Лейтматывам усёй аповесці «Капітанская дачка» стала тэма гонару і годнасці чалавека ў любых жыццёвых абставінах. Яна прасочваецца на прыкладзе станоўчых і адмоўных герояў аповесці.
Пётр Грынёў з’яўляецца прадстаўніком афіцэрскага дваранства, які, па радзе бацькі, абраў сур’ёзную службу, а не бессэнсоўнае гібенне ў сталіцы. З самага дзяцінства ён атрымліваў годнае выхаванне і ведаў, што па сумлення і гонару трэба жыць заўсёды. Грынёў быў чужы ўсяму злому і несправядлівым. Ставіўся дрыгатліва і клапатліва нават да свайго слузе Савельеў і незнаёмаму правадыру, які апынуўся бунтарём і ўцекачом. За дапамогу ён аддзячыў чужынца сваім заячым кажушком, тым, што было самага каштоўнага на той момант.
Вядома, любы высакародны ўчынак лёс заўсёды ўзнагародзіць. Хоць ніякай карысці Грынёў ў той момант не меў. Толькі само жыццё расставіла ўсё па месцах.
Вельмі яркім эпізодам у аповесці з’яўляецца другая і трэцяя сустрэча Пятра з Пугачовым.
Патрапіўшы ў палон, афіцэр Грынёў не губляе свайго годнасьці і не здраджвае імператрыцу, якой прысягаў ў вернасці. Не баючыся смерці, ён змагаецца за сваю пазіцыю перад бунтарём. Але Пугачоў, нягледзячы на яго бунтарства і народны дух, як і Грынёў, ведае законы гонару і годнасці. Ён захоплены яго гераізмам і адданасцю ідэалам. Таму вырашае памілаваць Грынёва, нягледзячы на тое, што Пётр не перайшоў на яго бок.
У гэтым эпізодзе Пушкін паказаў, што прыстойным і сумленным можа быць не толькі чалавек з вышэйшага саслоўя, але і звычайны прасталюднік валодае пачуццём уласнай годнасці і абавязку перад іншым чалавекам. Яшчэ раз такое супастаўленне мы бачым у эпізодзе, калі Пугачоў дапамагае Грынёва з вызваленнем Машы і адпускае іх.
Тэму гонару і годнасці Пушкін падае нам і з пазіцыі Машы. Простая дзяўчына з высакароднай сям’і пражывае свае дні ў вёсцы. Яна ўжо і не спадзяецца выйсці замуж, але лёс добразычлівая да яе і дорыць любоў да Грынёва, які таксама адчувае такое пачуццё. Вядома, у Машы была магчымасць удала выйсці замуж за Швабрина, але дзяўчына тонка адчувае яго фальш і подласць. Яна не можа выйсці па разліку, сумленне ёй гэтага не дазволіць зрабіць. Знаходзячыся ў палоне ў Швабрина, яна гатовая памерці, але не быць падуладнай яго волі. Нясмелая і баязлівая ў пачатку, Маша становіцца мужна і рашучай у барацьбе за свайго каханага. Каханне, а не багацце з’яўляецца сэнсам яе жыцця. Дзявочае гонар выратавана людзьмі, якія з’яўляюцца ворагамі на полі бою.
Пушкін у сваёй аповесці на прыкладзе станоўчых герояў даказаў, што ў любой сітуацыі можна заставацца чалавекам і не ісці супраць сваёй сумлення і гонару.
Сёння такая пазіцыя з’яўляецца актуальнай для многіх людзей, а аповесць дагэтуль цікавая сучаснаму чытачу.
Складанне »Капітанская дачка — Пушкін» складанне на тэму гонару ў аповесці А. С. Пушкіна «Капітанская дачка»
Гринёв і Швабрин (паводле рамана А.С. Пушкіна «Капітанская дачка»)
Пётр Андреич Грынёў і Аляксей Іванавіч Швабрин ўпершыню сутыкнуліся на службе ў Белгарадскай крэпасці. Грынёў быў вызначаны туды па загадзе бацюшкі, так як «Пятруша ішоў семнаццаты гадок». Швабрин жа «ужо пяты год быў пераведзены за смертазабойства».
Абодва яны — маладыя афіцэры, якія прыйшлі з дваранскага роду. Грынёў — сумленны, шчыры і шчыры чалавек. Ён — чалавек слова. Гонар і вернасць для яго вышэй за ўсё. Швабрин, па словах Грынёва, «Быў вельмі не дурны. Гутарка яго быў остер і занимателен ». Прыкладным паводзінамі Аляксей Iванавiч не адрозніваўся.
Сябрамі Швабрин і Грынёў так і не сталі. Прычынай іх сваркі была Мар’я Іванаўна Міронава. Швабрин, з характэрнай яму хітрасцю і пачцівасцю, распавядаў Грынёва аб Машы, як пра «дасканалай дурнічкі» і паляўнічая за багаццем, што не мела і кроплі праўдападабенства. А рабіў гэта ён таму, што калісьці атрымаў адмову Мар’і Іванаўны на сватаўство, а цяпер бачыў размяшчэнне Грынёва да яе і стараўся ўсяляк сапсаваць іх адносіны. Швабрин ні перад чым не спыняўся. Справа дайшла да грубых абразаў Мар’і Іванаўны. Пётр Андреич палічыў сваім абавязкам заступіцца за каханую, за што атрымаў выклік на паядынак. У гэтай дуэлі Швабрин праявіў сябе подла, параніўшы Грынёва, пакуль той адцягнуўся на крыкі Савельича. І нават пасля гэтага ўчынку незлапамятная Пятруша велікадушна дараваў свайго «няшчаснага суперніка». Аляксей Іванавіч адказаў яму на гэта яшчэ адным падступствам: напісаў данос бацькам Грынёва.
Але самая нізасць Швабрина заключалася ў яго пераходзе на бок лжецаря Пугачова, бо ён зрабіў гэта па карыслівых меркаванняў. Аляксей Іванавіч такім чынам спрабаваў дамагчыся ўжо не любові Мар’і Іванаўны, а хаця б пакоры. Сумленнасць і адкрытасць Грынёва прыцягнулі Пугачова, і ён дапамог Пятруша вызваліць Марью Іванаўну ад тыраніі Швабрина. Аляксей Iванавiч не хацеў аддаваць Машу, але не мог не паслухацца «ўладара». Грынёў з агідай і доглядам глядзеў на Швабрина, які поўзаў перад Пугачовым. Пасля гэтага Пятруша ажаніўся з Машай, і яны з’ехалі жыць да ягоных бацькоў. Іх дарогі са Швабриным канчаткова разышліся.
А.С. Пушкін не выпадкова выкарыстоўвае прыказку «… беражы гонар ззамаладу» у якасці эпіграфа. Грынёў захаваў сваю годнасць і вернасць. Ён не схіліў калена перад ворагам, нават гледзячы ў твар смерці. А Швабрин заўсёды быў падступным, карыслівым і подлым. Ён страціў гонар і сорам, «валяліся ў нагах збеглага казака», а ўсё дзеля асабістай выгады.
Супрацьлегласць прынцыпаў і характараў Грынёва і Швабрина робіць іх ворагамі.
181096 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:
Гринёв і Швабрин — супернікі або ворагі (паводле аповесці А.С. Пушкіна «Капітанская дачка»)
/ Складанні / Пушкін А.С. / Капітанская дачка / Гринёв і Швабрин (паводле рамана А.С. Пушкіна «Капітанская дачка»)
Глядзі таксама па твору «Капітанская дачка»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.