«Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой» — так называецца карціна заслужанай мастачкі Расіі Таццяны Рыгораўны Назаранка. На гэтым палатне мазкамі пэндзля таленавітага аўтара узнаўляе адзін з храмаў Масквы, збудаваны ў гонар вялікага хрысціянскага свята Узнясення Хрыстова.
Трохі пра аўтара і творы
Таццяна Рыгораўна Назаранка нарадзілася ў Маскве ў 1944 годзе. З самага дзяцінства яна займалася выяўленчым мастацтвам.
Мноства яе работ захоўваюцца ў Дзяржаўнай Траццякоўскай галерэі, мастацкіх музеях Санкт-Пецярбурга, Вашынгтона, Сафіі, Будапешта, а таксама ў прыватных калекцыях.
Карціна «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой» была створана яшчэ ў 1988 годзе. Дадзеная праца, варта адзначыць, адрозніваецца ад асноўнага кірунку творчасці мастачкі. Аўтар прасякнуўся рэлігійнай тэматыкай, вынікам чаго стала тварэнне рэалістычнага вобраза храма Гасподняга. Гэта натуральны вобраз адной з славутасцяў Масквы.
Такім чынам, што мы бачым на мастацкім палатне? Цэнтравы і ключавы элемент карціны — гэта сама царква. Выразна кідаецца ў вочы двухпавярховы будынак, залачэнне вежка якога быццам цягнецца да халоднага вячэрняга неба. Па абодва бакі царквы размешчаны аднапавярховыя прыбудовы, адна з якіх разраслася невялікім плотам. Прыгажосць архітэктурнага збудавання традыцыйна дапаўняе званіца. Яна размешчана роўна ў два яруса, высачэзныя аркі быццам з кожнай хвілінай растуць ўвысь.
Крыж на купале званіцы, нібы фантом, раствараецца ў небе.
Кампазіцыя рускай мастачкі даносіць да нас адчуванне зімовага холаду. Даху царквы і навакольных яе дамоў прыцярушыць снегам. Працяглая ў розныя бакі дарога, даўно пазбаўленыя сцягі дрэвы таксама пакрытыя марознай белізной. Але разам з гэтым творчы геній Назаранка перадаў палатна цёплыя тоны. Светла-зялёныя і жоўтыя сцены гарадскіх дамоў, ярка-чырвоныя сцены самой царквы ў спалучэнні з бэзавым небам нібы саграваюць наш погляд, адштурхоўваючы гледача ад зімовай тэматыкі.
Карціну рускай мастачкі можна назваць маляўнічай абразом боскага манумента.
Складанне »Царква Ушэсця — Назаранка» складанне па карціне Назаранка «Царква ушэсця на вуліцы Неждановой»
Складанне па карціне Назаранка Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой ў Маскве (апісанне)
Назаранка — Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой ў Маскве
Таццяна Назаранка — выбітная савецкая і расійская мастачка. За сваё жыццё яна напісала мноства карцін, сярод якіх знайшлося месца краявідаў, партрэтам, нацюрмортам. Яе заслугі былі адзначаны мноствам дзяржаўных узнагарод. Так ў 2002 годзе Таццяна Рыгораўна атрымала званне Заслужанага мастака Расійскай Федэрацыі, а зусім нядаўна, у 2014 — Народнага мастака РФ. Аб прызнанні яе як ўмелага майстра кажа, то што яе яшчэ ў 1998 годзе выбралі членам-карэспандэнтам Расійскай акадэміі мастацтваў. З 2001 першага яна ўваходзіць у прэзідыум гэтага прэстыжнага навучальнай установы.
Таццяна Назаранка стала удзельнікам больш за 10 расійскіх і міжнародных выстаў, дзе яе працы былі па вартасці ацэненыя. Яны праходзілі ў сталіцы Расіі, ва Украіне (Кіеў, Адэса, Львоў), у Гамбургу.
Таццяна Рыгораўна ўсё жыццё пражыла ў Маскве. Яна вельмі любіць свой родны горад. Такіх патрыётам сваёй малой радзімы складана знайсці.
Любоў да сталіцы адбілася ў шматлікіх працах Т. Назаравай. Не шматлікія дзеячы мастацтва, прычым не толькі мастакі, але і кінематаграфісты, фатографы, пісьменнікі, змаглі перадаць дух сучаснай Масквы ў сваіх працах. Таццяне Рыгораўне ж яго атрымоўваецца адлюстраваць у сваіх працах. Яе намаганні былі адзначаны і ў 1999 годзе ёй была ўручана Прэмія Урада Масквы, якой ганаруюцца толькі лепшыя дзеячы культуры і мастацтва.
Карціна Таццяны Назаранка «Царква Ушэсця на вуліцы Неждановой» — адна з самых вядомых яе работ. Карціна намалявана акварэльнымі фарбамі, пра што можна меркаваць па тым мяккім адценням сцен сабора і побач стаяць дамоў. Колеру вельмі разбаўлены, што дазваляе перадаць надвор’е канца восені-пачатку зімы тыповую для Масквы. Ад аднаго выпадкова кінутага погляду на карціну, становіцца зябка нагах. Нават летам здаецца, што вось-вось падзьме марозны вецер, здольны прабраць да касцей нават чалавека, апранутага самым лепшым чынам для такога надвор’я.
Але гэта пачуццё хутка пакідае, бо ў любога рускага чалавека, хай і не верніка, выгляд царквы выклікае самыя цёплыя пачуцці, якія адчуваюцца нават на фізічным узроўні, а не толькі ў душы.
На вуліцы ўжо ляжыць снег. Белыя гурбы хутка набіраюць сябе бруд, якая збіраецца ад праязджалі побач. Дрэвы стаяць зусім голыя. Ўспаміны пра тоненькай ледзяной скарынцы, якая часта пакрывае дрэвы зімой, здольныя выклікаць спачуванне. Няхай расліны і не ўмеюць рухацца і казаць, але яны ўсё ж жывыя.
Вечарэе. На вуліцы пахмурнае надвор’е. Таму на вуліцы толькі адзін пешаход, які імкнецца хутчэй дабрацца дадому, да цяпла сямейнага ачага.
Царква, няхай і даўно пабудаваная, выдатна ўпісваецца ў навакольнае яе абстаноўку, але ў той жа самы час яе архітэктурнае вытанчанасць здаецца лішнім на фоне скупых формаў вышынных дамоў і жылых блокаў.
Мне падабацца гэтая карціна. Яна спалучае ў сабе мінулае і сучаснасць, штодзённасць і святочнае стан духу, сучасны прагрэс і духоўнасць, уласцівую нам.
Хатняе заданне №52 па падручніку Руская мова, 9 клас, Тростенцова Л.А., Ладыженская Т.А.
Цікавыя сачыненні па карцінах
Гэта вельмі прыгожая, сонечная карціна. Высокія хвоі, густы лес, вада як сапраўдная! Адчуваецца цяпло … Яшчэ мне вельмі падабаецца назва карціны. «Карабельная гай», напэўна, азначае, што з гэтых соснаў рабілі сапраўдныя суда.
Творчасць выдатнага савецкага мастака Фёдара Паўлавіча Рашэтнікава дазваляе кожнаму цалкам акунуцца ў выдатны свет дзяцінства, па-за залежнасці ад узросту гледача. Самай вядомай з яго карцін з’яўляецца
На карціне адлюстраваны адзін момант з жыцця звычайнай прыгоннай сялянкі, якая займаецца вышыўкай.
Вось так карціна! Усё белае, прыгожае. Гэта амаль чысты ліст. Ну, толькі дрэвы намаляваныя. Я таксама так магу! Тут яшчэ фігуркі людзей і коней ёсць. Але так намаляваць я не магу.