Вясна — гэта той час года, якога ўсе чакаюць, статут ад зімы. Вясну часта называюць доўгачаканай. Першыя прыкметы вясны, бывае, выяўляюцца яшчэ ўзімку, у лютым: ледзь мацней пасвяціць сонейка — і пачынаюць раставаць ледзяшы, звініць вясёлая кропель, нагадваючы пра набліжэнне вясны. Пасля гэтага яшчэ могуць ударыць маразы, можа пайсці снег, але ўсе разумеюць: вясна вось-наступіць, пацешыць сваім цяплом.
Вось і прыйшла вясна. Сонца пачынае з’яўляцца на небе ўсё часцей, неба робіцца больш яркім, густа-сінім, на ўсю моц растае снег і бягуць ручаі. Зямля яшчэ халодная, занадта сырая і голая, а праз рэшткі снегу прабіваюцца самыя першыя кветкі, якія так і завуць: пралескі.
Вясна прыйшла! У лесе пачынаецца ажыўленне: прачынаюцца ад зімовай спячкі звяры, вяртаюцца пасля зімоўкі птушкі. Усе занятыя парованием і ўладкаваннем ўтульных гнездышек і норак, усе рыхтуюцца да вывядзення патомства, для гэтага патрэбныя надзейныя дома.
Надыход вясны — гэта абуджэнне прыроды, пачатак актыўнага жыцця прыроды. Хутка брыняюць і лопаюцца ныркі, з якіх з’яўляюцца далікатна-зялёныя лісточкі, а затым яны растуць з няўяўнай хуткасцю. За тыдзень дрэвы цалкам пакрываецца лістотай, якая далікатна шамаціць на вясновым ветрыкам. Паўсюль адчуваецца жыццё.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Сачыненне на тэму «Вясна прыйшла»
Кожны час года добра па свойму. Лета радуе нас цёплым сонейкам і ласкавым морам, восень здзіўляе вогненна-яркай лістотай, зіма зачароўвае чароўнымі ўзорамі, якія мароз малюе на вокнах. Але больш за ўсё я люблю вясну, з якой пачынаецца абуджэнне прыроды ад зімовай спячкі.
У пачатку вясны сонейка толькі пачынае спрабаваць сваю сілу і пасылае на зямлю першыя прамяні. І ад гэтых прамянёў пачынае раставаць тоўсты пласт снегу, з-пад якога пачынаюць выглядаць маленечкія пралескі. Гэтыя сіненькія і беленькія кветачкі здаюцца зусім далікатнымі і безабароннымі на тоненькіх сцяблінках, але ад сонечных прамянёў яны набіраюць сілу і падымаюцца насустрач сонцу і цяплу. А вось снег не радуецца сонейку, бо як толькі яно прыгрэе, то адразу па ўсім горадзе пачынаюць цячы маленькія ручайкі ад расталага снегу, зіготкія ад блікаў сонца і якое сведчыць пра надыход вясны.
Увесну вельмі цікава назіраць за прыродай, за тым, як усё змяняецца, ажывае. Я люблю разглядаць першыя з’яўляюцца ныркі на дрэвах, першую прабіваць светла-салатавыя траўку, якая зьмяніла белы снег. А якое вясной неба! На яго глыбокую сінь можна глядзець доўга-доўга, не адрываючыся, бо сонейка яшчэ не такое яркае, як улетку, калі на неба без сонцаахоўных ачкоў і зірнуць нельга.
Але самы выдатны час вясны надыходзіць, калі ныркі на дрэвах ператвараюцца ў кветкі. Усе дрэвы апранаюцца ў свае белыя і ружовыя ўборы і выглядаюць, як сапраўдныя нявесты, якія замерлі ў чаканні таго, што адбудзецца зусім хутка. І вось тады на вуліцы надыходзіць сапраўдная прыгажосць, на якую немагчыма глядзець без замірання сэрца.
А якія гукі ото усюды даносяцца — свіст і чырыканне якія вярнуліся з поўдня птушак, мяўканне катоў, цурчанне раўчукоў. Усё гэта зліваецца ў выдатную сімфонію, выкананую самой прыродай: «Вясна прыйшла!».