складанне «Раніца ў сасновым лесе» Шышкін
Магутныя дубы, стромкія хвоі, лясныя далі, абсяг палёў, сонечныя паляны — усё гэта свет палотнаў рускага мастака Івана Іванавіча Шышкіна. Найвялікшы пейзажыст, І. І. Шышкін любіў і добра ведаў тое, што маляваў. Палатна яго вельмі рэалістычныя, мастак дакладна ўзнаўляе стыхію лесу, поля. У малюнку асобных парод дрэў, траў, глебы мастак дакладны і праўдзівы. Паўночныя лясы, якія малюе пейзажыст, выклікаюць ўражанне сілы, магутнасьці прыроды, суровай прыгажосці прыроды.
Карціна «Раніца ў сасновым лесе», мабыць, самая вядомая праца мастака. І. І. Шышкін як быццам пераносіць нас у лясны гушчар, у сасновы лес, змрочны, казачны. Лес прачынаецца пасля ночы, рыхтуецца пацягнуцца да сонца сваімі галінкамі, рыхтуецца напоўніць паветра звонкім ціўканнем птушак.
Паветра ў лесе быў сыры і чысты, дыхаецца лёгка. Уся прастора карціны напоўнена гэтым чыстым ранішнім паветрам, пачуццём радаснага чакання надыходзячага сонечнага дня. І маленькім медзведзянятаў з маці, якая ўважліва назірае за імі, таксама радасна сустракаць новы дзень.
Усё гэта выклікае пачуццё замілавання, радасці, бадзёрай сілы.
Складанне па карціне І.І. Шышкіна «Раніца ў сасновым лесе»
Іван Іванавіч Шышкін — расійскі мастак, карціны якога цалкам працятыя сапраўднай любоўю да прыроды роднага краю, да яго жывёлай і птушкам. Больш за ўсё мне падабаецца яго карціна «Раніца ў сасновым лесе», якая кожны раз, калі я на яе гляджу, выклікае ў маім сэрцы адчуванне радасці і душэўнага ўздыму.
На гэтай карціне намаляваная вялікая бурая мама-мядзьведзіха са сваімі трыма пацешнымі і вясёлымі медзведзянятамі, якія ранняй раніцай вырашылі павесяліцца на лясной палянцы. Сонца яшчэ толькі-толькі пачатак падымацца над гарызонтам, яго прамяні яшчэ толькі пачалі асвятляць верхавіны соснаў і ня асвятлілі яшчэ лес цалкам, але мішкі ўжо поўныя сіл і энергіі, яны ўжо гатовыя даследаваць ўсю акругу, як звычайныя непаседы-дзеткі.
На гэты раз мішуткі аблюбавалі месца для гульняў каля хвоі, якая мабыць пацярпела пасля начнога ўрагану, які вырваў яе з зямлі разам з коранем. Да таго ж дрэва пераломы напалову і яго вярхушка апынулася перакінутай праз яр, над якім круціцца шэры ранішні туман. Але мішкам не страшна з-за тых бедстваў, якія прычыніў ўраган іх лесе, наадварот, гэта выклікае ў іх цікавасць і цікаўнасць. Таму і залезлі яны на зламаную хвою, і гуляюцца з ёй.
А за дзіцячымі свавольствамі ўважліва сочыць мама-мядзьведзіха. Сама яна не залазіць на зламаную сасну, бо мядзведзіца ўжо бачыла нямала такіх дрэў. Але ўсё ж яна ўважліва сочыць за сваімі трыма медзведзянятамі хваробай вачэй, каб у выпадку небяспекі спыніць іх свавольствы і абараніць сваіх дзетак, бо самае галоўнае для яе — іх бяспеку і здароўе, як, у прынцыпе, і для любой мамы на свеце.
Гэтая карціна адлюстроўвае прыроду такой, якая яна ёсць і якой павінна быць. Гледзячы на гэта мядзведжае сямейства становіцца вельмі шкада тых звяроў, якіх трымаюць у клетках у заапарках і вельмі хочацца зрабіць нешта, каб вызваліць іх і адправіць у запаведнік.