Характарыстыка баек І. А. Крылова ў цэлым.
Байка як жанр зарадзілася ў далёкім мінулым. У гэтым жанры вядомыя такія славутыя майстры слова, як Эзоп і Лафантэн.
У іх вечных і несмяротных творах знаходзіў творчыя крыніцы для сваіх баек Ян Андрэевіч Крылоў. Ён даў тварэнням з далёкага мінулага новае жыццё, наблізіў іх да сучаснай яму рэальнасці. Пры гэтым сярод твораў байкапісец вельмі мала баек з адцягненым сюжэтам. Па большай частцы, чытач пры азнаямленні з чарговым тварэннем Крылова апускаецца ў сераду жывой мовы, вобразаў і гістарычных паралеляў, уласцівай рускай нацыянальнай культуры.
Іван Андрэевіч надаваў вялікую ўвагу пытанням маральнасці і маралі, а таксама справядлівасці існуючага ладу грамадства. Гэтыя творчыя пошукі знайшлі сваё адлюстраванне ў шматлікіх байках Івана Андрэевіча. Дзякуючы глыбокай і сур’ёзнай працы над баек традыцыяй мастаку слова атрымалася стварыць новыя, арыгінальныя сюжэты і ўнесці ў класічныя сюжэты больш дакладнасці і жыццёвай праўдзівасці.
Байкі Крылова блізкія простым людзям бо язык іх жывы, сакавіты, багаты, блізкі да народнага. Вобразы, якія выходзяць з-пад пяра майстра, нязменна атрымліваліся жывымі і праўдзівымі. Часцей за ўсё гэта жывёлы, запазычаныя з рускіх народных казак, што робіць байкі яшчэ больш займальнымі для простага абывацеля.
Пра што хоча сказаць аўтар у байцы «Лісты і карані»?
У некаторых творах Іван Андрэевіч выказаў асабістыя погляды на такое прылада свету, у якім кожны займае пэўнае месца і выконвае свае прамыя абавязкі ( «Лісты і Карані»). У байцы «Лісты і карані» гаворыцца пра тое, што часта ўдзельнікі адной справы няправільна ацэньваюць свой удзел і ролю ў агульнай працы, з-за чаго часта ўзнікаюць канфлікты. Твор паказвае гэта ў пераносным значэнні. Лісце і карані — часткі аднаго і таго ж дрэва. Гонар лісця за сваю прыгажосць не дае ім заўважыць, што яны тут не галоўныя. Іх значэнне ў жыцці дрэва ніколькі не перавышае заслугу каранёў, наадварот, лісце, зарождаясь вясной, радуюць вока сваёй прыгажосцю толькі да восені, а карані сілкуюць яго заўсёды. У байцы схаваны глыбокі сэнс. Часта той, хто ўвесь час на ўвазе, вырабляе дзелавое ўражанне. Здаецца, што менавіта яго роля з’яўляецца вядучай і галоўнай. На самай справе галоўнае дзеючае твар у некаторых выпадках не спяшаецца выхваляцца сваёй незаменным, часам па прычыне сціпласці. Мараль байкі ў тым, што без удзелу сціплых працаўнікоў не робіцца ніводная справа, і ў тым, што ўсе спрэчкі на тэму «хто галоўней» пазбаўленыя сэнсу.
Складанне »Басня» складанне па байцы Крылова І. А. »Лісты і Карані»
Сачыненне на тэму: Байка Крылова «Лісты і карані»
І. А. Крылоў не раз разважаў пра тое, як ўладкована наша грамадства, у якім мы жывем, і вынікам гэтых думак стала байка «Вецер Карані». Мы бачым, што лісце паказваюць нам вобраз дваран, а карані гэта ўвасабленне простага народа. Крылоў не забывае, што гэтыя саслоўя аднолькава значныя для грамадства, але дае нам зразумець, што ўклад народа ў грамадскае жыццё нікалі застаецца незаўважаным. Крылоў акцэнтуе ўвагу на тым, што менавіта народ выступае ў ролі дрэва, як аснова грамадства, а дваране як лісце падобныя на ўпрыгожванне. Ды і дрэва выступае не толькі як грамадства, але як і дзяржава.
Прыгажосць Лісця і Сіла Карней
У адзін з летніх дзён лісце шапталіся з зефірамі. Яны былі прыгожыя і адкідвалі цень на даліну. Яны расхвальвалі свой колер і гушчыню, лічачы сябе прыгажосцю ўсёй даліны.
Бо дрэва не было б гэтак велічна і кучаравы, не будзь у яго лісця. І менавіта таму лісце без усялякага сораму хваляць сябе. Яны лёгка могуць атуліць пастуха ад спёкі, а вандроўнік зможа атрымаць асалоду ад прахалодай ў іх цені. Прыгажосць лісця прыцягвае пастушек да дрэва, каб яны маглі танцаваць і весяліцца, а салавей насвістывае сваю песню ранняй і позняй зарёй пад лісцем.
Але ж дрэва расце не толькі дзякуючы лісці. Немалую ролю ў гэтым адыгрываюць карані. Бо гэта яны пакорліва нагадваюць пра сябе, седзячы пад зямлёй. Але лісце палічылі такі зварот да іх дзёрзкасцю, і сталі шумець, і хвалявацца з гэтай нагоды.
Але карані адказалі ім, што гэта яны сілкуюць іх тут, седзячы ў цемры пад зямлёй. І карані не супраць таго, каб лісце хваліліся сваёй прыгажосцю і далей, аднак яны хочуць, каб лісце не забывалі пра тое, што яны з’явяцца на дрэве, толькі калі ў дрэва будуць карані. Але калі корань раптам высахне, то і знікне пышная лістота, і больш не будзе дрэва.
«Ды толькі памятаеце тую розніцу паміж нас:
Што з новаю вясной ліст новы народзе,
А калі корань высушу, —
Не стане дрэва, ні вас ».
Складанне »Басня» складанне на тэму: Байка Крылова «Лісты і карані»