Казка-быль «Камора сонца» — адно з самых цікавых твораў Міхася Міхайлавіча Пришвина. У ёй ён распавядае пра самастойнага жыцця дзяцей-сірот, Насці і Митраши. Карціны апісання побыту дзяцей змяняюцца цікавымі прыгодамі, якія выпалі на іх долю па шляху на Сляпую Елань. Дзеці ёсць дзеці, яны часта спрачаюцца, не згаджаюцца адзін з адным, адстойваюць сваю правату. Гэта ледзь не каштавала жыцця Митраше. Але хлопчык, трапіўшы ў балота, не разгубіўся, праявіў кемлівасць і мужнасць, таму застаўся жывы.
Траўка — разумная і добрая сабака, яна прывыкла дапамагаць на паляванні Антипычу, таму пайшла на голас Митраши.
Даведаўшыся Антипыча, Травка імгненна легла.
— Ну ну! — сказаў Антипыч.- Ідзі да мяне, разумніца! «
Засумавала па чалавечую ласку пасля смерці гаспадара, Травка прымае Мітраш за Антипыча, і дзякуючы кемлівасці хлопчык ратуецца з багны. Мне, гарадской жыхарцы, цікава чытаць апавяданні аб прыродзе. Я як бы разам з героямі падарожнічаю па лесе, пужаюся, сустрэўшы змяю і лася, радуюся шчасліваму збавенню Митраши ад небяспекі.
Такія апавяданні дапамагаюць зразумець і палюбіць навакольнае прыроду, навучыцца чытаць яе загадкавыя старонкі.
85124 чалавека прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 6 клас / «Камора сонца» М. М. Пришвина
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Складанне: Чалавек і прырода ў казцы-былі М.М. Пришвина "камора сонца"
Яшчэ з першага дня існавання чалавецтва на Зямлі, чалавек цесна ўзаемадзейнічаў з прыродай. Менавіта прырода давала яму ежу, падавала спосабы памыцца і абагрэцца, пазней — адкрывала ўсе свае разнастайныя рэсурсы, ствараючы спрыяльныя ўмовы для жыцця кожнага чалавека. Безумоўна, прырода — гэта неад’емная частка жыцця любога жывога істоты, у тым ліку і разумнага.
У казцы-былі М.М. Пришвина «Камора сонца» досыць ярка і аргументавана раскрываецца тэма ўзаемадзеяння чалавека і прыроды. У пачатку казкі чытач даведаецца пра тое, што на лёс дваіх дзяцей (хлопчыка Митраша і дзяўчынкі Насці) выпала нялёгкая ноша — расці сіротамі і ва ўсім дапамагаць адзін аднаму. Балазе, бацькі пакінулі ім невялікі домік і нядрэннае гаспадарка, за якім трэба даглядаць, з чым дзеці выдатна спраўляліся. Брат з сястрой не толькі займаліся хатнімі справамі, але і дапамагалі іншым людзям і здаваліся дарослымі не па гадах.
Цэнтральным здарэннем казкі станавіцца паход Митраша і Насці ў лес па журавіны. З асаблівым трапятаннем аўтар апісвае чытачам прыроду вёскі, лясы і нават два адзінокіх дрэва ля балота паўстаюць перад чытачом як два жывыя істоты, якія навекі сплецены адзін з адным. З аповеду мы даведаемся падрабязнасці збору дзяцей у лес: як Насця клапатліва бярэ з сабой прадукты, а хлапчук — бацькаву стрэльбу. Разам з дзецьмі чытач назірае ўсю раскоша лясной прыроды, уяўляе гукі, якія выдаюць лясныя жыхары, і перажывае, каб героі не дагадзілі ў страшнае балота, дзе знікла нямала жывёл і людзей.
У дадзеным эпізодзе раскрываецца ўзаемаадносіны чалавека і лясной прыроды. Далей з-за прынцыповага спрэчкі сёстры з братам, іх сцяжынкі разыходзяцца, і дзяўчынка ідзе вядомым пратаптаных шляхам, а хлопчык, выконваючы загады компаса, трапляе ў балота, адкуль губляе надзеі выбрацца. Менавіта ў гэты момант раскрываецца яшчэ адна сувязь чалавека і прыроды — у казку ўводзіцца яшчэ адзін важны персанаж — сабака Травка. Собачка дапамагае Митрашу выбрацца з цягнучае балоты і нават ловіць для яго зайца ў якасці на такое мяса, за што хлопчык ратуе сабаку (ды і сябе таксама) ад хітрага ваўка «Шэрага памешчыка», які пасля нядаўняй аблавы ўзлаваўся на ўсіх жыхароў вёскі і іх жывёл. У гэтым выпадку раскрываецца супрацьстаянне чалавека прыродзе, калі прадстаўнікі дзікіх жывёл пагражаюць жыццю і дабрабыту людзей.
Тым часам Насця або Залатая Курочка, як далікатна яе празвалі ў казцы, збірае шмат смачных, салодкіх, чырвоных ягад, але ўспомніўшы пра брата, спяшаецца яму на дапамогу. Тую ноч дзеці правялі ў лесе, дзе ім больш не пагражала небяспека — яшчэ адзін прыклад узаемадзеяння чалавека і прыроды. Пасля героі вярнуліся дадому, і ахвяравалі усе сабраныя гаючыя ягады хворым дзеткам-сіротам.
Варта згадаць, што ўсю гэтую гісторыю распавёў апавядальнік, што вядзе разведку балотныя багацця, а больш канкрэтна — здабываў торф, якога там было ў лішку. Гэтым аўтар яшчэ раз падкрэслівае, як прырода клапоціцца пра чалавека, падаючы яму ўсё неабходнае. І засталося толькі адно вельмі важнае пажыццёвае справа — узаемна клапоціцца аб прыродзе.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.