Прачытаўшы камедыю «Гора ад розуму», я была ў захапленні ад галоўнага героя, яго свободословия, паводзін. Гэты твор апавядае аб дваранскім грамадстве. Іх учынкі усё на твар, і ўжо ніхто не зможа адмаўляць, што гэтыя людзі робяць з сябе тых, кім яны не з’яўляюцца. Жыццё — рэч цяжкая, яна заўсёды з цяжкасцямі і перашкодамі.
Галоўны герой — Чацкі. Разумны і сумленны чалавек аказваецца ў грамадстве дурных людзей. А што прывяло да таго, каб ён апынуўся ў фамусовском грамадстве? Мы ведаем — гэта непадзеленае каханне да Сафіі. Сафія зусім няправільна паступіла з Чацкого. Яна яго зусім недаацэньвала, не разумела і ня паважала. Чацкі ўсведамляў гэта, але хацеў на ўсе заплюшчыць вочы. Ці добра сустрэла Сафія свайго сябра дзяцінства, якога ўжо даўно не бачыла? Чацкі быў уражаны:
Што ж, дзеля? Няма? У твар мне паглядзіце.
Здзіўлены? і толькі? вось прыём!
Камедыя «Гора ад розуму» яшчэ на шмат гадоў застанецца сучаснай. Вобраз Чацкого ніколі не састарэе, таму што ён чалавек «Стагоддзі сёлетняга», які не пагаджаецца з несправядлівасцю, сорамам, пакоры. Вось з такіх людзей мы павінны браць прыклад. Як шкада, што такія людзі не ўсё. Гэтая камедыя застанецца ў мяне ў сэрцы надоўга.
41034 чалавека прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
/ Складанні / Грыбаедаў А.С. / Гора ад розуму / Мае разважанні над старонкамі камедыі «Гора ад розуму».
Глядзі таксама па твору «Гора ад розуму»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.
Характарыстыка камедыі «Гора ад розуму»
/ У. Бялінскі. «Гора ад розуму». Камедыя ў 4-х дзеяннях, у вершах. Складанне А.С. Грыбаедава. Другое выданне. С.-П.-бург. 1839 /
Выведзем канчатковы вынік з усяго сказанага намі пра «Гора ад розуму», як ацэнку гэтага твора. «Гора ад розуму» ня ёсьць камедыя, па адсутнасці ці, лепш аказаць, па памылковасьці сваёй асноўнай ідэі; ня ёсьць мастацкае стварэнне, па адсутнасці самамэтавая, а такім чынам, і аб’ектыўнасці, якая складае неабходная ўмова творчасці. «Гора ад розуму» — сатыра, а не камедыя: сатыра ж не можа быць мастацкім творам. І ў гэтых адносінах «Гора ад розуму» знаходзіцца на непамернай, бясконцым адлегласці ніжэй «Ревизора9raquo ;, як цалкам мастацкага стварэння, цалкам задавальняе вышэйшым патрабаванням мастацтва і асноўным філасофскім законах творчасці. Але «Гора ад розуму» ёсць у вышэйшай ступені паэтычнае стварэнне, шэраг асобных карцін і самабытных характараў, без адносіны да цэлага, мастацка намаляваных кіст шырокаю, майстэрнямі, рукою цьвёрдаю, якая калі і дрыжала, то не ад слабасці, а ад бурнага, высакароднага абурэння, з якім маладая душа яшчэ не ў сілах была совладеть. У гэтых адносінах «Гора ад розуму», у яго цэлым, ёсць нейкае пачварнае будынак, нікчэмнае па сваім прызначэнні, як, напрыклад, хлеў, але будынак, пабудаванае з каштоўнага паросского мармуру, з залатымі ўпрыгожваннямі, дзіўнаю разьбою, вытанчанымі калонамі. І ў гэтых адносінах «Гора ад розуму» стаіць на такім жа непамернай і бясконцай прасторы вышэй камедый Фонвизина, як і ніжэй «Ревизора9raquo ;.
