Уладзімір Пятровіч Фельдман з’яўляецца вядомым мастаком, творчасць якога звязана з жанрам ваеннага мастацтва. Маладосць мастака прайшла ў гады, калі лютавала вайна, і ўсіх заклікалі на фронт. Таму зусім не дзіўна, што большасць работ Фельдмана звязана з ваеннай тэмай. Адным з яркіх і ўражлівых мастацкіх твораў гэтага аўтара стала карціна, якая называецца «Родина9raquo ;. Гледачы пазнаёміліся з гэтым палатном мастака ў пяцідзесятыя гады. Вялікая айчынная вайна ўжо скончылася, але яе водгаласы яшчэ доўга будуць адлюстроўвацца ў працах многіх мастакоў.
На карціне Уладзіміра Фельдмана «Родина9raquo; мы бачым салдата, які пасля завяршэння страшнай вайны вяртаецца да сябе дадому. Яго шлях ляжыць праз родныя мясціны. Салдат спыняецца, каб налюбавацца блізкімі сэрцу бярозамі. Яго шлях дадому быў доўгім, бо на палатне намалявана ўжо позняя восень. Трава пачатку падсыхаць, яе мастак адлюстраваў у жоўтых тонах. Бярозы на карціне стаяць без лісця, яны даўно ўжо адпалі. Неба намалявана з хмаркамі, скрозь якія прабіваюцца сонечныя прамяні. Кожная бярозка для салдата, які вярнуўся з вайны, родная і блізкая. Да адной з іх ён прыхінуўся. Яго душа радуецца, што ён на гэтай жорсткай вайне застаўся жывы і хутка ўбачыць сваю сям’ю, абдыме жонку і дзетак. Іх жыццё стане, як і раней: шчаслівым і радасным. Гэты момант для службовага самы выдатны на свеце.
Салдата мастак адлюстраваў у ваенным абмундзіраванні, на ім цёплая шынель, а за плячыма віднеецца заплечнік. У выразных вачах мужчыны прысутнічае адначасова і радасць і смутак. Так, яму ўдалося выжыць, а, колькі людзей так і засталося ляжаць на палях бітваў. Ім ужо ніколі не ўбачыць гэтых бярозак, гэтага рускага разлогу, рускай прыроды, родных і блізкіх.
Можа быць, на карціне «Родина9raquo; менавіта сябе аўтар і адлюстраваў. Бо ён таксама ваяваў і вярнуўся дадому. Карціна ўражвае сваёй праўдзівасцю, дае магчымасць задумацца пра наш час, якое мы павінны захаваць для нашых нашчадкаў мірным і шчаслівым.
Складанне »Радзіма — Фельдман» складанне па карціне В.П. Фельдмана «Радзіма» 9 клас
Сачыненне-разважанне па карціне В. Фельдмана «Радзіма»
Ці можна прымусіць чалавека забыць Радзіму? Ці можна ўявіць сабе салдата удалечыні ад роднага краю, ня тужыць па хаце?
На карціне В. Фельдмана «Радзіма» мы бачым мужчыну ў салдацкім шынялі, які стаіць на ўскраіне вёскі і беражліва абдымае бярозу — сімвал рускай прыроды і любоў кожнага рускага чалавека. Першае адчуванне ад карціны — лёгкі сум ад пейзажу, так як мастак адлюстраваў восень. Лісце дываном хаваюць зямлю, палі яшчэ не прыбраны, па небе бягуць аблокі. Усё гэта перадае стан салдата, міма якога не прайшла вайна.
Ён абараняў Радзіму, змагаўся за яе свабоду і жыцця людзей, а цяпер вярнуўся дадому, у родную вёску. Здаецца, што ён затрымаўся каля гэтай бярозы, каб усвядоміць, што ўсё ўжо ззаду, і ён дома. Яго погляд скіраваны ўдалеч, магчыма туды, дзе былі нягоды, пазбаўлення і ўвесь жах вайны, дзе засталіся сябры, дзе кожны дзень мог стаць апошнім. Таму карціна ў той жа час выклікае абурэньне ад бессэнсоўнасці любых войнаў, якая калечыць чалавечыя жыцці, хто пакідае простых людзей без прытулку, а дзяцей без бацькоў.
Салдат вярнуўся ў тыя месцы, дзе магчыма гуляў яшчэ дзіцем, марыў або сустрэў першае каханне, адкуль ішоў на фронт, дзе жывыя ўсе ўспаміны. Таму яму дорага гэтае месца. Тут ён адчувае сябе спакойна і імкнецца ўвабраць гэта пачуццё супакаення. Цяпер ён бачыць родныя мясціны зусім па-іншаму, вайна змяніла і яго самога, і свет вакол. Гледзячы на карціну, хочацца верыць, што дома салдата чакаюць родныя, так спадзеючыся, на яго вяртанне. І зайшоўшы дадому, ён зможа абняць жонку і маці, прыціснуць да сябе дзіцяці.
Пачуццё любові да Радзімы, безумоўна, якое жыве ў кожным чалавеку, вельмі дакладна перададзена ва ўсім абліччы гэтага салдата. Бо як бы ні склаўся лёс, кожнага заўсёды будзе цягнуць туды, дзе нарадзіўся, дзе прайшло бесклапотнае дзяцінства. Надзея на мір і спакой, якой свеціцца яго погляд — гэта ўсё, што застаецца людзям і ў наш няпросты час.