Складанне маё любімае верш Пушкіна

Верш Аляксандра Сяргеевіча Пушкіна «Зімовая раніца» — адно з маіх любімых. Пазнаёміўшыся з дадзеным творам, можна з упэўненасцю сказаць, што яно нясе ў сабе радасць, бадзёрасць, добры настрой. Вядома, у Пушкіна шмат твораў, якія прысвечаны зімы, але менавіта гэты верш я ўспамінаю, калі прачынаюся раннім зімовай раніцай, а праз шторы прабіваюцца першыя праменьчыкі сонца.

Пачатак «Зімовага раніцы» — кароткае і імклівае ( «Мароз і сонца; дзень цудоўны!»). Толькі прачытаўшы першыя радкі верша, хочацца адразу ж ускочыць і паглядзець у акно. Паэт ярка і дакладна раскрывае стан зімовай прыроды, звяртаючыся да кантрастам і змене карцін.

Спачатку Пушкін апісвае вечар, потым — раніца. Усе вызначэнні, якія аўтар выкарыстоўвае, апісваючы стан неба, месяца, з’яўляюцца выразнымі, ёмістымі, дакладнымі. Нават каня ён характарызуе нецярплівым. Бо жывёла таксама адчувае хараство марознай раніцы, яму не цярпець прабегчыся па зімовай дарозе.

Кожны радок верша «Зімовая раніца» — гэта новыя эмоцыі, новыя адчуванні. З задавальненнем перачытваю твор, якое напаўняе мяне толькі станоўчым зарадам на ўвесь дзень.

Складанне »Зіма» складанне на тэму «Маё любімае верш Пушкіна»

Маё любімае верш А.С.Пушкіна. «Не дай мне бог сысці з розуму.» (Успрыманне. Вытлумачэнне. Ацэнка.)

Перабраўшы мноства твораў А.С. Пушкіна, я выпадкова натыкнулася на верш "Не дай мне бог сысці з розуму …", І мяне адразу прыцягнула яркае і эмацыянальны пачатак, звяртае на сябе ўвагу чытача.

У гэтым вершы, ўяўнай простым і зразумелым і зразумелым, як і многія іншыя творы вялікага класіка, лёгка можна ўбачыць перажыванні творцы, праўдзівага, вольнага розумам паэта — перажыванні і мары пра волю. А ў часы напісання гэтага верша свабода думкі і словы вельмі строга каралася грамадствам і ўладай. Вядомыя і выпадкі з гісторыі, калі вальнадумны чалавек аб’яўляўся вар’ятам, як, напрыклад, П.Я. Чаадаеў, з якім А.С. Пушкін быў асабіста знаёмы з ім; Чаадаеў быў першым, каго ў Расіі абвясцілі вар’ятам па палітычных прычынах. Магчыма, менавіта гэты выпадак натхніў Пушкіна да стварэння гэтага верша. Таксама ў год, калі гэты верш было напісана, аўтар знаходзіўся ў Пецярбургу, пад пільным кантролем уладаў, і можна меркаваць, што ў гэты момант яго творчасць выказваў безвыходнасць і бяссілле ў барацьбе з царызмам.

Вольнасць слова А.С. Пушкін у гэтым вершы параўноўвае са свабодай фізічнай: ён жвава пускаецца ў цёмны лес, заслухоўваецца хваляў, поўны шчасця, глядзіць у пустыя нябёсы, ён параўноўвае сябе з віхурай, ламацца лясы і разрываецца поля. Мне здаецца, што ў гэтай фразе, у гэтым параўнанні аўтар супастаўляе стихотворство, наносячы ўдары па самадзяржаўе, з ураганам, апантаным і зруйнавальным, у сваёй сіле не ўсведамляе небяспекі.

А небяспека гэтая ёсць, і вельмі сур’ёзная, бо, як мы ведаем з біяграфіі Пушкіна, улады, незадаволеныя яго вершамі, заўсёды знаходзілі спосаб прымусіць замаўчаць, — спасылкай Ці, зневажальнымі Ці загадамі …

… І страшны будзеш як чума,

Як раз цябе замкнуць,

Пасадзяць на ланцуг дурака …

Аднак А.С. Пушкін у першай строфы адзначае, што ён не даражыць сваім розумам, і яго страшаць толькі пакаранне, страта сяброў, ганьба і адзінота.

Яркае, эмацыйнае пачатак верша, заклік вышэйшай сілы, бога, для таго, каб адгарадзіцца ад такога жаданага "сумасшествия9quot ;, прымушае чытача пранікнуцца пачуццямі аўтара, зразумець самую сутнасць перажыванняў. Тут таксама выкарыстана анафары:

… Не, лягчэй посах і торба,

Няма, лягчэй працу і голад …

Гэтыя словы асабліва падкрэсліваюць супярэчлівыя эмоцыі і адмаўленне свайго жадання "з’ехаць з глузду". А ў радках

… І я б заслухоўваўся хваляў,

І я глядзеў бы, шчасця поўн,

У пустыя нябёсы …

паўторы надаюць рухомасць, жывасць вершу.

Заканчваецца ж гэты твор кантрасным супрацьпастаўленьнем волі і няволі: яркі голас салаўя — лаянцы начных наглядчыкаў, глухі шум дуброў — віск і звону кайданоў. Гэты кантраст пышна завяршае верш, абагульняючы ідэю і лагічна прыводзячы да няма каму высновы, схаваны ад нас.

Гэтая эмацыйнасць, выразнасць, мастацка яркая ідэя, гэтак распаўсюджаная ў творчасці паэта, і прыцягнулі маю ўвагу. І мне хацелася б перачытаць гэты верш, такое простае на першы погляд, але таящее ў сабе мноства загадак, звязаных з жыццём, біяграфіяй А.С. Пушкіна. Хацелася б перачытаць і знайсці для сябе новыя і новыя моманты, шмат значаць для гэтай вечнай тэмы — тэмы Свабоды.

13368 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Пушкін А.С. / Лірыка / Маё любімае верш А.С.Пушкіна. «Не дай мне бог сысці з розуму.» (Успрыманне. Вытлумачэнне. Ацэнка.)

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector