Сёння 1 верасня і ў мяне быў першы дзень у школе. Прачнуўся я раней чым звычайна. Мама абудзіла словамі: «Уставай, у школу пара.» Я хутка прачнуўся. Да гэтага дня мы даўно рыхтаваліся. Купілі сшыткі, ручкі, алоўкі, гумка і лінейку. Усё гэта склалі ў заплечнік. Ён у мяне зялёнага колеру з малюначкам вялікай машыны.
Сёння была сонечнае надвор’е. Дажджу не было. Я апрануў сваю школьную форму. Было крыху не звыкла, таму што штаны ня цягнуцца і скоўваюць трохі рух. Але да формы я хутка прывык. Яшчэ ўчора мы купілі букет кветак. Ён не вельмі вялікі, але затое прыгожы. Яго мы падарылі настаўніцы, якая стане маім класным кіраўніком.
Мы з мамай выйшлі з дому і пайшлі ў школу. Акрамя нас вельмі шмат дзяцей рознага ўзросту ішлі ў школу ў параднай вопратцы. Ва ўсіх былі белыя кашулі і блузкі. І амаль ва ўсіх кветкі.
Школа знаходзіцца недалёка ад нашага дома. Я часта быў на ўчастку гэтай школы, але ў гэты дзень я іду як вучань, з партфелем.
Мама сказала, што я буду учитсья ў 1 б класе. І на ўваходзе ў школу вісеў спіс з кабінетамі і класамі. Там мы даведаліся, што будзем учитсья у 103 кабінеце на першым паверсе. Прайшоўшы ў кабінет мы ўбачылі маю настаўніцу Тамару Аляксандраўну.
Яна была высокай, са светлымі валасамі. Узростам яна як мая мама. Апранутая была ў шэры касцюм.
Клас у нас вялікі. На сценах плакаты з літарамі. Іх я яшчэ ў садку вывучыў. Зараз яшчэ раз будзем вучыць.
Колькі чалавек у класе я не паспеў палічыць. Але ёсць шмат дзяўчынак. Парты зялёнага колеру. Майго суседа клічуць Вадзім. Ён жыве далей мяне ад школы. Ён таксама прыйшоў з мамай.
Школа ў мяне трохпавярховая. Я пакуль не бачыў сталовую і спартзалу. Нам распавялі, што з прыладаў нам спатрэбіцца.
Потым нас павялі на лінейку. У двары школы пабудавалі ўсе класы і дырэктар распавяла пра школу.
Першы раз у школе ўсё здавалася нязвыклым і незвычайным. Потым мы пайшлі з мамай дадому. Першы дзень у школе я запомню надоўга.
Складанне першакласніка о 1 верасня: Мой першы званок
Аўтар: Guru · 2017/09/01
Усё лета я марыў пра тое, як буду вучыцца ў школе. Я хацеў пасябраваць з хлопцамі і настаўнікамі, даведацца шмат новага і цікавага. І вось сёння я першы раз прыйшоў на лінейку і пачуў свой першы званок.
Мама з самай раніцы хвалявалася. Яна вельмі прыгожа мяне апранула і прычасала, але ўсё роўна нервавалася. Учора мы доўга выбіралі букет. Яна і тады хвалявалася, ці спадабаецца ён маёй настаўніцы. Але я ўбачыў яе і зразумеў, што яна добрая і любіць кветкі.
На лінейцы было халодна. Я стаяў у куртцы і шапцы. Але мне ўсё роўна было добра. Усе вакол ўсміхаліся і радаваліся. Ўсіх нас віншавалі. Пасля прамовы настаўнікаў зайграла музыка. З’явілася дзяўчынка, якая тэлефанавала ў званочак. Яе нёс вялікі хлопчык. Гэта было вельмі прыгожа, мама звонка пляскала.
Потым мы прыйшлі ў клас, пазнаёміліся з настаўніцай. Яна ад душы віншавала нас з Днём Ведаў і жадала поспехаў у вучобе. За партай я сядзеў з дзяўчынкай, якая ўвесь час усміхалася. Я з ёй абавязкова пасябравалі. Мама нас фатаграфавала, а мы слухалі класны гадзіну аб школе.
Гэта быў вельмі цікавы і добры дзень. Пакуль мы запускалі шарыкі, я загадаў жаданне — стаць выдатнікам.
Сачыненне-2017: Праца над памылкамі
Апошнія артыкулы часткі «Образование9raquo;
Колькіх балаў недалічацца выпускнікі з-за моўных памылак?
Тэкст: Наталля Лебедзева
Выніковае складанне напісана, ацэнкі выстаўлены. Настаў час правесці работу над памылкамі. З году ў год, скардзяцца педагогі, дзеці дапускаюць адны і тыя ж памылкі. І самая распространненая — моўная памылка. Вывучыць правільнае напісанне слова можна, а вось навучыцца яго правільна ўжываць значна складаней.
Нягледзячы на ўсе засцярогі настаўнікаў, школьнікі працягваюць пісаць «Мікалай Васільевіч у сваім творы …», забываючы пра тое, што пісьменнік Н. В. Гогаль — ня сусед па лесвічнай клетцы. Блытаюцца ў напісанні складаных імёнаў і назваў накшталт «Бэла» або «Сквозник-Дмухановский». але
больш за ўсё «цешыць» правяраючых упэўненасць выпускнікоў у выключнасці і праўдзівасці свайго меркавання: «я лічу, што герой паступіў правільна …», «я асуджаю …».
Рэцэпт адзін — чытаць. Чытаць як мага больш. Іншага спосабу развіць свой літаратурны кругагляд і павысіць якасць пісьмовай мовы не існуе.
Мы сабралі самыя распаўсюджаныя памылкі, якія дапусцілі ў гэтым годзе ў сваіх творах выпускнікі. Спадзяемся, што на чужых памылках хтосьці ўсё ж такі навучыцца.
— скажонае ўспрыманне сацыяльных з’яў:
«І ён прывёў прыклад іншага народа ў асобе Штольц»
— скажонае ўспрыманне тэрмінаў і паняццяў:
«У гэтай сям’і свае маральныя каштоўнасці. Па святах запрашаць усіх родных, ставіць спектаклі … »
— скажонае ўспрыманне прыказак, прымавак, метафарычных выказванняў:
«Калі мы прамаўляем слова» мая хата з краю », мы апаганьваў свой родны дом.
— няведанне гістарычных рэалій, скажэнне сацыякультурнага кантэксту:
«Грынёў стаў пісьменным да 12 гадоў дзякуючы Савельичу»
— змешванне фактаў розных гісторыка-культурных пластоў:
«Графіня Растова была вельмі добрай хатняй гаспадыняй».
камунікатыўныя памылкі
— надзвычай абагульненыя і безапеляцыйныя меркаванні:
«На мой погляд, я цалкам раскрыў тэму, і я ў ёй не магу не пагадзіцца:« Дом — гэта месца і людзі? »
— камунікацыя з нулявым успрыманнем:
«І пры вывучэнні літаратуры розных стагоддзяў і народаў можна зразумець, на якой накіраванасці развівалася спадчына нашай краіны і літаратуры».
Найбольш часта сустракаемыя недахопы моўнага афармлення твораў
— недарэчны паўтор слова, які выяўляе беднасць слоўнікавага запасу:
«Аўтар кнігі здолеў паказаць у сваёй кнізе цікавых герояў», «Я люблю любоўную лірыку».
«Малюнак ладу», «У аповесці апавядаецца …»
— сэнсавая надмернасць (плеаназм):
«Абломаў здымаў кватэру, у якой панаваў хаос і беспарадак», «Каханне можа даць паразуменне адзін да аднаго»
«Калі мне хочацца паглядзець на вялікую чыстую любоў, я адкрываю раманы …»
— парушэнне лексічнай спалучальнасці:
«Мяняць гісторыю назад», «Дзеці не атрымліваюць дрэннага ўплыву …», «Як можна красочней захаваць добрыя ўспаміны»
«Чалавечая мудрасць супастаўляецца з учынкаў», «Шмат у чым наш характар фарміруецца ў залежнасці ад месца, дзе мы жывем»
— вынік няправільнага словатворчасці:
«Базараў ўсведамляе нищетность пражытага жыцця», «Незначайно забіў манаха і ўцёк»
«Ён спазнаў, як памыляўся, калі хацеў скокнуць у акно …»
— няправільнае выкарыстанне ўстойлівых зваротаў:
«Надаў дому немалое значэнне», «Фонвизин прыводзіць да ўвагі сям’ю Прастакова»
«Каханне абуджае нас быці трывалымі і моцнымі ў цяжкую хвіліну дзеля сваёй другой палоўкі»
«Развіццё індывіда з дапамогай літаратуры пачынаецца з самага ранняга ўзросту, ужо тады дзіця вывучае дзіцячую літаратуру»
— недарэчнае выкарыстанне экспрэсіўных, эмацыйна афарбаваных слоў:
«Гэта нам паказаў вялікі пісьменнік Гогаль у сваім не менш вялікім творы« Мёртвыя душы ».
Больш за ўсё мяне бянтэжыць пры напісанні сачынення, што ты павінен паказаць сваё меркаванне, але не павінен паказваць свайго меркавання. А калі паказаў, то неабходна быць у сваім меркаванні ня упэўненым. А то ж упэўненасць выпускнікоў у выключнасці і праўдзівасці свайго меркавання больш за ўсё «цешыць» правяраючых.
Для чаго пішацца менавіта складанне, а не пераказ, як не дзеля дэманстрацыі магчымасці фармуляваць свае думкі?
Падкажыце, калі ласка, а які тут прынцып працы з каментарамі. Мой учорашні каментар, які я напісаў, і які я бачыў на гэтай старонцы апублікаваных, знік. Але, так як ён апублікаваны праз сэрвіс DISQUS, то каментарый там застаўся ў сістэме і мае статус «Pending» (які чакае рашэння?).
Ну вось, здаецца пачаў разумець сістэму. Атрымліваецца, што каментары зацвярджаюцца. значыць мой першы каментар быў адхілены, засталося даведацца: па якіх прычынах …
Ці не адхілены, а ўважліва разглядаецца кампетэнтным журы.
Рады гэтак вялікім увазе да сваёй сціплай персоны.
Адрас рэдакцыі: г. Масква, вуліца Праўды, д.24, стр.4
Рэдакцыя не нясе адказнасці за думкі, выказаныя ў каментарах чытачоў.