Грыбаедаў належыць да самым магутным праявам рускага духу. У «Гора ад розуму» ён з’яўляецца яшчэ палкім юнаком, але лепшым моцнае і глыбокае мужнасць, — немаўляткам, але немаўляткам, душыць, яшчэ ў калысцы, велізарных змей, немаўляткам, з якога павінен з’явіцца дзівосны Іраклія. Разумны вопыт жыцця і дабрадзейнага сіла гадоў ўраўнаважылі б волнования кіпучай натуры, згас бы яе агонь, і знікла б яго полымя, а засталася б цеплыня і святло, позірк праясніўся б і узвысіўся да спакойнага і аб’ектыўнага сузірання жыцця, у якой усе неабходна і ўсё разумна , — і тады паэт з’явіўся бы мастаком і завяшчаў нашчадкам ня лірычныя парывы сваёй суб’ектыўнасці, а стройныя стварэння, аб’ектыўныя прайгравання з’яў жыцця.
Чаму Грыбаедаў не напісаў нічога пасля «Гора ад розуму», хоць публіка ўжо і мае права была чакаць ад яго стварэнняў спелых і мастацкіх? — гэта такое пытанне, рашэнні якога стала б на велізарную артыкул і які ўсё б не наважыўся. Можа быць, служба, якой ён быў аддадзены я як жа, ня між іншым, а сапраўды, ўступіла ў спаборніцтва з паэтычным пакліканнем; а можа быць і тое, што ў душы Грыбаедава ўжо спелі гіганцкія зародкі новых стварэнняў, якія ажыццявіць не дапусьціла яго ранняя смерць. Хто ў ім атрымаў бы перамогу — дыпламат ці мастак, — гэта магла вырашыць толькі жыццё Грыбаедава, але не могуць вырашыць ніякія умозрения, і таму прадстаўляем рашэнне гэтага пытання майстрам і паляўнічым выдаваць пустыя варажбы фантазіі за сапраўдныя высновы розуму; самі паўторым толькі, што «Гора ад розуму» ёсць твор таленту магутнага, каштоўны перл рускай літаратуры, хоць і не ўяўляе камедыю ў мастацкім значэнні гэтага слова, — твор слабое ў цэлым, але вялікае сваімі прыватнасцямі.
Цяпер нам варта было б сказаць што-небудзь пра прадмове, прыкладзеным да выдання «Гора ад розуму», напісаным яго выдаўцом і які займае роўна сто старонак. У ім утрымліваецца біяграфія Грыбаедава і крытычная адзнака «Гора ад розуму». Што сказаць пра гэта прадмове? — Яно напісана разумным літаратарам, і напісана жыва, выдатным мовай. Што ж тычыцца да погляду на мастацтва, а з прычыны гэтага і на твор Грыбаедава, — гэта меркаванні ў духу французскай крытыкі і «Маскоўскага тэлеграфа». Аўтар прадмовы правоў з свайго пункту гледжання, і мы спрачацца з ім не будзем, а толькі паўторым вершы Грыбаедава, узятыя намі эпіграфам да нашай артыкуле, і заключым яе імі:
#&658; Чытайце таксама іншыя артыкулы крытыкаў пра камедыю «Гора ад розуму»:
В. Бялінскі. «Гора ад розуму». Камедыя ў 4-х дзеяннях, у вершах. Складанне А.С. Грыбаедава
В.А. Ушакоў. Маскоўскі баль. Трэцяе дзеянне з камедыі «Гора ад розуму»
А.А. Грыгор’еў. З нагоды новага выдання старой рэчы. «Гора ад розуму»
Усе матэрыялы, апублікаваныя на сайце ў любым выглядзе, з’яўляюцца аб’ектамі аўтарскага і маёмаснага права.
Ніякія матэрыялы гэтага сайта не з’яўляюцца публічнай аферты.