Асновай камедыі А. С. Грыбаедава «Гора ад розуму» з’яўляецца сутыкненне двух моцных характараў — Чацкого і Фамусова. Яны абодва з’яўляюцца людзьмі са сваёй ўстоянай пунктам гледжання, людзьмі непрыступнымі і якія імкнуцца да таго, каб іх пачулі.

Сэнс назвы п’есы цалкам абумоўлены гісторыяй Чацкого. Будучы чалавекам вельмі разумным і начытаным, ён не разумее таго, як могуць людзі быць абыякавымі да ведаў, у якіх, як ён лічыць, і ёсць сэнс жыцця. Фамусов не згодны з ім, ён упэўнены, што дасягнуць чагосьці можна і простым упартасцю, а цяга да навукі — толькі капрыз і пустая трата часу. Менавіта упартасць і жаданне даказаць свой пункт гледжання і прыводзяць Чацкого да таго, што грамадства на чале з Фамусовым пачынае высмейваць яго за высокі ўзровень інтэлекту.

Гэта дрэнна адбіваецца на рэпутацыі Чацкого, спачатку яго проста лічаць дзіўным, а потым і зусім распускаюць чуткі аб тым, што, пражыўшы нейкі час за мяжой, герой сышоў з розуму.

Неразуменне з боку навакольных выклікае ў Чацкого агіду, і ў нейкі момант ён нават думае пра тое, што розум і багаж ведаў, назапашаны за час знаходжання ў іншай краіне — гэта тое, што перашкаджае яго нармальнага жыцця ў не абцяжараным інтэлектам грамадстве. Такім чынам, назва «Гора ад розуму» з’яўляецца свайго роду сумным дэвізам для Чацкого, які, будучы унікальным чалавекам, апынуўся зусім самотны ў сваіх меркаваннях.

Камедыя ці драма па камедыі Гора ад Розуму (Грыбаедаў А. С.)

Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.

Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.

Дзякуй за ўвагу.

Камедыя А.С. Горибоедова «Гора ад розуму» з’яўляецца адным з вялікіх твораў рускай літаратуры. І ў мяне з’явіўся адзін хвалюючы пытанне: «Гора ад розуму» — гэта камедыя ці драма?

Чацкі — галоўны герой гэтага твора, які вяртаецца з падарожжа ў родную Маскву. Мэта яго знаходжання — Соф’я, якую ён вельмі любіць.

Аднак сэрца яго каханай дзяўчыны скраў спадар Молчалин, у якога няма ніякіх шчырых пачуццяў да яе, якімі толькі шукае сваю выгаду з гэтых адносін. Закаханая Соф’я гэтага не заўважае і бачыць у гэтым подлым чалавеку выключна добрыя якасці. Гэтым яна раніць сэрца Чацкого, які сапраўды любіць яе, гатовы аддаць усё дзеля яе. Ён не разумее, чаму Соф’і падабаецца Молчалин, у якім няма ні душы, ні сэрца. А Соф’я кажа яму пра Молчалине:

Ён нарэшце: саступіўшы, сціплы, ціхі,

У асобе ні ценю турботы

І на душы правін ніякіх.

Але яна не разумела, які гнілы, хлуслівы ён быў унутры. Молчалин хаваўся падлогу маскай, гуляў ролю «сумленнага і добрага» чалавека. Але ў рэальнасці апынуўся іншым.

Каханне Чацкого і Соф’і не змагла вырасці і адужэць, таму што яны яшчэ зусім маладыя. Расстанне загубіла пачуцці маладой дзяўчыны, але не змагла загубіць пачуцці галоўнага героя. Адсюль і ўзнікае любоўная драма.

Чацкі сустрэў неразуменне ў грамадстве, якое ахоплівала яго. Герой свабодна выказвае сваё меркаванне, абвінавачвае многіх у карысьлівасьці, жорсткасці і неадукаванасці. Яго не задавальняе лад жыцця багатых людзей. Перакананні Чацкого і фамусовского грамадства адрозніваюцца. Ён асуджае перайманне замежнаму, прыгоннае права, адсутнасць у людзей імкнення да адукацыі і асвета. Чацкі не можа знаходзіцца ў грамадстве нізкіх, подлых і дурных людзей, якія асудзілі яго за імкненне да свабоды слова, сумленнасць і розум. Галоўны герой самотны ў гэтай барацьбе з поглядамі Маскоўскага таварыства, у якім яму няма месца.

Усе праблемы маральна ціснуць на Чацкого. Яго не любіць Соф’я, адхіляе грамадства, называючы яго вар’ятам. Прайграў Ці Чацкі ў гэтай барацьбе? Ён здаўся, не працягнуў змагацца за сваю любоў, тым самым даў падставу лічыць сябе пераможаным. Але Чацкі быў і пераможцам, таму што не захацеў прыпадобніцца гэтай чарадзе дурных, жорсткіх людзей. Няхай яго не зразумелі, абгаварылі, ор застаўся сабой і стаў пераможцам у гэтай гульні па імя жыццё. І перад тым, як сысці, Чацкі кажа ўсім фамусовскому грамадству:

Вы маеце рацыю: з агню той выйдзе цэлы,

Хто з вамі дзень пабыць паспее,

Падыхаеш паветрам адным,

І з кім розум ацалее.

Гэтая цытата паказвае, што герой усё роўна прытрымліваецца свайго пункту гледжання. Ганчароў ў артыкуле «Мильон пакут» так сказаў пра Чацкого: «Чацкі зламаны колькасцю старой сілы, нанёсшы ёй у сваю чаргу смяротны ўдар якасцю сілы свежай.» І я магу пагадзіцца з гэтым меркаваннем.

Такім чынам, магу зрабіць выснову аб тым, што «Гора ад розуму» — камедыя. Таму што аўтар хацеў высмеяць недахопы Маскоўскага таварыства. У А.С.Грыбаедава атрымалася паказаць сур’ёзнасць тэмы праз смех.

Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.