Складанне значэнне ладу соні мармеладовой ў рамане злачынства

Вобраз Соні Мармеладовой з’яўляецца адным з ключавых у рамане «Злачынства і пакаранне». Соня Мармеладова — дачка беднага чыноўніка; каб выратаваць ад голаду мачыху і дзяцей, вядзе жыццё падшей жанчыны.

Прызнайцеся жах свайго становішча, свой ганьба, нясмелая, загнаная, гэтая дзяўчына захавала чыстай сваю душу і адрознівалася выключнай любоўю да людзей і палымянай рэлігійнасьцю. Пакорліва, маўкліва, не са скаргай, нясе Соня свой крыж, ахвяруючы усёю сваёю жыццём, падвяргаючыся дзеля блізкіх людзей здзяйснення цяжкага ганьбе.

Гэта пакорліва пакуты здзіўляе Раскольнікава, ён разумее душу гэтай дзяўчыны, і яна з’яўляецца для яго як бы ўвасабленнем ўсяго чалавечага пакуты. Узрушаны ўсім выпрабаваным ў апошнія дні, ён у нейкім захопленым парыве кланяецца ёй у ногі. «Я не табе пакланіўся, — кажа ён, — я ўсім пакуты чалавечаму пакланіўся».

Але ўнутраны свет Соні цалкам іншы, чым у Раскольнікава: яна катэгарычна адмаўляе яго тэорыю аб праве моцных; для яе самакаштоўнасць кожная чалавечая жыццё, да якой у яе стаўленне рэлігійнае, і яна не можа дапусціць, каб жыццё аднаго чалавека магла служыць сродкам для іншага. Яна вызнае закон Хрыстовай любові, шкадуе Раскольнікава, бо злачынец для яе, як і для простага народа, — няшчасны. Яна плача над ім і пасылае яго прыняць пакуты і загладзіць грэх, бо таго патрабуюць вышэйшыя законы духоўнага жыцця.

Але нягледзячы на ​​ўсе спробы і душэўную барацьбу, Раскольнікаў не можа зразумець яго адносіны да злачынства і нават на катаргу з’язджае непримиренный і ня які адчувае раскаяння. Замкнёнасць і гонар Раскольнікава выклікаю тую катаржан варожае стаўленне да яго, тым часам як да Соні яны пранікаюцца любоўю, адчуваючы яе душэўны стаўленне да людзей і называюць яе «маці ты наша, пяшчотная, хваробы».

Але ўплыў Соні атрымала перамогу і над душой Раскольнікава, які перажыў поўны жыццёвы пералом, на які ў рамане толькі робіцца намёк. «Але тут ужо пачынаецца новая гісторыя, — кажа Дастаеўскі, — гісторыя паступовага абнаўлення чалавека. »

Ролю ладу Соні Мармеладовой ў рамане Ф. М. Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне»

Соня Мармеладова — цэнтральны жаночы вобраз у раманс Ф. М. Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне». Гэтая гераіня ўваходзіць у лік тых персанажаў Дастаеўскага, у якіх пісьменнік выказаў сваё ўяўленне аб дасканалым чалавеку. Сапучы надзелена асаблівым дарам: евангельскія ісціны любові, бескарыслівасці, ненасілля дадзены ёй ад Бога, захаваныя ў яе душы — яны вызначаюць яе стаўленне да свету, кожны з яе учынкаў.

Адзін з самых страшных эпізодаў у рамане — апавяданне пра тое, як Соня, ратуючы ад галоднай смерці мачыху і яе дзяцей, упершыню пайшла на вуліцу: «І бачу я, гэтак гадзіне ў шостым, Сонечка ўстала, надзела хустачку, надзела бурнусик і з кватэры адправілася, а ў дзявятай гадзіне і назад назад прыйшла. Трыццаць целковых выклала. Ні слоўца пры гэтым не вымавіла. а ўзяла толькі. хустку. накрыла ім зусім галаву і твар і легла на ложак да сценкі, толькі плечыкі ды цела ўсё ўздрыгваюць. »

У вачах грамадства Соня становіцца пагарджалі, заняпалых істотай — яна вымушана атрымаць жоўты білет (што выдаецца прастытуткам замест пашпарта) і жыць асобна ад сваёй сям’і па патрабаванні кватэрнай гаспадыні; Лебезятников заяўляе, што не можа знаходзіцца пад адным дахам з «таковской», Лужына называе сёе ў сваім лісце да Пульхерыі Аляксандраўне дзяўчынай «заўзятага паводзінаў». Але і для Мармеладова, горача кахаючага сваю дачку, і для Раскольнікава, спачуваючага Соне, відавочна, што дзяўчына, якія б абставіны яе пі апраўдвалі, вінаватая ў цяжкім граху. Бацька ў п’яным трызненні аддаецца нейкім хваравітым і захопленым марам пра тое, як Бог даруе Соню у дзень Суда, а Раскольнікаў паўтарае ўслед за Соняй, што яна «вялікая грэшніца», гаворыць з жорсткай шчырасцю, што лепш бы ёй было «галавой у ваду і разам пакончыць ».

Але Дастаеўскі, абараняючы сваю гераіню, супрацьпастаўляе «літары» біблейскіх запаведзяў «дух» евангельскага вучэння. У яе «падзенні» аўтар бачыць высокі подзвіг спагадлівай і ахвярнай любові, ён звяртаецца да супастаўлення «Сонечкина жэрабя» з хроснымі пакутамі Хрыста.

Аднак Соня ня пасіўная ахвяра злы лёсу — як Хрыстус, яна губіць сябе свядома, робіць цалкам пэўны маральны выбар.

Дастаеўскі разглядае самыя страшныя, самыя «крайнія» сітуацыі, што агалілі сапраўдны твар чалавека, сутнасць яго «натуры».

41719 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.

Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:

«Любоў да людзям у Дастаеўскага — гэта жывая і дзейная хрысціянская любоў, непарыўная з жаданнем дапамагаць і ахвярнасьцю» (І.Ф. Аненскі) (па адным з раманаў Ф. М. Дастаеўскага — «Злачынства і пакаранне» або «Ідыёт»)

/ Складанні / Дастаеўскі Ф.М. / Злачынства і пакаранне / Роля вобраза Соні Мармеладовой ў рамане Ф. М. Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне»

Глядзі таксама па твору «Злачынства і пакаранне»:

Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.

Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
Adblock
detector