Калі Вы заўважылі памылку ці памылку, вылучыце тэкст і націсніце Ctrl + Enter.
Тым самым акажаце неацэнную карысць праекце і іншым чытачам.
Дзякуй за ўвагу.
«Я хачу працягваць жыць у свеце, дзе яшчэ існуе вернасць, а клятвы ў каханні даюцца навечна» пісаў знакаміты паэт Пауло Коэльо. Прачытаўшы яго выказванне, мімаволі задаешся пытаннем, а ці магчыма наогул такое? Бо ў сучасным грамадстве, для многіх людзей слова вернасць не больш чым пусты гук, а любоў саступіла месца выгадзе. Перш чым адказваць на гэтае пытанне, неабходна зразумець, што ж такое верность? Вернасць — гэта нязменнасць у адносінах, пачуццях, выкананні сваіх абавязкаў, абавязку.
На мой погляд, жаданне Коэльо можа быць выканана. Як-ніяк, акрамя людзей, якія не прымаюць вернасць пад увагу, ёсць і тыя, для каго яна нават даражэй жыцця.
Успомнім рому Аляксандра Сяргеевіча Пушкіна «Капітанская дачка». Марыя Міронава — дачка капітана і разам з тым кахаючая да глыбіні душы дзяўчына. Дзякуючы сваім высокім маральным асновам, нават стоячы перад выбарам: выйсці за нялюбага Швабрина ці ж чакаць свайго каханага — Грынёва, выбірае другі вариант.После прызнання Пятра вінаватым, Марыя нават адпраўляецца да імператрыцы, каб адстаяць гонар любімага і дамагаецца яго памілавання. Маша застаецца верная яму аж да самага канца творы, яна стрымлівае сваю «клятву ў каханні». Яе вобраз у рамане — сімвал вернасці ў каханні, нягледзячы ні на што. Безумоўна, у яе выбары любоў была вышэй за ўсё, аднак я ўпэўнены, што захаванне такой маральнай каштоўнасці як вернасць, таксама мела даволі вялікае значэнне. Захоўваць вернасць — неверагодна цяжкая задача, а часам за яе выкананне, можна нават паплаціцца жыццём.
Звернемся да аповесці Васіля Быкава «Сотнікаў». Два немцы — Сотнікаў і Рыбак, падчас выканання задання трапляюць у палон да немцаў. На допыце, Сотнікаў не выдаў ім ніякай інфармацыі, за што быў жорстка збіты, але ў адрозненне ад Рыбака, застаўся верны радзіме. Нават перад смяротным пакараннем, Сотнікаў і падумаць не мог пра здраду сваёй краіне, арміі, дарагім яму людзям. Нішто не змагло зламаць выхаванага з дзяцінства адданасць сваёй айчыне, нават страх смерці. Яго вернасць заслугоўвае захаплення, бо далёка не кожны зможа зірнуць у вочы смерці і пры гэтым застацца верным сваім прынцыпам.
Абагульняючы ўсё вышэйсказанае, хачу сказаць, што на мой погляд, «працягваць жыць у свеце, дзе ўсё яшчэ існуе вернасць» — магчыма. Для гэтага кожны чалавек павінен проста берагчы свае маральныя каштоўнасці. І магу вас запэўніць, што менавіта гэта дапаможа ўмацаваць аснову таго самага «свету вернасці і любові».
Сайт мае выключна азнаямляльны й навучальны характар. Усе матэрыялы ўзяты з адкрытых крыніц, усе правы на тэксты належаць іх аўтарам і выдаўцам, тое ж адносіцца да ілюстрацыйным матэрыялам. Калі вы з’яўляецеся праваўладальнікам якога-небудзь з прадстаўленых матэрыялаў і больш не жадаеце, каб яны знаходзіліся на гэтым сайце, яны неадкладна будуць выдаленыя.
Выніковае складанне па кірунку: Вернасць і здрада
Складанне па літаратуры на тэму: «Вернасць і здрада»
Вернасць і здрада — супрацьлеглыя адна адной паняцці. Вернасць — гэта адданасць, сталасць перакананняў. Вернасць сваім перакананням — гэта ўласцівасць моцнай асобы, ў вельмі годнасці.
Апроч уласных перакананняў, чалавек павінен быць верны сваёй сям’і. Нашы далёкія продкі ў вуснай народнай творчасці заўсёды апявалі трываласць сямейнага круга, яго значнасць і непадзельнасць. Родныя людзі заслугоўваюць, каб мы іх падтрымлівалі і ніколі не здраджвалі.
Акрамя таго, заўсёды трэба заставацца верным сваёй Радзіме. Расея мае вялікую гісторыю. Героі нашай краіны не баяліся глядзець у твар ворагу, каб мы нарадзіліся не пад прыгнётам ворага. Трэба жыць так, каб ім не было сорамна за нас.
Важна быць верным сваёй любові. І не варта забываць, што мы ў адказе за тых, каго прыручылі.
Здрада — гэта заўсёды здрада. Я лічу, што здрада — гэта ганьба, для якога няма ніякіх апраўданняў. Чалавек, які здзейсніў здрада горш ворага, бо яму давяралі, ад яго не чакалі здрады. На жаль, людзі здраджваюць менавіта ў той момант, калі яны так патрэбныя.
У літаратуры маецца мноства прыкладаў вернасці і здрады. Класічны прыклад вернасці адлюстраваны ў творы Ш. Бронте «Джэйн Эйр». Джэйн, астатняя без бацькоў, на працягу свайго жыцця пранесла любоў да ўладнага і багатаму Эдварду Рочестера. Пры гэтым дзяўчына была з ім не дзеля становішча ў грамадстве або грошай. Каханне Джэйн праявілася мацней за ўсё пасля пажару, у якім Эдвард Рочэстэр аслеп, а яго дом згарэў дашчэнту.
Здраду радзіме паказаў М. Ю. Лермантаў ў творы «Беглец9raquo ;. Там малады Гарун збег з поля бітвы, пабаяўшыся памерці за радзіму. Ад яго адвярнуліся сябры і маці. Такім чынам, пісьменнік паказаў, што здрада караецца самім жыццём.
О. Бальзак пісаў: «Сталасць — аснова цноты». Я далучаюся да слоў пісьменніка.