Складанне вобраз хлопчыка станцыйнага наглядчыка коратка

У 1830 годзе, у перыяд, названы пазней «болдзінскай восенню», А. С. Пушкін напісаў цыкл «Аповесці Вавёрчына». Апавядальнікам гісторый з’яўляецца нейкі Вавёрчын, які шмат падарожнічае, сустракаецца з рознымі людзьмі, якія распавядаюць яму пра рэальныя падзеі, якія адбыліся ў рэальным жыцці. За кошт гэтага Пушкін стварае ўражанне, што развязкі сюжэтаў абумоўлены не літаратурнай традыцыяй ці фантазіяй пісьменніка, а іх аўтарам выступае сама жыццё. Немудрагелістасць апавядання, прастата мовы, якім напісаны аповесці — гэта аднолькава незвычайна як для Пушкіна, так і для літаратурных твораў таго часу. Гэта тая Расія, пра якую няправільна пісаць высокім паэтычным складам — ​​героі будуць выглядаць фальшыва і нерэалістычна.

75865 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Пушкін А.С. / Станцыйная наглядчык / Тэма «маленькага чалавека» ў аповесці А. С. Пушкіна «Станцыйная наглядчык»

Глядзі таксама па твору «Станцыйная наглядчык»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Кароткі змест «Станцыйная наглядчык»

  1. Аб творы
  2. Галоўныя героі
  3. іншыя героі
  4. Кароткі змест
  5. выснову
  6. Тэст па аповесці

Аповесць Пушкіна «Станцыйная наглядчык» была напісана ў 1830 годзе і ўвайшла ў цыкл «Аповесцяў нябожчыка Івана Пятровіча Вавёрчына». Вядучай тэмай твора з’яўляецца тэма «маленькага чалавека», прадстаўленага чынам станцыйнага наглядчыка Самсона Вырина. Аповесць ставіцца да літаратурнай кірунку сентыменталізм.

Сціснутае пераказ «станцыйнага наглядчыка» будзе цікава вучням 7 класа, а таксама ўсім, каму цікавая класічная руская літаратура. На нашым сайце вы зможаце прачытаць кароткі змест «станцыйнага наглядчыка» онлайн.

апавядальнік — чыноўнік, які «на працягу дваццаці гадоў запар, аб’ездзіў Расею», ад яго твару вядзецца апавяданне ў творы.

Самсон Вырин — мужчына гадоў пяцідзесяці, станцыйны наглядчык «з шаноўнага саслоўя наглядчыкаў», бацька Дуні.

Аўдоцця Самсонаўны (Дуня) — дачка Вырина, вельмі прыгожая дзяўчына, у пачатку аповесці ёй каля 14 гадоў — «маленькая какетка» з вялікімі блакітнымі вачыма.

ротмістр Мінскі — малады гусар, падманам увезший Дуню.

сын півавара — хлопчык, які паказаў апавядальніка, дзе знаходзіцца магіла Вырина.

Аповесць пачынаецца з разважанняў апавядальніка пра лёс станцыйных даглядчыкаў: «што такое станцыйны наглядчык? Існы пакутнік чатырнаццатага класа, ахаваны сваім чыне токма ад збіцця, і то не заўсёды ». Пры гэтым па назіраннях расказчыка, «наглядчыкі наогул сутнасць людзі мірныя, ад прыроды паслужлівыя».

У траўні 1816 года апавядальнік праязджаў праз *** скую губерню. Мужчына трапіў пад праліўны дождж і спыніўся на станцыі, каб пераапрануцца і выпіць гарбаты. Накрывала на стол дачка наглядчыка — Дуня, якая ўразіла апавядальніка сваёй прыгажосцю. Пакуль гаспадары завіхаліся, апавядальнік разглядаў пакой — на сценах віселі карцінкі, якія паказваюць гісторыю блуднага сына. Апавядальнік са наглядчыкам і Дуне выпілі чаю, прыемна размаўляючы «як быццам век былі знаёмыя». З’яжджаючы, апавядальнік пацалаваў Дуню ў сенцах з яе дазволу.

Праз некалькі гадоў апавядальнік зноў наведаў гэтую станцыю. Увайшоўшы ў дом, ён быў уражаны нядбайнасцю і струхлелыя абстаноўкі. Сам жа наглядчык, Самсон Вырин, моцна пастарэў і пасівеў. На пытанні пра дачку стары спачатку не хацеў адказваць, але пасля двух шклянак пуншу разгаварыўся.

Вырин распавёў, што тры гады таму да іх заехаў малады гусар. Спачатку наведвальнік моцна сердаваў, што яму не падаюць коней, але убачыўшы Дуню, памякчэў. Пасля вячэры маладому чалавеку нібыта стала дрэнна. Падкупіўшы выкліканага на наступны дзень урача, гусар прабыў пару дзён на станцыі. У нядзелю малады чалавек выздаравеў і, з’яжджаючы, прапанаваў падвезці дзяўчыну да царквы. Вырин адпусціў дачка з гусарам.

