Чароўная царква Пакрова на Нерлі
Расія багатая сваёй гісторыяй, прыгажосцю збудаванняў. Вельмі ўпрыгожваюць абшары нашае радзімы розныя храмы і праваслаўныя царквы. Адным з такіх унікальных месцаў з’яўляецца царква Пакрова на Нерлі.
Гэта неверагоднае і дзіўнае месца. Яно дайшло да нас з глыбіні стагоддзяў і ацалела праз час. Гэта сусветны помнік архітэктуры.
Многія мастакі малявалі гэты цудоўны храм на сваіх несмяротных палотнах.
Сама царква размяшчаецца каля Багалюбава, на беразе ракі Нерль. Прырода вакол яе вельмі маляўнічая. Яна знаходзіцца паміж двума вадаёмамі. З аднаго боку яе знаходзіцца выдатная рэчка. З іншага зараз чароўны возера.
Будынак царквы знаходзіцца на ўзвышшы і сдалека здаецца, што яе купал накіроўваецца ў неба.
Сцены будынка ўпрыгожаны разьбой. Царква вельмі багатая сваёй цікавай, шматвяковай гісторыяй. Яна была пабудавана пасля паходу Андрэя Багалюбскага ў Балгарыю, а таксама ў гонар яго загінулага сына Ізя-слава ў 1165 годзе. У тыя гады побач з касцёла знаходзіць прыстань. Прыплывалі мноства гандляроў і купцоў. І храм Пакрова служыў свайго роду візітнай карткай. Прыезджыя пакідаючы свае караблі, перш за ўсё бачылі гэты храм і прамакаюць рускім духам і ўзьвялічваем.
Для праваслаўны людзей царква Пакрова на Нерлі самая сапраўдная святыня. Пры наведваньні яе людзі адчуваюць неверагодны захапленне і радасць.
Карціна якая перадае пачуцці «Царква Пакрова на Нерлі»
Вялікі мастак Сяргей Васільевіч Герасімаў з’яўляецца Таленавітых пейзажыст і рускім жывапісцам.
Наколькі моцна і ярка ён сваёй карцінай Царква Пакрова на Нерлі выклікае станоўчыя эмоцыі і пачуцці ў гледачоў.
У кожнага ў душы ёсць нейкія святыя каштоўнасці. А гледзячы на царкву ва ўсіх з’яўляецца неапісальная ласку. Гледзячы на велічны храм міжволі задумваешся пра вечныя каштоўнасці. Але на карціне Герасімаў паказаў не толькі хараство царквы, але і веліч рускай прыроды. Прыгажосць прыроды навакольнага храм нібы падкрэслівае яго веліч.
Хоць асаблівую ўвагу і надавалася прыродзе, мы можам назіраць прыгажосць храма. Гледзячы на яго, мы нібы пераносімся ў той час, калі станаўленне хрысціянскай веры толькі набірала абароты.
Пры праглядзе карціны ўзнікаюць светлыя і шчырыя пачуцці. Яна паказана ў светлых танах. На небе ярка свеціць сонейка і ў яго промнях прырода і храм «расцвітаюць», азараюцца і напаўняюцца цяплом.
Складанне па карціне С. Герасімава «Царква Пакрова на Нерлі»
Шэдэўр рускіх дойлідаў
Перад намі адзін з шэдэўраў рускага дойлідства: белыя каменныя сцены, мудрагелістыя разьбяныя ўзоры, залаты купал. Гэта храм Пакрова на Нерлі — жамчужына Залатога Кольцы Расіі.
Царква заснавана ў 1165 годзе. Знакаміты рускі князь Андрэй Багалюбскага страціў любімага сына — Ізяслава і, каб увекавечыць яго памяць, закладвае храм у гонар праваслаўнага свята Пакрова Багародзіцы. Гэта свята стала адзначацца па ініцыятыве князя.
Прыцягвае і размяшчэнне храма. Князь задумаў яго так, каб царква размяшчалася на скрыжаванні рэк Нерлі і Клязьмы. Падарожнічаючы па рацэ, здалёку можна было ўбачыць цудоўны храм, як бы лунае над вадой. На жаль, зараз рэчышча гэтых рэк памянялі кірунак. Па словах вядомага гісторыка І.Э. Грабара, гэты храм:
З’яўляецца не толькі самым дасканалым храмам, створаным на Русі, але і адным з найвялікшых помнікаў сусветнага мастацтва …
Унікальныя разьбяныя рэльефы сцен храма малююць нам цара Давіда, а таксама стылізаваныя фігуры львоў, птушак, жаночыя твары. Працы адрозніваюцца тонкасцю і выразнасцю ліній. На жаль, не ўсе ўзоры захаваліся ў першапачатковым выглядзе.
Царква Пакрова-на-Нерлі — крыніца натхнення
Гэта дзіўнае тварэнне рускай архітэктуры натхніла многіх мастакоў на стварэнне новых палотнаў. Адзін з іх — Сяргей Герасімаў — таленавіты рускі пейзажыст.
Ён паказвае нам неба ў яркіх вясёлкавых танах, на фоне якога — беласнежны храм. Гледзячы на яго карціну «Царква Пакрова на Нерлі», мы напаўняемся шчасцем і гармоніяй.
Хочацца задумацца пра вышэйшыя каштоўнасцях, пра каханне чалавека да Бога. Храм намаляваны ў летні час, апраўлены яркай зялёнай травой і блакітным вадаёмам. Усё гэта толькі вылучае белы колер яго сцен. Дзіўна перададзена адчуванне «палёту» храма над вадой.
І каб узмацніць ўражанне, на пярэднім плане мастак адлюстроўвае жанчыну з маленькім дзіцем. Па-мойму думку, гэта сучасны правобраз Багародзіцы.
З дапамогай яго аўтар карціны паказвае гістарычную сувязь пакаленняў.
На маю думку, гэтая царква па праве можа называцца адным з сімвалаў Расіі. І ўбачыць яе павінен кожны культурны чалавек.