Складанне вобраз машы сусветнай коратка

Аповесць «Капітанская дачка» — апошняе вялікае твор А.С.Пушкіна, адлюстраваць яго дар празаіка. Гэта аповесць не толькі такім значным падзеі, як гісторыя Пугачэўскі бунту, всколыхнувшего Расію. Гэта яшчэ і аповесць пра каханне, дзіўна светлай.

Звяртае на сябе ўвагу ўжо назва аповесці — «Капітанская дачка», папераджальнае чытача пра тое, што ў гэтай кнізе вялікая ўвага надаецца любоўнай, лірычнай лініі. Сапраўды, здавалася б, у аповесці гаворка ідзе пра найважнейшыя падзеі рускай гісторыі: пра знакамітага бунце, пра такую ​​легендарнай постаці, як Е. Пугачоў, пра які гаварыла ўся велізарная Русь. А вось у назву рамана вынесена згадка пра Машы Міронавай, просты, сціплай дзяўчыне. Яна і ёсць Капітанская дачка.

Любоў Пятра Грынёва і Машы Міронавай нараджаецца напярэдадні страшных гістарычных падзей, якія панеслі жыцці многіх людзей. Каханне маладых людзей будзе схільная сур’ёзныя выпрабаванні.

Маша Міронава з’яўляецца ўпершыню на старонках аповесці падчас абеду ў крэпасці і не вырабляе на маладога чалавека ніякага ўражанні. Справа ў тым, што подлы Швабрин пастараўся «апісаць» яе «дасканалай дурніцай». Прычына ў тым, што было закранутае мужчынскае самалюбства гэтага бессаромнай чалавека: Маша наадрэз адмаўляецца саступіць даволі бесцырымонным заляцанні Швабрина.

А між тым, «дурочка» Маша хутка зразумела, што ўяўляе сабой Аляксей Іванавіч, які так хоча здавацца добрым, добрым. Ганарлівая Маша адмаўляецца ад падарункаў, што абяцае ёй Швабрин, хоць відавочна нераспэшчанасць імі ( «Адна бяда: Маша дзеўка на выданні, а якое ў ёй пасаг? Часты грэбень, ды венік, ды Алтын грошай …)

Усё далейшае апавяданне будуецца так, што вобраз «дурніцы», як прадстаўляе яе Швабрин, і «баязліўка» (так называе Машу яе маці, Васіліса Ягораўна), вырастае да ладу моцнай, мужнай дзяўчыны, ганарлівай і мудрай.

Маша з той катэгорыі людзей, сціплых, непрыкметных, на першы погляд, пасрэдных, якія ў цяжкую хвіліну зменьваюцца, дэманструюць душэўныя сілы, энергію.

«Баязліўка» Маша аддае перавагу жыць пад замком, на хлебе і вадзе, але не дае згоды стаць жонкай беспрынцыповага, подлага Швабрина: Маша верная любімаму чалавеку і сваім высокім маральным прынцыпам.

«Баязліўка» Маша дзеля каханага чалавека пойдзе да самай імператрыцы ўсяе Русі, каб сказаць гаспадарыні аб невінаватасці свайго жаніха, прасіць вялікай міласьці — дараваць яму волю. А бо падобны крок магла зрабіць толькі адважная, моцная дзяўчына. Не так-то гэта проста: вырашыцца на сустрэчу і гутарку з самой імператрыцай, размясціць яе да сябе.

Даўшы свайму твору такая назва — «Капітанская дачка» — Пушкін падкрэсліў, што яго хвалюе перш маральная праблематыка і што Маша ўвасабляе сабой душэўную чысціню, высакароднасць, мужнасць і сціпласць.

0 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

/ Складанні / Пушкін А.С. / Капітанская дачка / Вобраз Машы Міронавай ў аповесці А.С. Пушкіна «Капітанская дачка»

Глядзі таксама па твору «Капітанская дачка»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Вобраз Машы Міронавай ў аповесці А. Пушкіна «Капітанская дачка»

Маша Міронава — галоўная гераіня аповесці А. С. Пушкіна «Капітанская дачка». Гэта сарамлівая, сціплая, з непрыкметнай знешнасцю дзяўчына: «Тут увайшла дзяўчына гадоў осьмнадцатом, круглатвары, румяная, з светла-русымі валасамі, гладка зачэсаны за вушы, якія ў яе так і гарэлі». Грынёў ўспрыняў капітанскую дачку з прадузятасцю, так як Швабрин апісаў яе «дасканалай дурочкою9raquo ;.

Аднак паступова паміж Пятром Грынёва і капітанскай дачкой ўзнікае ўзаемная сімпатыя, перарослая ў каханне. Маша ўважлівая да Грынёва, шчыра хвалюецца за яго, калі той надумаў біцца на дуэлі са Швабриным ( «Мар’я Іванаўна з пяшчотай лаяла мяне за турботы, зробленае ўсім маёю сварыцца з Швабриным»). Пачуцці герояў адзін да аднаго цалкам выявіліся пасля цяжкага ранення, атрыманага Грынёва на двубоі. Маша не адыходзіла ад параненага, заляцаючыся за ім. Гераіні не ўласціва манернасці, яна проста кажа пра свае пачуцці ( «яна без усякага манернасці прызналася мне ў сардэчнай схільнасці.»).

Да кіраўнікоў, у якіх з’яўляецца Маша Міронава, аўтар у якасці эпіграфа падабраў урыўкі з рускіх народных песень, прыказак: Ах ты, дзеўка, дзеўка чырвоная! Не хадзі, дзеўка, маладая замуж; Ты спытай, дзеўка, бацькі, маці, Айца, маці, роду-племя; Назапасілі, дзеўка, розуму-розуму, Ума-розуму, приданова.

Буде лепш мяне знойдзеш, позабудешь. Калі горш за мяне знойдзеш, воспомянешь. Выкарыстанне падобных эпіграф, па змесце свайму адказваюць той ці іншай сітуацыі, служыць адным са сродкаў паэтызацыя ладу Машы Міронавай, а таксама дазваляе А. С. Пушкіну падкрэсліць высокія духоўныя якасці сваёй гераіні, яе блізкасць да народа.

Маша — небагатая нявеста: па словах Васілісы Ягораўны, з пасагу ў дачкі — «часты грэбень, ды венік, ды Алтын грошай (даруй бог!), З чым у лазню схадзіць»; але яна не ставіць сабе мэтай забяспечыць сваё матэрыяльнае дабрабыт шляхам шлюбу па разліку. Яна адпрэчыла прапанову Швабрина пра замужжа, таму што не любіць яго: «Я не люблю Аляксея Iванавiча. Ён вельмі мне агідны. Аляксей Іванавіч, вядома, чалавек разумны, і добрай прозвішчы, і мае стан; але як падумаю, што трэба будзе пад вянком пры ўсіх з ім пацалавацца. Ні за што! ні за якія дабрабыту! ».

Дачка каменданта выхавана ў строгасці, паслухмяная бацькам, простая ў зносінах. Даведаўшыся, што бацька Грынёва супраць шлюбу сына з ёю, Маша засмучаная, але зміраецца з рашэннем бацькоў любімага: «Відаць мне лёс. Родныя вашы не хочуць мяне ў сваю сям’ю. Будзі ва ўсім воля боская! Бог лепш нашага ведае, што нам трэба. Рабіць няма чаго, Пётр Андреич, будзьце хоць вы шчаслівыя. »У гэтым эпізодзе раскрываецца глыбіня яе натуры, Маша, адчуваючы адказнасць за каханага, адмаўляецца браць шлюб без бацькоўскага блаславення:« Без іх блаславення не будзе табе шчасце ».

выпрабаванні, якія выпалі на долю дзяўчыны, выхоўваюць у ёй стойкасць і мужнасць. Бацькі лічылі Машу баязліўкай, таму што тая да смерці спалохалася гарматнага стрэлу на святкаванні дня нараджэння Васілісы Ягораўны. Але калі Швабрин пад страхам смерці вымушае яе выйсці за яго замуж, Маша прадпрымае усё магчымае для свайго выратавання. Застаўшыся сіратой, пазбавіўшыся дома, дзяўчына здолела выстаяць, не згубіўшы сваіх духоўных якасцяў. Лічачы сябе вінаватай арышту Грынёва і разумеючы, што дзеля выратавання яе гонару ён ні за што ня вымавіць на судзе яе імя, Маша вырашаецца ехаць у Пецярбург і самастойна складае план дзеянняў, каб аднавіць справядлівасць. Вялікую ролю ў гэтым адыграла і здольнасць Машы размяшчаць да сябе людзей, розных па характары і сацыяльнаму становішчу.

Які сэнс заключаны ў назве аповесці? Чаму «Капітанская дачка», бо галоўным героем твора з’яўляецца хутчэй Пётр Грынёў? Вядома, падзеі, якія адбываюцца ў аповесці, так ці інакш звязаныя з вобразам Машы Міронавай. Але я лічу, што А. С. Пушкін імкнуўся паказаць, як у цяжкіх выпрабаваннях праяўляюцца чалавечыя якасці, часам схаваныя. Сумленнасць, маральнасць, чысціня — асноўныя якасці Машы Міронавай — дазволілі ёй перамагчы сваю горкую лёс, здабыць дом, сям’ю, шчасце, выратаваць будучыню каханага чалавека, яго гонар.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector