Аркадзь Аляксандравіч пластей — вядомы рускі мастак, які валодае уменнем таленавіта перадаваць прыгажосць прыроды ў розныя поры года. З асаблівай любоўю і ўвагай ставіўся пластей да выявы лета на сваіх карцінах. Мастак не толькі ўмела і дакладна адлюстроўваў пейзажы, але і ўкладваў у свае карціны сэнс, які прымушае задумацца і паразважаць …
Адной з знакамітых работ А. А. пластовых лічыцца карціна «Улетку».
Сюжэтнае ўтрыманне карціны А. пластовых «Улетку»
На пярэднім плане карціны А. пластей адлюстраваў дзяўчынку, апранутую ў лёгкае белая сукенка. Галава дзяўчынкі павязана ярка-чырвоным хусткай. Гэтая басаногая девчушка сядзіць на траве і чысціць ягады ад лісця. На твары дзяўчынкі мы бачым стомленасць і засяроджанасць. Нават прысеўшы адпачыць у цені дрэў, яна займаецца справай.
Каля дзяўчынкі стаяць кошык і вядро з грыбамі, збан з ягадамі. З іншага боку прылегла адпачыць сабака.
За дзяўчынкай віднеецца сілуэт яе маці ці бабулі, якая прылегла адпачыць. Жанчына, відавочна, стамілася пасля працяглага збору грыбоў і ягад у гэты спякотны летні дзень. Мастак завастрае ўвагу на прыпаднятай руцэ жанчыны. Становіцца зразумела, што гэтая рука не можа пра гэта ведаць спакою і адпачынку працаўніцы.
На заднім плане карціны намаляваны стройныя рускія бярозкі з трапяткімі лісцем, залітая сонцам палянка з кветкамі, виднеющийся удалечыні цёмны лес.
Ідэйны змест карціны «Улетку»
У сваёй карціне А. А. пластей хацеў паказаць прыгажосць рускай прыроды, перадаць любоў да яе. Часцяком людзі заклапочаныя паўсядзённымі справамі і не заўважаюць хараство роднай прыроды. А бо досыць выбрацца ў лес, падыхаць свежым паветрам, сабраць грыбы або смачныя ягады, пагладзіць ствалы берёзок — і настрой палепшыцца. Яднанне з прыродай здольна падарыць чалавеку гармонію, супакаенне, радасць быцця. Нягледзячы на фізічнае стома, прагулкі па лесе дораць душэўны адпачынак, паслабленне, адцягненне ад штодзённасці.
Іншы ідэяй карціны «Улетку» з’яўляецца працавітасць рускай жанчыны, якая здолела перадаць яго сваёй дачцэ. З гэтай маленькай дзяўчынкі атрымалася добрая памочніца, спачуванне і якая разумее.
Такім чынам, у сваёй працы пластей апеў любоў да навакольнага прыродзе, працавітасць людзей, дапамогу блізкім. Неверагодна глыбокія сэнсы закладзены мастаком у гэтай, здавалася б, просты карціне.
Складанне пластовых летам
Мы жывем у самым цэнтры вялізнага мегаполіса, сярод будынкаў са шкла і бетону, нас атачаюць высачэзныя дома, грукоча будаўнічая тэхніка, гудзе транспарт. Паркі і скверы ў Маскве трохі палягчаюць наша жыццё, але ўсё роўна, гэта не прырода ў яе першапачатковым выглядзе, а проста дагледжаныя ўчасткі горада. А так хочацца дыхаць чыстым лясным паветрам і любавацца прасторамі нашай радзімы, яе лугамі і палямі! Так хочацца пасядзець з вудай ля ракі ці пайсці ў лес за грыбамі і ягадамі!
Пра гэта я думаў, калі ўпершыню ўбачыў карціну А.А.Пластова «Улетку», напісаную ў пяцідзесятыя гады мінулага стагоддзя. Гэтая карціна вельмі жывая, вельмі рэалістычная. Мастак адлюстраваў у ёй кавалачак рускай прыроды — ўзлесак лесу ў сярэдзіне летняга дня. Але гэта не проста краявід. На карціне намаляваны вясковая дзяўчынка і яе мама, якія ў яркі сонечны дзень збіралі грыбы, стаміліся і ўладкаваліся адпачыць на паляне ў цені бяроз. Мама прылегла на траву і заснула, а дачка сядзіць побач з ёй, не спяшаючыся абрывае ягады з галінак і складае іх у кружку. Да ног дзяўчынкі прыткнулася і задрамала іх сабака. Яна таксама стамілася. Нішто не перапыняе цішыню і спакой летняга дня. За спінамі жанчын віднеецца густы лес, у якім, верагодна, тоіцца шмат небяспекаў, а тут, на ўскрайку, можна ні пра што не турбавацца. Званочкі і рамонкі як бы падкрэсліваюць прыязнасць прыроды.
Па вопратцы відаць, што гэта звычайныя вясковыя жыхары. На нагах у дзяўчынкі нават няма абутку. Пасля вайны прайшло зусім няшмат часу, краіна аднаўлялася пасля цяжкіх выпрабаванняў, і людзі жылі небагата.
Мне спадабалася карціна пластовых. Яна напісана з любоўю да расійскай прыродзе. Але яна не толькі пра прыроду. Яна яшчэ і пра людзей, пра іх мірнага жыцця, аб іх простых радасцях. Ад карціны так і вее спакоем. Мы разумеем, што мастак любуецца лясной аблямоўкаю з высокай смарагдавай травой і палявымі кветкамі, любуецца і гэтай сям’ёй, чый адпачынак як быццам бы ахоўвае прыціхлы лес. Мы адчуваем гэтую любоў, і яна перадаецца нам.