Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.
Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.
Дзякуй за ўвагу.
Гэтым летам я ўпершыню ўбачыла цырк. Да гэтага я, вядома, бачыла цыркавыя паказы па тэлевізары, але гэта зусім іншае.
Калі мы падышлі да будынка цырка, яно ўразіла мяне сваёй велічынёй. Намёт цырка быў такім велізарным, што людзі каля яго здаваліся мурашкамі каля свайго мурашніка.
Пачалося прадстаўленне, зала у якім яно праходзіла, быў шмат’ярусны, зручныя сядзення размяшчаліся пад ухілам, раслі каля самай арэне.
Яны атачалі яе з усіх бакоў. Я сядзела недалёка ад арэны, і таму ўсе прадстаўленне ў мяне было, як на далоні.
У выступе прымалі ўдзел розныя жывёлы. Я вачэй з іх не спускала, я бо вельмі люблю жывёл і збіраюся стаць ветэрынарным лекарам. Тут былі: сабачкі, коні, сланы, птушкі. Усе яны выступалі, як сапраўдныя артысты, у бліскучых вопратцы. А якія вясёлыя яны былі!
Сабачкі беленькія і пушыстыя танцавалі, кружыліся, смешна брахалі, адразу было відаць, што ім вельмі падабаецца быць артыстамі, выконваць розныя трукі, я чула, як белыя пушысцікаў весела павісквалі ад задавальнення, калі гледачы ім пляскалі ў далоні. Коні імкліва бегалі па арэне, горда кружыліся ў вальсе і павольна кланяліся. Дзіўней за ўсё было выступленне сланоў. Яны такія велізарныя, у бліскучых накідках. З-за сваёй велічыні сланы здаюцца непаваротлівымі. У цырку я ўбачыла, што сланы вельмі гнуткія і паслухмяныя. Яны лёгка хадзілі па невялікіх тумбы, садзіліся на іх, нават падымаліся на заднія ногі. А адзін, напэўна, малады, слон нават стаяў на пярэдніх нагах, ён так смешна выгнуўся, а калі гледачы заапладыравалі, слон пачаў кланяцца і круціць у розныя бакі хобатам. У яго была такая задаволеная пыса!
Вядома, ва ўяўленні прымалі ўдзел акрабаты, клоуны, жанглёры, усе яны былі малайцы, прыгожыя і смешныя, але мяне ўсё ж такі больш за ўсё здзівілі жывёлы. Я першы раз убачыла сапраўдны цырк, і мне ён вельмі спадабаўся.
Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.
Сачыненне на тэму Слон
Складанне Слон у заапарку
У мінулы чацвер мы з сям’ёй хадзілі ў заапарк. Самае вялікае жывёла, якое там было гэта слон. Яго звалі Маркіз. Ён быў шэрага колеру. У яго былі велізарныя вушы, памерам са спадарожнікавую талерку. А хобат быў падобны на змяю. Ён мог яго згінаць ва ўсе бакі. Там жа быў і сланяня. Ён такі мілы і трохі нязграбны. Карміць жывёл у заапарку не дазволілі. У пляцоўкі са сланамі было больш за ўсё народу, усім хацелася іх убачыць.
Ногі ў слана тоўстыя і вялікія. Здаецца, калі слон наступіць на што-небудзь, то абавязкова раздушыць. Нібы ў яго 4 прэса замест ног. Нягледзячы на сваю моц, слон апынуўся вельмі добрым і спакойным. На выхадзе з заапарка мы купілі сувенір у выглядзе слана.
Пасля гэтага паходу ў заапарк, слон цяпер адно з самых маіх любімых жывёл.
Часта складанне на гэтую тэму даюць у 3 класе.
Калі я была маленькай, я з бацькамі пайшла ў заапарк. У заапарку было вельмі шмат дзіўных жывёл: львы, тыгры, жырафы, зебры, але мяне прыцягнула адно жывёла гэта слон.
Ён быў такі велізарны з вялікімі вушамі і вялікім носам, потым як мне стала вядома, яго называлі хобатам. Я глядзела на яго і любавалася, ён быў такім мілым. Калі я спытала, як яго завуць то, мне сказалі, не ведаем. Тады я вырашыла даць яму імя Цімка. Калі я яго клікала па імені, ён адгукаўся, бачыць яму вельмі спадабалася гэтае імя. Я карміла Цімка бананамі, капустай і многімі іншымі садавінай. Мне Цімка нават дазволіў пасядзець у яго на хобаце, гэта было так выдатна, мне нават не хацелася злазіць.