«Не прайшло і паўгадзіны», як наглядчык пачаў непакоіцца і сам пайшоў да царквы. Ад знаёмага дзяка Вырин даведаўся, што Дуні на абедню не было. Увечары прыехаў фурман, які вёз афіцэра, і распавёў, што Дуня паехала з гусарам да наступнай станцыі. Стары зразумеў, што хвароба гусара была прытворнай. Ад гора Вырин «занямог моцнай гарачкаю».

«Ледзь акрыяўшы ад хваробы», наглядчык узяў адпачынак і пешшу пайшоў шукаць сваю дачку. З падарожная Мінскага Самсон ведаў, што гусар ехаў у Пецярбург. Даведаўшыся адрас ротмістра ў Пецярбургу, Вырин прыходзіць да яго і дрыготкім голасам просіць аддаць яму яго дачка. Мінскі адказаў, што просіць у Самсона прабачэння, але Дуню ён яму не аддасць — «яна будзе шчаслівая, даю табе слова гонару». Дагаварыўшы, гусар выставіў наглядчыка на вуліцу, сунуўшы яму за рукаў некалькі асігнацый.

Убачыўшы грошы, Вырин расплакаўся і выкінуў іх. Праз пару дзён, шпацыруючы па ліцейна, Вырин заўважыў Мінскага. Даведаўшыся у яго фурмана, дзе жыве Дуня, наглядчык паспяшаўся ў кватэру дачкі. Зайшоўшы ў пакоі, Самсон застаў там раскошна апранутую Дуню і Мінскага. Убачыўшы бацьку, дзяўчына страціла прытомнасць. Раззлаваны Менскі «моцнай рукою схапіўшы старога за варот, выштурхнуў яго на лесвіцу». Праз два дні Вірынеі паехаў назад на станцыю. Ужо трэці год ён пра яе нічога не ведае і баіцца, што яе лёс такі ж, як лёс іншых «маладзенькіх дурніц».

Праз некаторы час апавядальнік зноў праязджаў праз тыя месцы. Там, дзе раней была станцыя, цяпер жыла сям’я півавара, а Вырин, якія спіліся, «з год як памёр». Апавядальнік папрасіў праводзіць яго да магілы Самсона. Хлопчык, сын півавара, расказаў яму па дарозе, што летам сюды прыязджала «выдатная пані» «з трыма маленькімі барчатами», якая, прыйшоўшы да магілы наглядчыка, «легла тут і ляжала доўга».

У аповесці «Станцыйны наглядчык »А. С. Пушкін пазначыў асаблівы характар ​​канфлікту, які адрозніваецца ад адлюстроўванага ў традыцыйных творах сентыменталізм — канфлікт выбару паміж асабістым шчасцем Вырина (бацькаўскім шчасцем) і шчасцем яго дачкі. Аўтар падкрэсліў маральнае перавагу наглядчыка ( «маленькага чалавека»), над астатнімі героямі, адлюстраваўшы прыклад самаахвярнай любові з бацькоў да свайго дзіцяці.

Кароткі пераказ «станцыйнага наглядчыка» прызначаны для хуткага азнаямлення з сюжэтам творы, таму для лепшага разумення аповесці раім прачытаць яе цалкам.

Пасля прачытання аповеду паспрабуйце прайсці тэст:

Ваш вынік:

Не спадабалася? — Напішы ў каментарах чаго не хапае.

Па шматлікіх просьбах цяпер можна: захоўваць усе свае вынікі, атрымліваць балы і ўдзельнічаць у агульным рэйтынгу.

  1. 1. Міла Салбиева 415
  2. 2. Арслан Гарэеў 297
  3. 3. Арцём Аракелян 278
  4. 4. Кацярына Красновид 277
  5. 5. Міша Захараў 233
  6. 6. Аришечка Пастухова 223
  7. 7. милэ лайк 199
  8. 8. Асхат Гара 185
  9. 9. Аляксандр Старинец 172
  10. 10. Паліна Белікава 169
  1. 1. Ramzan Ramzan 5,115
  2. 2. Iren Guseva 4,925
  3. 3. Мухамад Амон 2,739
  4. 4. Гузель Миннуллина 2,310
  5. 5. admin 2,040
  6. 6. Алёна Кошкаровская 1,886
  7. 7. Лізавета Пякина 1,772
  8. 8. Вікторыя Нойманн 1,738
  9. 9. Алёна Хубаева 1,718
  10. 10. Bulat Sadykov 1,667

Самыя актыўныя ўдзельнікі тыдня:

  • 1. Вікторыя Нойманн — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
  • 2. Bulat Sadykov — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
  • 3. Дар’я Волкава — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.

Тры шчасліўчыка, якія прайшлі хоць бы 1 тэст:

  • 1. Наталля Старасціна — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
  • 2. Мікалай З — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
  • 3. Міхаіл Варонін — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.

Карты электронныя (код), яны будуць адпраўленыя ў бліжэйшыя дні паведамленнем Вконтакте або электронным лістом.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector