Калі надыходзіць лета, у мяне адразу падымаецца настрой. Не тое, каб яно ў мяне было дрэнным вясной, зімой ці восенню, але той факт, што не трэба нікуды ісці, ўставаць у школу, рыхтаваць кожны дзень ўрокі мяне вельмі радуе.
Улетку я займаюся ўсім тым, на што не хапае часу ў школьныя будні. Люблю гуляць у футбол, праводзіць час са сваімі бацькамі, сустракацца з аднакласнікамі, доўга спаць і ёсць шмат марозіва.
Яшчэ мне падабаецца, што летам расце шмат садавіны і гародніны. У нас ёсць дача за горадам. І летам я праводжу там шмат часу. Тата мне распавядае нешта цікавае пра расліны, каб потым я сам змог вырошчваць іх.
Прырода летам набірае сокі і дорыць нам усё, што можа. Я люблю хадзіць па летнім лесе са сваімі таварышамі або з бацькамі. Мы часта ходзім на рэчку, некалькі разоў мы з татам хадзілі на рыбалку, але я ўвесь час спаў з вудай, таму што рана даводзілася ўставаць. У гэтым годзе мы ездзілі ўсёй сям’ёй на моры. Выдатна праводзілі час з раніцы да вечара, купаліся, гулялі, спявалі песні і загаралі. Лета — маё любімае час года. Вельмі не хацелася б, каб яно сканчалася, бо тады зноў трэба будзе хадзіць у школу і кожны дзень рыхтаваць урокі.
І другі варыянт сачыненні на тэму «як я правёў лета»
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.
Сачыненне на тэму: "Як я правёў лета"
* Іншы варыянт сачыненні ад жаночага асобы Як я правяла лета (ад рэдакцыі)
Гэта было цікавае лета. Калі першы месяц адпачынку нічым не адрозніваўся ад папярэдніх летніх вакацый, я быў у горадзе, то наступныя два месяцы апынуліся для мяне самымі запамінальнымі, я з’ехаў да цёткі ў вёску. Менавіта, з праведзенымі днямі ў вёсцы ў мяне звязаны самыя цікавыя падзеі і яркія ўражанні майго лета.
У вёсцы час ідзе павольна і нерашуча, зусім не так, як у вялікіх гарадах. Здаецца, што прайшоў цэлы месяц, а на самай справе прайшла ўсяго адна тыдзень. Звычайна, з раніцы я дапамагаю цётцы па гародзе, хоць яе раніца пачынаецца раней майго. У нас вёска далёка ад пасёлка і вада з крана нечуваная раскоша, таму я бяру два старых жалезных вёдры і іду праз тры дамы да калодзежа. Вада з калодзежа неверагодна чыстая і вельмі халодная. Часам даводзіцца штосьці зрабіць па хаце, але як толькі з’яўляецца першая магчымасць, я перемахиваю праз плот і бягу да сяброў.
У вёсцы ў мяне добрыя сябры. Разам мы праводзім амаль увесь час. У самыя гарачыя дні мы гадзінамі можам праседзець на беразе рэчкі. Купаемся, жвавых і выпраўляем поглядамі праходзяць баржы. Неяк мне патрапіла ад маёй цёткі за тое, што я прапусціў абед, а на самай справе я і не быў галодны. Справа ў тым, што мой сябар Пашка прынёс ад дзядзькі Сярожы цэлы пакет бульбы, і мы пяклі яе прама ў вогнішчы. Якое гэта задавальненне перакідаць з адной у другую руку гарачую бульбу, а потым разломліваць і з’ядаць па кавалачку, чысцячы яе ад салёнай попелу. Пагадзіцеся, гэта вам не талерка з гатовым супам. Затое колькі рамантыкі і шчасця праведзеных, як быццам зусім у іншым свеце, летніх дзён!
Вечарамі я сядзеў дома ў сапраўднай драўлянай хаце. Звычайна, пасля вячэры да цёткі прыходзілі сяброўкі, яны доўга сядзелі за вялікім круглым сталом у цэнтры пакоя і пілі гарбату. Я знаходзіўся непадалёк, залазячы на вялікі каменны печ, і альбо разглядаў кнігі, прывезеныя з горада, альбо нічога не рабіў, як часта казала цётка «біў лынды». Хоць на самай справе я вёў дзённік, і, як Рабінзон Круза на незаселенай выспе, рабіў паметкі, адлічваючы дні да таго часу, калі мяне забяруць у горад.
Часам, я лаўлю сябе на думцы, што вёска і ёсць далёкі ад горада астравок, дзе жыццё падпарадкоўваецца другой рытму. Можа быць, таму што тут бліжэй да прыроды, а можа быць, проста горада так далёка адарваліся ад сапраўднай спакойнага жыцця ў пагоні за тэхнічным прагрэсам. Так ці інакш, я гарадскі чалавек і маё месца там, ў бясконцым патоку інфармацыі, але кожны раз з’яжджаючы з гэтага ціхага астраўка спакою, я буду ўспамінаць пра тое, як правёў лета і сумаваць па маёй вёсцы.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.