Раман І.С. Тургенева «Бацькі і дзеці», які ўбачыў святло ў 1862 годзе, выклікаў вакол сябе небывалую палеміку. Гэта нядзіўна: пісьменнік паказаў у рамане пералом грамадскай свядомасці Расіі, з’яўленне ў ёй новых сіл.
55986 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Тургенеў І.С. / Бацькі і дзеці / Тлумачэнне Базарава з Адзінцова
Глядзі таксама па твору «Бацькі і дзеці»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Ліст Базарава (па рамане І.С. Тургенева «Бацькі і дзеці»)
Добры дзень, паважаны Яўген Васільевіч! Піша вам малады чалавек, які жыве праз два стагоддзі пасля вас. Я яшчэ вучуся ў школе і менавіта тут даведаўся пра вас, аб вашых поглядах, аб вашай складанай лёсе.
Я ўпэўнены, што вам, з вашым дапытлівым розумам, дапытлівасцю, любоўю да жыцця, было б цікава паглядзець на тое, як цяпер жыве рускі народ і Расія ў цэлым. Думаю, вельмі шмат бы ганаравалася вашай з’едлівай ацэнкі, але, на мой погляд, шмат бы і спадабалася. Бо вы выступаеце за матэрыялістычны падыход да жыцця. На ваш погляд, «быцьцё вызначае сьвядомасьць». Мне здаецца, вельмі многія з маіх сучаснікаў падпісаліся б пад гэтымі словамі. Хоць асабіста я не зусім згодны з такім падыходам.
Наогул, прызнаюся вам — вы, Яўген Васільевіч, выклікаеце ў мяне неадназначнае пачуццё. З аднаго боку, я захапляюся вамі. Вы, несумненна, вельмі моцны і таленавіты чалавек, з вялікім патэнцыялам. Вы прысвяцілі сваё жыццё высакароднай занятку — медыцыне, закліканай палягчаць жыццё людзей, ратаваць іх.
Але, пры ўсім гэтым, вы не робіце ўражанне шчаслівага чалавека. Больш таго, я ўпэўнены, што вы былі нешчаслівыя ў сваім жыцці аж да яе сумнага фіналу — вашай гібелі. У чым жа прычына гэтага?
Я думаю, справа тут не ў абставінах ці асяроддзі, як гэта было з вашымі літаратурнымі папярэднікамі — Анегіным або Пячорын. Прычына вашых пакут, на мой погляд, у вашых перакананнях. Вы прысвяцілі сваё жыццё нігілізму, то ёсць адмаўлення. Але адмаўлення чаго? Ўсяго мінулага вопыту людзей, якія лічацца элітай расейскага і любога іншага грамадства.
Вы скажаце: «Вось менавіта, толькі які лічыцца. Але ці так гэта на самай справе? »Я адважуся паспрачацца з вамі — так, сапраўды, так. Лепшыя, адукацыі розумы на працягу доўгага часу, шляхам спроб і памылак, «здабывалі» найкаштоўнейшы вопыт, які складае гонар чалавецтва, яго жыццёвую аснову і апору. А вы адным махам вырашылі ўсё гэта знішчыць, лічачы ўсё гэта «трызненнем» гультаяваць людзей.
Добра, ну а што вы можаце прапанаваць наўзамен? Вы сцвярджаеце, што нешта ствараць — гэта ўжо не ваша місія, а справа наступных пакаленняў. Але немагчыма жыць, толькі руйнуючы! Тым самым вы разбураеце сябе, што і было даказана спадаром Тургеневым на прыкладзе вашай, Яўген Васільевіч, жыцця.
Ваша нігілістычнае тэорыя апынулася эфемернай, цалкам надуманай, якая не мае ніякага дачынення да рэальнага жыцця. Таму калі вы сутыкнуліся з рэальнасцю — з любоўю да Ганне Сяргееўне Адзінцова — то адчулі, што жыцьцё вашае бурыцца і глеба сыходзіць з-пад ног. А паколькі вы цалкам звязалі сваё існаванне з нігілізмам, то «не змаглі прыйсці ў сябе», цалкам расчараваўшыся ў сваіх сілах. Вам заставалася толькі адно — загінуць. Так і здарылася ў фінале рамана.
Але … я хачу сказаць вам дзякуй. Ваш лёс — прадмет для разважанняў і карысных урокаў, многіх жыццёва важных высноў. Таму не думайце, што вы ўсяго толькі прах, і пасля вашага існавання нічога не засталося на зямлі. Пра вас памятае, пра вас разважае юнае пакаленне, вучачыся на вашых памылках, пераймаючы ваш вопыт. Дзякуй вам за гэта.
0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Тургенеў І.С. / Бацькі і дзеці / Ліст Базарава (па рамане І.С. Тургенева «Бацькі і дзеці»)
Глядзі таксама па твору «Бацькі і дзеці»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Чаму адносіны Базарава і Адзінцова скончыліся трагічна? (Па рамане І.С. Тургенева «Бацькі і дзеці»)
Тургенеў заўсёды лічыў, што менавіта любоў правярае чалавека, а таму любоўная лінія Базараў — Адзінцова вельмі важная для разумення рамана ў цэлым. З моманту яе ўзнікнення канкрэтна-гістарычная лінія развіцця сюжэту пераўтворыцца ў маральна-філасофскую, на змену ідэйным спрэчках прыходзяць пытанні, пастаўленыя самім жыццём, а характар героя становіцца складаным і супярэчлівым. Ён, адмаўляў рамантыку любові, сам закахаўся рамантычна, безнадзейна. У канфлікт ўступаюць яго пачуцці і ранейшыя перакананні, што робіць адносіны з Адзінцова складанымі і часам балючымі для героя.
Прыгажуня Ганна Сяргееўна Адзінцова — натура моцная, глыбокая, незалежная, надзеленая развітым розумам, але пры гэтым яна халодная і эгаістычнае. У чымсьці яна падобная на Базарава: як і ён, яна пагардліва ставіцца да іншых людзей, адчуваючы сваю перавагу над імі. Яна адзіная ў рамане правільна зразумела складаны і супярэчлівы характар Базарава, па вартасці ацаніла яго, зразумела глыбіню і сілу ўзнік у ім пачуцці. Здавалася б, усё гэта магло прывесці да трываламу саюзу герояў. Абодва ж яны, па сутнасці, вельмі самотныя. Адзінцова, як і Базараў, адчувае, што сілы яе багатай натуры застаюцца нерэалізаванымі.
Але што чакае яе з Базарава? Сцэна высвятлення героя ў каханні паказвае, што гармоніі ў іх ўзаемаадносінах няма і быць не можа. Нездарма Ганну Сяргееўну так палохае нейкая прыхаваная, але часам вырываецца вонкі грозная сіла, таящаяся ў Базарава. Яму хапае мужнасці прызнаць, што ён закаханы, як сапраўдны рамантык, але ў галаве гэтага выклікае ў яго самога злосць — ці то на сябе, ці то на Адзінцова. З іншага боку, ёй самой не хапае адвагі і рашучасці, каб звязаць з ім свой лёс. Насычанай, непрадказальнай, але вельмі цяжкае жыццё з гэтым незвычайным чалавекам яна аддае перавагу некалькі сумнае, але вельмі камфортнае існаванне ў звыклых для яе ўмовах багатага арыстакратычнага круга. У канцы рамана мы даведаемся, што Ганна Сяргееўна вельмі ўдала выйшла замуж і цалкам задаволеная сваім жыццём. Так што адказнасць за нескладаны адносіны з Базарава ляжыць і на ёй.
І толькі сцэна смерці героя здымае тыя вострыя супярэчнасці, якія так наглядна выявіліся ў яго любові да Адзінцова. Можа быць, толькі падчас апошняга спаткання з які памірае Базарава яна зразумела, што страціла самае каштоўнае ў сваім жыцці. Ён жа больш не спрабуе супрацьстаяць свайму пачуццю, і яно выліваецца ў паэтычным прызнанні: «Дуньте на якая памірае лампаду, і няхай яна згасне». Але гэтая гармонія толькі на кароткі момант асвятляе герояў, так і не здолелі ўвасобіць яе ў жыццё.