Якую ролю ў маім жыцці гуляе кніга? Я думаў, што адказаць на гэтае пытанне мне будзе складана. Але на самай справе адказ прыйшоў адразу: кніга — гэта сябар, які робіць маё жыццё цікавей, разнастайней, весялей. Але, у той жа час, кніга дапамагае мне развівацца, пастаянна пазнаваць нешта новае.
Шчыра кажучы, я чытаю не так ужо шмат. Доўгі час я наогул недалюбліваў гэты занятак — ужо занадта часта усе навокал гаварылі, што чытаць неабходна. Але мне падабалася, калі мне чыталі ўслых мама ці бабуля. Я з задавальненнем слухаў казкі Пушкіна, Ш. П’еро, братоў Грым. Падабаліся мне апавяданні В. Драгунскага пра жыццё няўрымслівага Дзяніскі, захаплялі прыгоды Нязнайкі.
Але чытаць сам, застаючыся сам-насам з кнігай, я палюбіў толькі пасля знаёмства з «Прыгоды Тома Соера» М. Твэна. І сапраўды, як гэта выдатна — акунуцца ў свет герояў, якія становяцца табе сябрамі, перажываць разам з імі ўсе прыгоды, радавацца і смуткаваць за іх! Хіба тут патрэбен нехта яшчэ? Ўсялякі «пасярэднік» будзе толькі перашкаджаць!
З апошніх маіх «кніжных» сяброў я б хацеў назваць герояў кнігі Л. Кассиля «Дарагія мае хлапчукі».
З першых жа старонак гэтага твора я пагрузіўся ў загадкавы свет Синегорья, поўны загадак і прыгод. Па меры развіцця сюжэту я даведаўся, што таямніца Лазорева гор цесна звязана з жыццём Прыволжская хлапчукоў. На іх долю выпала цяжкае выпрабаванне — Вялікая Айчынная вайна. Вядома, героям не прыйшлося ваяваць на перадавой, аднак многія з іх, як маглі, у тыле дапамагалі сваёй радзіме.
Капков Бутырев, Валерка Черепашкин, Цімка, нават Лешка Дулько — з усімі імі, такімі рознымі, мне было вельмі цікава, займальна, захапляльна.
Я чытаў «Дарагіх маіх хлапчукоў» на «адным дыханні», а пасля яе заканчэння было вельмі шкада расставацца з героямі, якіх я палюбіў, якія сталі маімі сябрамі.
Добра, што да каханай кнізе заўсёды можна вярнуцца — перачытаць любімыя эпізоды, яшчэ раз палюбавацца добрымі ілюстрацыямі, удыхнуць пах кніжных старонак. Кніга — гэта добры сябар, і мне шкада тых людзей, хто гэтага не разумее.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 8 клас / Кніга ў маім жыцці
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Кніга ў маім жыцці
Навошта мне трэба чытаць кнігі? Гэта пытанне як нельга актуальны ў наш час. Мы жывем у эпоху ўсеагульнай камп’ютарызацыі. Любую кнігу я магу знайсці ў Інтэрнэце. Больш таго, мне зусім не абавязкова яе чытаць, я магу яе проста праслухаць або паглядзець экранізацыю. Шчыра кажучы, гэта нашмат лягчэй, чым чытаць.
Вось і з’явіўся першы адказ на пытанне пра неабходнасць чытання. Чытаючы кнігі, я «працую галавой», гэта значыць думаю, разважаю, раблю нейкія высновы. Гэта першае. Другое — я перакананы, што кнігі выхоўваюць і маральна, і духоўна. У іх ставяцца пытанні, пра якія ў паўсядзённым жыцці неяк не задумваешся. Але гэтыя пытанні маюць першараднае значэнне ў жыцці кожнага чалавека: навошта я жыву? што ёсць каханне? які свет вакол мяне? І гэтак далей.
Цяпер у нас ёсць вялікі выбар кніг. Класіка, дэтэктывы, інтэлектуальныя тэксты, фэнтэзі, сучасная «класіка» … Сярод усёй гэтай шматстатнасці, якое ўспрымаецца як належнае, можна страціць па-сапраўднаму каштоўныя кнігі. А якія кнігі для мяне з’яўляюцца каштоўнымі?
Тыя, якія натхняюць на годныя справы, якія нараджаюць веру ў сябе і ў светлую будучыню, якія раскрываюць сутнасць чалавечых учынкаў, якія проста прыемна чытаць. Каштоўныя кнігі можна чытаць неаднаразова і кожны раз знаходзіць у іх нешта новае і каштоўнае. Яны не прызначаныя для дзяцей ці для дарослых, знаходзяцца па-за часам і ўзросту.
Адна з маіх найлюбых кніг, якая шмат у чым змяніла мае погляды, — філасофская прытча «Чайка па імені Джонатан Лівінгстан», напісаная Рычардам Бахам. Галоўны герой твора, чайка Джонатан Лівінгстан, не быў падобны на ўсіх астатніх. Ён хацеў лётаць вышэй за ўсіх, далей за ўсіх, хацеў быць лепшым ва ўсім. У яго ніхто не верыў, усе чайкі ў яго зграі смяяліся над ім.
Нікога не слухаючы, Джонатан лётаў па начах, хоць так не рабіў ніхто да яго. Герой развіваў неверагодную хуткасць — 214 міль у гадзіну — і марыў пра яшчэ большым. Выгнаны з зграі, але не зламаны, у фінале Джонатан здабыў свабоду і знайшоў аднадумцаў.
У якасці эпіграфа да твора аўтар напісаў наступныя радкі «нявыдуманыя Джонатану-Чайцы, які жыве ў кожным з нас». Гэтая кніга ўсяляе ў нас веру ў саміх сябе, у тое, што чалавек можа ўсё, калі будзе імкнуцца да мэты і навучыцца не залежаць ад грамадскай думкі.
Кнігі гуляюць важную ролю ў маім жыцці, таму што моцна ўплываюць на яе. Можна сказаць, што, у нейкай ступені, кнігі з’яўляюцца маімі старэйшымі таварышамі, настаўнікамі. Праз прызму маіх любімых кніг я гляджу на свет і, як мне здаецца, раблюся лепш: доборе, мудрэйшыя, памяркоўней.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Складанні на вольную тэму / 8 клас / Кніга ў маім жыцці
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.