Вялікі твор генія рускай літаратуры
Аляксандр Сяргеевіч Пушкін найвялікшы рускі паэт і драматург. Геній рускай літаратуры і класік. У яго творах часта апісвалася існаванне і падводныя камяні прыгоннага права. Ўзаемаадносіны паміж памешчыкамі і сялянамі заўсёды выклікала шмат спрэчак і нараканняў сярод сусветнай супольнасці.
Згадвалася гэта і ў тым ліку ў творах рускай класічнай літаратуры. Сам Аляксандр Сяргеевіч вельмі часта ў сваіх тварэннях апісваў гэта.
Пушкін вельмі ярка і дакладна апісаў прадстаўнікоў рускага панства ў рамане «Дуброўскі». Асабліва добрым прыкладам з’яўляецца Кірыл Пятровіч Троекуров.
Троекуров ставіцца да тыповым прадстаўнікам панскага роду. Ён адстаўны генерал. Ён багаты, шляхетны ўплывовы чалавек. У яго шмат сувязяў. Вакол яго вельмі шмат лісліўцаў і падліза, якія гатовыя цярпець ўсе капрызы адстаўнога генерала.
У Троекурова бязмежная ўлада і вялікія багацця. Нягледзячы на строгае і наравістага стаўленне яго да падначаленых, яны ставіліся да яго з гонарам з-за яго ўплыву і грошай.
Пушкін апісаў Троекурова як гулякам. Ён любіць забавы, шык, балі і святкавання. Ён не ў чым не адмаўляе сабе. У яго няма ні ў чым пачуцці меры. У харчаванні ад таксама не ведае межаў.
Троекуров вельмі эмацыйны чалавек. Ён часта здзяйсняе неабдуманыя ўчынкі на эмоцыях, часам даволі дурныя і непрыемныя, часта выклікаючы непрыязнасць у навакольных.
Яго забавы таксама здаюцца дзікімі звычайнаму чалавеку. Адна з яго любімых — глядзець як чалавек тварам да твару сустракаецца з мядзведзем і трымціць ад страху і бяссілля. Троекурову гэта дастаўляе невымоўнае пачуццё радасці і захаплення.
Навакольныя яго людзі адчувалі страх перад Кірылы Пятровічам. І гэта не толькі з-за яго ўлады і грошай, справа ў яго характары. Адзіным чалавек да якога Троекуров праявіў павагу з’яўляецца адстаўны паручнік, таварыш па службе і сусед Андрэй Гаўрылавіч Дуброўскi.
Абодва героя вельмі падобныя паміж сабой. У іх падобныя характары, аднолькавае выхаванне і выраслі яны ў адным саслоўе. У іх нават жыццёвыя шляхі аднолькавыя. Абодва ажаніліся па каханні, абодва сталі ўдаўца. Іх дружбе зайздросцілі многія, але ў адзін выдатны момант, калі абодва не захацелі ісці на саступкі, іх дружбе прыйшоў канец.
Характарыстыка Троекурова (па рамане А. С. Пушкіна «Дуброўскі»)
Кірыла Пятровіч Троекуров — адзін з галоўных герояў рамана А. С. Пушкіна «Дубровский9raquo ;. Гэта стары рускі пан. Дзякуючы свайму багаццю і вядомасці ён адчуваў сябе вышэй за ўсіх суседзяў па губерні. Кірыла Пятровіч любіў ладзіць пышныя вечара з буяным весялосцю. Ніхто і ніколі не мог адважыцца адмовіцца ад прапановы пана, баючыся ўгневаць яго. Ён жа, у сваю чаргу, быў задаволены ліслівасцю, якую адпускалі яго госці.
Пан ніколі не прапускаў выпадку пахваліцца сваімі ўладаннямі і часам жорстка паджартаваць над кім-небудзь. Напрыклад, ён любіў сілай вталкивать пачаткоўцаў у пакой да галоднаму мядзведзю. Яшчэ адным захапленнем Кірылы Пятровіча была псярня. Там сабакам жылося лепш, чым яго прыгонным.
У Кірылы Пятровіча быў верны сябар Дуброўскi. Стары Дуброўскі, у адрозненне ад іншых, мог адкрыта гаварыць аднаму праўду, бо быў чалавекам прамым і сумленным. І ўсё было б добра, калі б аднойчы псароў Кірылы Пятровіча ня абразіў Дуброўскага, сказаўшы, што іншаму двараніну лепш жыць у Троекурова ў будцы, чым у сваёй сядзібе. Дуброўскі вырашыў пакараць псароў за гэтыя словы, але Кірыла Пятровіч не мог дазволіць, каб хтосьці распараджаўся яго людзьмі. Троекуров не змог дараваць гэтага Дуброўскага — свайму лепшаму сябру, і вырашыў спустошыць яго, а пасля і яго сына. Матэрыял з сайта //iEssay.ru
Жорсткі быў Кірыла Пятровіч і з роднымі дзецьмі. Сына Сашу ён збіраўся адлупцаваць ні за што. А дачку Марыю Кірылаўна, нягледзячы на яе просьбы і слёзы, аддаў замуж за старога нялюбага князя.
Мне здаецца, што Кірыла Пятровіч Троекуров быў жорсткім, грубым, напышлівым чалавекам. Таму яго ніхто не любіў, усё толькі баяліся. З такім дэспатычным характарам можна страціць нават самых блізкіх людзей. Гэта і адбылося з Троекуровым.