хтосьці клаў па яго палатна мазкі акварэллю.
Настрой карціны ўтоена ў назве храма. Гэта царква Ушэсця Гасподняга. І яна сама як быццам падымае прыхаджан з сырога, золкага зімовага дня ўвысь. Крыж на званіцы ўпіраецца ў неба, імкнучыся да яго. Калі пацікавіцца значэннем, якое надаюць хрысціяне дню Ушэсця, мы даведаемся, што яно азначае абагаўленьне чалавечай прыроды. Гэта значыць нагадвае пра падабенства чалавека Богу, пра набліжэнне да Яго. Дзіўна, наколькі сімвалічная карціна Т. Назаранка. Хочацца глядзець на яе кожны раз, калі цяжка на душы, каб дакрануцца да яе мяккім святле.
Складанне »Карціна» Апісанне карціны Т. Назаранка «Царква ушэсця на вуліцы Неждановой»
Складанне па карціне «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой»
Мастак і час
Творчасць мастачкі Таццяны Рыгораўны Назаранка змянялася разам з краінай, у якой было так шмат пераходных момантаў. Пачынаючы сваю творчую кар’еру як мастак, які працаваў у стылі сацрэалізму, Назаранка паступова адыходзіць ад гэтай тэмы, у яе творчасці з’яўляюцца народныя матывы.
Напамін пра Унебаўшэсця Езуса
Карціна «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой» вылучаецца з усіх карцін, напісаных мастачкай. Гэта ўспамін пра светлую царкоўным свяце Ушэсця. Цэнтральнае месца на карціне займае маскоўская царква Узнясення. Ранняя вясна, пустынная вуліца, царква, якая стаіць на скрыжаванні дарог, а вакол яе нейкае бязладнае нагрувашчванне гарадскіх пабудоў. Царква выразна вылучаецца з гэтага хаатычнага нагрувашчвання будынкаў, у гэтым заключаны нейкі сімвалізм. Да царквы прылягае нізенькая званіца з пазалочаным купалам. Крыж над царквой амаль зліваецца з небам. А неба рэпаецца, з-пад цяжкіх зімовых аблокаў ўжо бачныя краёчкі чыстага бірузовага вясновага неба.
Шчаслівы, хто верыць, цеплыня яму на свеце!
Верхняя частка карціны моцна кантрастуе з ніжняй. Чырвоны колер царквы прымушае гледача сфакусаваць сваю ўвагу на гэтым будынку, а так жа апускае гледача ў атмасферу ціхай смутку. Светла-пастэльныя колеру дамоў вакол царквы толькі ўзмацняюць гэты эфект. У ніжняй ж часткі карціны выкарыстаны белыя, чорныя і карычневыя адценні. На дарозе ўжо няма снегу, цёмныя голыя дрэвы застылі на карціне ў чаканні капяжу і будучага цяпла.
Нявера ў чалавеку — ёсць няшчасце, ёсць хвароба фатальная.
Чырвоная царква сімвалізуе веру, якая патроху разгараецца ў сэрцах людзей, нягледзячы на ўсе бытавыя праблемы і клопаты.