Прыйшоў час ісці дадому, я развіталася з Цімка і сказала яму, што прыйду да яго яшчэ, мне здавалася, што ён мяне разумее, таму што ён махнуў мне галавой у след.
Некалькі цікавых твораў
Ніколі раней не задумваўся пра тое, чаму ўсё дарослае нас прымушаюць працаваць. Літаральна з малых гадоў, як толькі я стаў добра стаяць на нагах, мяне сталі браць на копке бульбы, давалі маленькае вядзерца і ў жартаўлівай форме прапаноўвалі дапамагчы
І ні ў каго акрамя хлопчыка няма імкнення хутчэй апынуцца там, за шклом, дзе няма шэрых і сумных рам і падваконнікаў і цалкам адсутнічаюць умоўнасці і абмежаванні.
Аповяд Л.Н. Талстога «Каўказскі палонны» апавядае пра лёс двух рускіх афіцэраў, якія трапілі ў палон да горца падчас вайны. Сюжэт аповяду даволі просты. Гісторыя адна на дваіх, але лёсу розныя.
Перад намі карціна В.М.Васнецова «Тры волата». На ёй намаляваны волатавыя постаці магутных волатаў, якія вядомыя ўсім нам: Дабрыні Нікіціч, Ілля Мурамца і Алёшы Паповіча.
Кажуть: «У людини вінаватая бути мрія, Шчоб було, навіщо просинатися вранці». Щодо мене, я повністю згодна з Цім висловом, бо мрія може справді нагоды Сенсей життя для будзь-якої людини.
Сачыненні, байкі, аналіз вершаў, размалёўкі
Сланы — цікавая інфармацыя
Некаторыя з гэтых жывёл у гарах жывуць, іншыя ў далінах, а некаторыя ў балотах ці ў багністых месцах. Ад прыроды любяць вільготныя месцы. У вялікай колькасці ў цёплых краях жывуць, а холад не пераносяць. Слон — гэта самае буйное жывёла, якое жыве на Зямлі. Самец памерамі перавышае самку. Ён зусім чорны, лысы, спіна цвёрдая, жывот мяккі, скура зморшчаная. Складкамі на жываце яны ловяць мух і іншых назойлівых насякомых. Сланы могуць скуру паслабіць, а потым зноў зморшчыўся, яны ловяць у зморшчыны насякомых, там іх сціскаюць і забіваюць.
У пашчы кожнага слана з кожнага боку ёсць чатыры карэнных зуба, якімі яны жуюць ежу. Над зубамі ёсць два вялікіх і доўгіх ікла, якія тырчаць з верхніх дзёсен. Паміж самкай і самцом ёсць, аднак, розніца — у самца іклы не такі велічыні, як у самкі. Іклы бываюць даўжынёй да дзесяці футаў і такія цяжкія, што іх дарослы мужчына не падыме. Вартман піша пра такую пары біўняў, якая важыла 336 фунтаў. Некаторыя мяркуюць, што іклы ня варта лічыць зубамі, іх варта лічыць рагамі, таму што яны часам выпадаюць і зноў вырастаюць. У слана мова кароткі і шырокі, але затое незвычайна доўгі нос, званы хобатам, які ён замест рук выкарыстоўвае.
У сланоў выдатная памяць. Калі іх хто-небудзь пакрыўдзіць, яны гэта запомняць і адпомсцяць нават шмат гадоў праз.
Белы колер так ненавідзяць, што прыходзяць у лютасць ад аднаго яго выгляду.
Ежу і пітво слон падае хобатам, таму што хобат такі рухомы і так выгінаецца, што слон можа яго выцягнуць, а потым зноў скруціць. Хобат полы і падае слану паветра для дыхання. Слон можа хобатам ўхапіць самую маленькую рэч, напрыклад, манетку ці яшчэ якую-небудзь дробязь, і падаць яе свайму гаспадару. Калі слон пераходзіць ваду, хобат падымае ўверх. Хобат мае такую сілу, што можа і куст вырваць, і цэлае дрэва з каранямі. Слон мае падвойнае сэрца, у яго няма жоўцевай бурбалкі, але затое велізарныя лёгкія.
Заднія ногі згінае, як чалавек, хоць некаторыя сцвярджаюць, што ў іх няма суставаў. Ногі круглыя, маюць па пяць пальцаў. Слон жыве вельмі доўга, некаторыя сланы жывуць дзвесце гадоў, а некаторыя і трыста налічваюць, але вельмі шмат сланоў памірае ад усялякіх хвароб і ў выніку розных нечаканых падзей. Пасля шасцідзесяці гадоў сланы знаходзяцца ў самым лепшым узросце. Сланоў губяць шматлікія хваробы. Але асабліва ім небяспечны холад. Ад холаду слана можна выратаваць, калі даць яму напіцца густога чырвонага віна. Калі слон з’есць чарвяка, які называецца хамелеонаў, то ён тут жа гіне ад атручвання. Тут яго могуць выратаваць толькі дзікія алівы. Гэтыя плады ўтрымліваюць проціяддзе. Калі слон праглыне п’яўку, велізарная небяспека яму пагражае. Стомленаму слану карысна памазаць спіну раслінным алеем з соллю і з вадой змяшаным.
