Вядомы ва ўсім свеце мастак І. Левітан падарыў нам мноства выдатных карцін. Палатно, якое называецца «Вячэрні звон», з’яўляецца, мабыць, адной з вядомых. Працаваць над мастацкім творам аўтар пачаў пасля таго, як наведаў манастыр, які знаходзіцца пад Звянігарад. Гэты старадаўні горад размяшчаецца на рускай рацэ Волзе. Вобраз манастыроў у промнях заходзячага сонца і адлюстраваў Левітан на сваёй карціне. Выглядае праца мастака настолькі рэалістычна, што удалечыні нібы чуецца звон.
Для многіх мастакоў закат — гэта любімае час сутак. Пейзаж на фоне заходзячага сонечнага дыска заўсёды захапляе сваёй дзіўнай прыгажосцю. Вось і Левітан выкарыстаў гэты прыём на сваім палатне. Як прыгожа блішчаць і адліваюцца купалы пад святлом адыходзячага сонца!
На карціне таксама намаляваная рака Волга. Ствараецца ўражанне, калі глядзіш на карціну, што водная роўнядзь нерухомая. Па ружова-блакітнага небе плывуць лёгкія аблокі, колер якіх злёгку срэбны. На процілеглым беразе ракі віднеецца густая гай.
Ад карціны «Вячэрні звон» вее ціхамірнасцю, цішынёй і спакоем. Нават лодка з пілігрымамі, якая плыве па рацэ, не можа парушыць гэтага прымірэння. Лодка нібы слізгае па ціхай воднай роўнядзі. На процілеглым беразе Волгі можна ўбачыць двух манахаў, якія прагульваюцца, атрымліваючы асалоду ад супакоем і дзіўнай прыгажосцю гэтых месцаў. Прырода спакойная, яна рыхтуецца да сну. Нават вецер заціх, каб не парушаць цішыню.
Цэнтральнае месца на карціне адведзена белакаменнай кляштару, які выглядае ўрачыстае і велічным. Фарбы Левітан выкарыстаў самых светлых тонаў. Увесь будынак манастыра акружае зялёная гай. Храм з’яўляецца асноўнай часткай палатна. Адсюль і чуецца звон, які ўсіх вернікаў кліча на вячэрнюю службу.
Карціна «Вячэрні звон», на маю думку, лічыцца адной з лепшых работ Левітана. У ёй мастак адлюстраваў сваё стаўленне да рускай прыродзе і веры.
Складанне »Вечаровы звон — Левітан» складанне па ўяўленню і памяці па карціне І.І. Левітана «Вячэрні звон»
Складанне: апісанне карціны І. Левітана "вячэрні звон"
«Музыка карціны И.И.Левитана» Вячэрні звон «».
Руская прырода натхняла И.И.Левитана на стварэнне шэдэўраў на працягу ўсяго яго творчага шляху. У XIX стагоддзі захапленне прыгажосцю і супакаеннем асобных куткоў расійскай глыбінкі было непарыўна звязана з рэлігійным успрыманнем рэчаіснасці. І памешчык, і селянін, і салдат верылі ў Бога з аднолькавай сілай, а цар лічыўся памазанцам Божым. Праваслаўная Русь некалькі раз у дзень апавяшчалася дабратворным звонам званоў, які запаўняў усё зямное быццё: ад бурна зазелянелых траў да чалавечай душы. Працуючы на берагах Волгі, Ісаак Левітан напісаў сваю знакамітую карціну «Вячэрні звон».
Цэнтральную частку экспазіцыі карціны займае рака. Яе шэра-блакітныя адценні мякка ўздзейнічаюць на таго, хто глядзіць, нібы заклікаючы атрымаць асалоду ад спакоем і магічным зачараваннем гадовага пейзажу. Асноўны акцэнт прыпадае на тапелец у зеляніне манастыр і званіцу, сузіранне якіх ўзносіць чалавека над свецкага мітуснёй. Так і хочацца затрымацца поглядам на залітым вячэрнімі прамянямі сонца полуостровке: святая мясціна, якія растаюць у небе крыжы купалоў, шырокая дарога да брамы манастыра. И.И.Левитан невыпадкова адлюстраваў прама каля ракі двух апранутых у чорнае манахаў. Яны настолькі малыя, што пераадоленне шляху да бліскучай белай аркі здаецца чымсьці невыканальным. І ўсё ж дарога да Бога, далёкіх ад спакусаў святла даволі прасторная, а адужаць яе зможа толькі той, хто ідзе.
Верхняя частка карціны — неба. Амаль белае над лесам, ледзь вышэй — з паветранымі аблокамі і ў левым верхнім куце — блакітнае, неба дзівіць сваёй пранізлівай прыгажосцю. Майстэрства жывапісца дазволіла Левітанам напоўніць карціну вячэрнім звонам. У намаляванай ім нябеснай высі чуецца музыка царкоўных званоў, разьвеяная над верхавінамі дрэў, ракой з праплывае па плыні лодкай з людзьмі, маленечкім драўляным Пірсам і які сядзіць у невялікі лодцы ля берага чалавекам, постаць якога заўважаеш не адразу.
Язэп Ілліч Левітан умеў знаходзіць у любым пейзажы незвычайную глыбіню, гарманічна спалучаючы пры гэтым складаную філасофію чалавечага жыцця з цнатлівай чысцінёй рускай прыроды.
Мы ў Фэйсбуку
"сезоны года" — гэта часопіс аб прыродзе, культуры і навакольным свеце.
Матэрыялы можна выкарыстоўваць для азнаямлення дзяцей з прыродай, у дапамогу школьнікам, у рабоце выхавальніка і настаўнікі.