Вядомы расійскі мастак Фёдар Паўлавіч Рашэтнікаў палюбіўся публіцы сваёй карцінай «Ізноў двойка!». Аднак гэта не адзіная яго карціна, якая тычыцца «дзіцячай тэмы». Сюды адносяцца і выдатныя творы «Узялі мовы», «Прыехаў на вакацыі», «Хлапчукі». Менавіта апошняе палатно мы разгледзім больш дэталёва.
Гэтая карціна была напісана ў 1971 годзе. На ёй тры хлапчукі, у ціхую летнюю ноч узлезлі на дах і з заміраннем сэрца назіраюць за зорным небам. Усе тры персанажа намаляваны вельмі жыва, ярка і ў той жа момант яны дынамічна спрабуюць нешта адзін — аднаму расказаць, разглядаючы далёкія зоркі. Адзін з іх мабыць вельмі любіць гэты занятак, і з вялізным задавальненнем распавядае сваім прыяцелям невядомыя нікому нейкія зорныя таямніцы. Можа яны гутараць пра сузор’і, якія пачулі на ўроках астраноміі, а можа хлапчукі спрачаюцца аб далёкіх планетах і зорных галактыках? Але робяць яны гэта відавочна з захапленнем і дзіўнай дзіцячай дапытлівага розуму.
У гэты выдатны момант хлапчукі зусім не бачаць і не заўважаюць нічога навокал. Іх погляд прыкаваны толькі ў зорнае неба і выдатнай начны блакіце. Мяне прыцягваюць іх вочы, якія напоўнены нейкай непазнанае таямніцай і дзіцячымі захапленнем. Вакол хлапчукоў раскінуўся начны горад, які ціхенька пагрузіўся ў цёплыя абдымкі летняй ночы і салодка пачаў засыпаць у празрыстай смузе. Горад становіцца нябачным, цалкам зліваючыся з выдатным начным небам, а гэтая атмасфера яшчэ больш вабіць маленькіх летуценнікаў скіроўваць свае погляды ў таямнічае неба, дзелячыся з таварышамі самымі патаемнымі думкамі і марамі.
Мастак неверагодна тонка перадаў сакрамэнт зорнай ночы, усяляючы ў кожнага гледача прыемныя ўспаміны пад месяцам або дзіцячыя забавы. Такія моманты неацэнныя і маюць ўласцівасць з настальгічнай ноткай успамінаць сябе ў такім узросце. Менавіта такія прыемныя ўспаміны акрыляюць чалавека, штурхаюць на вар’яцкія моцныя ўчынкі і даюць сілы змагацца і ісці да канца — насустрач сваёй выдатнай мары.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Апісанне карціны Ф. П. Рашэтнікава «Хлапчукі»
Амаль усе дзеці хочуць навучыцца лятаць. Напэўна, з такіх летуценнікаў выраслі вынаходнікі, якія зрабілі самалёты і ракеты. На карціне Ф. П. Рашэтнікава «Хлапчукі» мы бачым такіх захопленых небам рабят.
Двое сяброў вырашылі ўзлезці на дах дома, каб глядзець на зоркі. Дзяўчынка, калі пачулі аб іх задуме, напрасілася з імі. Хлапчукі зачаравана глядзяць у ясную летняе неба. Яны чакаюць, што вось-вось упадзе зорка, і тады можна будзе загадаць жаданне.
Большую частку палатна займае цёмна-сіняе начное неба. У цэнтры кампазіцыі — дзеці. Унізе — агні горада, вельмі падобныя на зоркі.
Адзін з хлопчыкаў паказвае рукой на нешта ў небе. Напэўна, ён захапляецца космасам больш, чым яго таварыш, больш ведае і можа расказаць шмат цікавага пра сузор’і, планеты і будучых касмічных палётах чалавека. У хлопца цёмныя валасы, ён апрануты ў чорныя штаны і белую кашулю. Гэта своеасаблівы намёк на будучага навукоўца. Рукавы кашулі закатаны — гэта сімвалізуе гатоўнасць да працы.
Другі хлопчык слухае аповед сябра, адкрыўшы рот. Ён апрануты прасцей: на ім сіняя футболка і штаны. У знешнасці гэтага героя няма нічога ўзнёслага: бялявыя валасы, кірпаты нос, ледзь адтапыраныя вушы. Але і яго захапляе гісторыя пра бязмежным космасе.
Дзяўчынка таксама марыць пра нешта. Відаць, што яна не так захоплена расповедам пра зоркі, але ўсё адно з хлапчукамі на даху цікава. Яна слухае і ўяўляе як хлопцы абавязкова паляцяць у космас і якія іх чакаюць прыгоды. Яна пакуль што ня вырашыла, ці паляціць з імі. А калі дзяўчынак у палёт не бяруць?
Але пакуль яны стаяць на цёплай летняй даху. Можа быць, іх жыццё будзе самая звычайная і зямная, але там, гледзячы на зоркі, можна марыць колькі заўгодна. Перад табой бясконцая сусвет і Млечны Шлях, па якім можна ісці ці ляцець куды пажадаеш.