Сваіх дзіцянятаў сланіха бязмерна любіць, ахоўвае ад небяспекі розных і хутчэй ахвяруе сваім жыццём, чым пакіне свайго дзіцяня.
Слон паддаецца цалкам ўтаймаванні. Ён можа трапляць каменем складнікаў азначанай мэта, а таксама пісаць, чытаць, танцаваць і гуляць на барабане можа навучыцца так ідэальна, што проста паверыць немагчыма. Лічыцца, што сланы пакланяюцца зоркам, Сонца і Месяца. Калі сонца ўзыходзіць, яны паварочваюцца да яго і хобаты падымаюць, як-быццам сонца выклікаюць.
Сланы баяцца змей. У Эфіопіі, кажуць, ёсць змеі велізарныя, да трыццаці крокаў даўжынёй, ніякай назвы не маюць, чаму-то іх называюць самагубцамі. Як толькі змяя высачыў слана, яна запаўзае на высачэзных дрэва і звісае ўніз, зачапіўшыся хвастом за галінку. Калі слон набліжаецца, яна кідаецца яму ў вочы, вырывае iх, а слана душыць.
Сланы людзям замест коней служаць для язды. Часам іх выкарыстоўваюць на гаспадарчых работах. Слон можа перанесці на спіне чатырох чалавек. А калі хто-небудзь не ўтрымаецца і будзе падаць, ён яго падхопіць хобатам, каб той не разбіўся. Жыхары лівійскай краіны ловяць сланоў толькі дзеля біўняў, якія лічацца вельмі каштоўнымі, слановай косткай іх называюць.
Сланы неверагодна любяць сваю радзіму, і, калі іх вязуць у чужую краіну, яны ніколі не забываюць родных месцаў, так ўздыхаюць і тужаць па сваёй краіне, што не раз ад слёз і пакут губляюць розум і паміраюць.
Дым ад спаленых слановых валасоў ўсіх атрутных змей адганяючы. Расцёрты з мёдам ікол слана сып, і плямы на твары вылечвае.
Удакладнення з каментароў:
Усё выдатна за выключэннем некалькіх зусім вар’яцкіх фактаў. Сланы жывуць не даўжэй людзей, якія 200 гадоў. І які там пітон душыць слана? У сланоў няма ў прыродзе ворага, акрамя чалавека. Колькі я правёў час на слановай ферме Таві-Чай у Тайландзе за 11 гадоў працы, не разу не заўважыў каб слана раздражняў белы колер. Да прыкладу Андрэй Дементьев-Карнілаў (дрэсіроўшчык) працуе ў белым гарнітуры ў цырку на Каляровым.
Дзякуй, вельмі дапамагло.
Клас я столькі вывучыла дзякуй
Вялікі дзякуй. Вельмі цікавая інфармацыя
Дзякуй за інфармацыю
Вялікі дзякуй за інфармацыю я ўсіх аднакласнікаў здзівіла
Болшое дзякуй але маглі напісаць паменш я незнаю што выбраць
Усё выдатна за выключэннем некалькіх зусім вар’яцкіх фактаў. Сланы жывуць не даўжэй людзей, якія 200 гадоў. І які там пітон душыць слана? У сланоў няма ў прыродзе ворага акрамя чалавека. Колькі я правёў час на слановай ферме Таві-Чай у Тайландзе за 11 гадоў працы, не разу не заўважыў што-б слана раздражняў белы колер. Да прыкладу Андрэй Дементьев-Карнілаў (дрэсіроўшчык) працуе ў белым гарнітуры ў цырку на Каляровым. Яшчэ некалькі броднікаў, але яны ўжо не так чуствительны, можна прыняць як прыгожую легенду.
Дзякуй! Вы не супраць, мы ваш каментар у канцы артыкула працытуем?
Клас! Дзякуй вялікі
клас супер клёва дзякуй захаваю гэты сайт
крута дзякуй клёва мне вельмі спадабалася
Не ведаю як па іхняму разгляду але мне вельмі спадабалася. вельмі нават
Капіраванне матэрыялаў — толькі пры ўзгадненні і ўказанні спасылкі на сайт.