Грынёў і Швабрин — дзве розныя асобы. Але ёсць паміж імі нешта агульнае. Абодва маладыя, абодва афіцэры, абодва дваране.
У дзяцінстве Грынёў гуляў з дваровымі хлапчукамі ў чахарду. Бацька адмовіўся адпраўляць юнага сына служыць у Пецярбург, а напісаў ліст даўняга сябра пад Арэнбург. Швабрин апынуўся ў Белогорск крэпасці з-за дуэлі. Ён ужо служыў у Піцеры і выпрабаваў ўсю прыгажосць жыцця. У крэпасці Швабрин высмейвае сям’ю каменданта, а Грынёў палюбіў і ня здзекуецца над іх няхітрай жыццём. Швабрин распавядаў пра дачку каменданта як пра «дасканалай дурнічкі». Ён схаваў, як ён беспаспяхова яе дамагаўся. Прычынай двубоі стала не толькі песня Грынёва, але і з-за таго, што ён не вытрымаў насмешак над Мар’яй Іванаўнай і за сям’ю Міронава. Грынёў мог адмовіцца ад двубоі і данесці на Швабрина скаргу, але ён пайшоў на няроўны паядынак, абараняючы гонар самастойна. Швабрин і ня мог падумаць, што малады юнак акажа такое моцны супраціў. Убачыўшы, што супернік адцягнуўся, ён нанёс яму паражальны ўдар у грудзі. Грынёў не вагаўся, калі прыйшла вестка, што Пугачоў ідзе на Белогорск крэпасць. Швабрин ж адразу ўцёк да мяцежнікам і паспрабаваў загубіць яго пры пакараннях смерцю ў крэпасці. Толькі ўмяшальніцтва Савельича выратавала юнаку жыццё. Швабрин быў поўным эгаістам, і яго цікавасць да Машы Міронавай быў таксама эгаістычным, Грынёў жа наадварот, хацеў вызваліць каханую ад злыдня. У гэтым яму дапамог Пугачоў, яму спадабалася адкрытасць і сумленнасць Пятруша. Ён дараваў Швабрина і адпусціў Пятра з Мар’яй Іванаўнай. Пасля гэтага праз некалькі гадоў Грынёў ажаніўся з Машай і яны жылі ў бацькоў у Сімбірске.
Па-мойму, Пушкін нездарма выкарыстоўвае прыказку "Беражы гонар ". Прайшоўшы праз шэраг выпрабаванняў, Грынёў вырас з дваровага хлапчукі ў годнага і сумленнага афіцэра-двараніна. А Швабрин як быў, такім і застаўся: эгаістам, здольным на подлыя і нізкія ўчынкі.
93965 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Пушкін А.С. / Капітанская дачка / Грынёў і Швабрин ў аповесці А.С.Пушкіна «Капітанская дачка»
Глядзі таксама па твору «Капітанская дачка»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Вобраз Пугачова ў аповесці ‘Капітанская дачка’ А.С. Пушкіна
Сярод дзеючых асоб рамана ёсць дзве гістарычныя постаці: імператрыца Кацярына і Пугачоў. Кацярына з’яўляецца толькі ў канцы рамана як асоба эпізадычнае, і яе вобраз не раскрыты да канца. Больш шырока і рэалістычна раскрыты вобраз Пугачова.
Пугачоў упершыню з’яўляецца перад намі ў чале II рамана ў ролі выпадковага дарожнага спадарожніка Грынёва. Яго стрыманасць і ўменне арыентавацца ў абстаноўцы ратуюць Грынёва падчас бурану. Гэтая ж кіраўнік знаёміць нас з знешнасцю і народным мовай Пугачова. У другой частцы рамана лёс зноў сутыкае з ім Грынёва. Пугачоў ўмее плаціць дабром за паслугу, аказаную яму калі-то: ён пазбаўляе Грынёва ад смерці, адпускае яго на волю і дапамагае выратаваць Марью Іванаўну. Пугачоў трымае сябе з Грынёва проста і велікадушна, хоць Грынёў і не хавае, што лічыць яго самазванцам (гл. VIII]. Паўстанне Пугачова для Грынёва — «бунт, бессэнсоўны і бязлітасны». Тым не менш сімпатыя да правадыра паўстання прымушае Пятра Андрэевіча пазней шкадаваць аб яго пакарання.
Асоба Пугачова як правадыра паўстання раскрываецца ў другой частцы рамана.
У характары яго шмат станоўчых рысаў: смеласць, прыродная знаходлівасці і розум, знаходлівасць, настойлівасць, справядлівасць, велікадушнасць. Гэтыя бакі яго характару робяць яго надзвычай папулярным у прыгнечанай народнай масе. Ён смела вядзе за сабой народ. За Пугачовым ідуць і прыгнечаныя народы Паволжа і Урала (башкіры, казакі), і прыгонная сялянская маса, і Горнозаводск рабочыя, і казацтва. Заклікі яго, напісаныя простым і выразным мовай, вырабляюць на народ вельмі моцнае ўражанне. Праўда, Пугачоў жорсткі і хуткі на расправу. Так, ён без роздумаў адпраўляе на шыбеніцу капітана Міронава і Івана Ігнатавіча. Але жорсткасць гэтая была натуральна абумоўлена законамі той класавай барацьбы, сцяг якой ён падняў. Такі Пугачоў як правадыр сялянскай масы.
Пугачоў у рамане — не кат і ня разбойнік, як малявалі яго многія сучаснікі Пушкіна, а вялікадушны, нават высакародны чалавек. Такі малюнак Пугачова ў дні Пушкіна мела, несумненна, прагрэсіўны характар і спрыяла больш аб’ектыўнаму погляду на асобу правадыра народнага паўстання.