У рамане «Бацькі і дзеці» бацькі Базарава — яркія прадстаўнікі старэйшага пакалення. Нягледзячы на тое, што аўтар надае ім не так шмат увагі, як, скажам, братам Кірсанава, вобразы Васіля Іванавіча і Арыны Власьевны дадзены не выпадкова. З іх дапамогай аўтар найбольш поўна паказвае ўзаемаадносіны пакаленняў.
Васіль Іванавіч Базараў — бацька галоўнага персанажа рамана. Гэта чалавек старой загартоўкі, выхаваны ў строгіх правілах. Яго жаданне здавацца сучасным і прагрэсіўным выглядае міла, але чытач разумее, што ён, хутчэй больш кансерватар, чым ліберал. Нават у сваёй прафесіі лекара, ён прытрымліваецца традыцыйных спосабаў, не давяраючы сучаснай медыцыне. Ён верыць у Бога, але стараецца не паказваць сваю веру, асабліва перад жонкай.
Арына Власьевна Базарава — маці Яўгена, простая руская жанчына. Яна малообразованна, моцна верыць у Бога. Вобраз клапатлівай бабулькі, створаны аўтарам, нават для таго часу выглядае старамодным. Тургенеў піша ў рамане, што яна павінна была нарадзіцца гадоў дзвесце назад. Яна выклікае толькі прыемнае ўражанне, якое не псуе ні яе набожнасць і забабоны, ні яе лагоднасць і памяркоўнасць.
Узаемаадносіны паміж бацькамі і Базарава
Характарыстыка бацькоў Базарава відавочна паказвае, што для двух гэтых людзей няма нічога галоўней, чым іх адзіны сын. Менавіта ў ім заключаны сэнс іх жыцця. І зусім не важна, побач ці далёка знаходзіцца Яўген, усе думкі і размовы толькі пра горача любімым і ненаглядную дзіцяці. Ад кожнага слова вее клопатам і пяшчотай. Старыя вельмі дрыгатліва кажуць пра сына. Яны любяць яго сляпой любоўю, чаго нельга сказаць пра самае Яўгеніі: стаўленне Базарава да бацькоў любоўю назваць складана.
На першы погляд, узаемаадносіны Базарава з бацькамі цёплымі і ласкавымі назваць цяжка. Можна нават сказаць, што ён зусім не шануе бацькоўскі цяпло і клопат. Але гэта далёка не так. Ён усё бачыць і заўважае, нават адчувае ў адказ пачуцці. Але вось праяўляць імі адкрыта, ён не тое, што, не ўмее, ён проста не лічыць патрэбным гэта рабіць. І навакольным не дазваляе гэтага.
Кірмашоў адмоўна ставіцца да любых спробам бацькоў праявіць радасць ад яго прысутнасці. Сям’я Базарава гэта ведае, і бацькі імкнуцца хаваць ад яго свае сапраўдныя пачуцці, не праяўляюць да яго падвышанай увагі і не паказваюць сваёй любові.
Але ўсе гэтыя якасці Яўгена аказваюцца паказнымі. Але разумее гэта герой занадта позна, толькі калі ўжо знаходзіцца пры смерці. Нічога нельга змяніць і вярнуць. Кірмашоў разумее гэта, таму і просіць Адзінцова не забываць яго старых: «Такіх людзей, як яны, у вашым вялікім святле днём з агнём не адшукаць». Гэтыя словы з яго вуснаў можна параўнаць з прызнаннем у любові да бацькоў, проста па-іншаму ён не ўмее гэта выказаць.
Але адсутнасць ці праява кахання не з’яўляецца прычынай непаразумення паміж пакаленнямі і выхаванне Базарава яркае таму пацверджанне. Ён не адмаўляецца ад бацькоў, наадварот, марыць, каб яны яго разумелі і падзялялі яго перакананьні. Бацькі імкнуцца гэта зрабіць, але, усё роўна, застаюцца вернымі сваім традыцыйным поглядах. Менавіта гэта неадпаведнасць і прыводзіць да праблемы вечнага неразумення дзяцей і бацькоў.
Ваш вынік:
- Гісторыя стварэння п’есы «Навальніца»
- Ахвяры цёмнага царства ў п’есе «Навальніца»
- Жанр «Навальніцы» Астроўскага
- Выпрабаванне любоўю Обломова
- Кароткі змест «Абломаў»
- Лірычны герой Лермантава
- Кароткі змест «Навальніца»
- Сюжэт рамана «Абломаў»
- Вобраз Кацярыны ў п’есе «Навальніца»
- Лад жыцця Обломова і Штольц ў рамане Ганчарова «Абломаў»
Спадабалася складанне? Дапамажы праекту — цісні на кнопку, раскажы сябрам:
Не спадабалася? — Напішы ў каментарах чаго не хапае.
Па шматлікіх просьбах цяпер можна: захоўваць усе свае вынікі, атрымліваць балы і ўдзельнічаць у агульным рэйтынгу.
- 1. Арцём Аракелян 278
- 2. Міша Захараў 224
- 3. Аришечка Пастухова 223
- 4. милэ лайк 199
- 5. Аляксандр Старинец 167
- 6. Паліна Белікава 152
- 7. Ларыса Хакімава 128
- 8. Каця Бондарава 123
- 9. Юджын Райтнер 117
- 10. Аляксандр Букин 114
- 1. Ramzan Ramzan 5,110
- 2. Iren Guseva 4,925
- 3. Мухамад Амон 2,739
- 4. Гузель Миннуллина 2,310
- 5. admin 2,016
- 6. Алёна Кошкаровская 1,886
- 7. Лізавета Пякина 1,772
- 8. Вікторыя Нойманн 1,738
- 9. Алёна Хубаева 1,718
- 10. Bulat Sadykov 1,667
Самыя актыўныя ўдзельнікі тыдня:
- 1. Вікторыя Нойманн — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 2. Bulat Sadykov — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 3. Дар’я Волкава — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
Тры шчасліўчыка, якія прайшлі хоць бы 1 тэст:
- 1. Наталля Старасціна — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 2. Мікалай З — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
- 3. Міхаіл Варонін — падарункавая карта кнігарні на 500 рублёў.
Карты электронныя (код), яны будуць адпраўленыя ў бліжэйшыя дні паведамленнем Вконтакте або электронным лістом.
Яўген Базараў: неадназначнасць ладу.
Раман Тургенева з’явіўся ў друку ў тыя гады, калі на змену старому жыццёваму ўкладу сталі прыходзіць новыя павевы, калі ў асяроддзі расійскай моладзі, не задаволенай жыццёвымі ўстаноўкамі «бацькоў», наспела пераацэнка каштоўнасцяў. Нарэшце, калі ў літаратуру на змену герою мінулых гадоў, двараніну, прыйшоў герой-разночинец.
Раман пачынаецца з таго, што ў маёнтак Кірсанава разам з сынам Мікалая Пятровіча, Аркадзем, прыязджае яго сябар, Яўген Базараў. Яго незвычайная знешнасць (балахон, бакенбарды), разбэшчаная манера трымацца насцярожваюць насельнікаў маёнтка. А калі Аркадзь заяўляе, што яго сябар — нігіліст, прыхаваная непрыязнасць Паўла Пятровіча Кірсанава пераходзіць у адкрытае супрацьстаянне. Так завязваецца канфлікт у рамане.
З лёгкай рукі дэмакратычнай крытыкі, у прыватнасці Пісарава, прынята лічыць, што асноўная расстаноўка сіл рамана адлюстравана менавіта ў супрацьстаянні Базарава і Паўла Пятровіча, бо менавіта яны вядуць палеміку на розныя тэмы. Аднак, як няцяжка заўважыць, старэйшы Кірсанаў аказваецца неплацежаздольным апанентам галоўнаму герою. Усе словы Паўла Пятровіча — толькі «словы», яны не падмацаваныя ніякім дзеяннем, так што папрок адносна гультайства, кінуты Базарава Паўлу Пятровічу, безумоўна, справядлівы. Перакананняў, як справядліва адзначае Пісараў, у Паўла Пятровіча няма, у якасці перакананняў ён спрабуе «працягнуць» прынцыпы, прычым прынцыпы, панятыя на свой манер. Усе «Прынсэп» Кірсанава зводзяцца да захавання знешніх прыстойнасцяў, да намаганняў, накіраваных на тое, каб лічыцца джэнтльменам. Форма без зместу — вось сутнасць Паўла Пятровіча.
Аднак, як вядома, супрацьлегласці сыходзяцца. Нягледзячы на знешняе супрацьстаянне, Базараў і Павел Пятровіч вельмі падобныя. Кірсанаў, па сутнасці, такі ж дактрынёра, як і Базараў. Паўла Пятровіча ва ўсім цікавіць толькі вонкавы бок рэчаў — ён тлумачыць аб Шылера, пра Гётэ, хаця наўрад ці знайшоў час іх прачытаць, яго меркаванні саманадзейнымі і павярхоўныя. Але тое ж самае можна сказаць пра Базарава! Тое ж прыхільнасць да знешніх эфектаў, тая ж «неорганичность» з навакольным яго светам.
Усім зместам рамана Тургенеў паказвае, што на адмаўленні нельга пабудаваць абсалютна нічога, у тым ліку і філасофіі. Само жыццё непазбежна абвергне яе, таму што сутнасць жыцця складаецца ў зацвярджэнні, а не ў адмаўленні.
Сапраўдны апанент правадыру нігілістаў — Мікалай Пятровіч Кірсанаў, хоць ён не ўступае ў славесныя баталіі з Базарава. Усе яго светаадчуванне, пазбаўленае знешняй вычварнасці паводзіны, але разам з тым душэўная шырата, супрацьстаяць всеотрицанию нігілістаў. Мікалай Пятровіч мог бы паспрачацца з Базарава, але ён выдатна разумее, што яго аргументы не будуць пераканаўчыя ні для Базарава, ні для брата.
Паказваючы першапачатковую заганнасць базаровских ідэй, Тургенеў ўводзіць у тканіну апавядання яшчэ двух персанажаў — Сітнікава і Кукшину. Не выпадкова пасля смерці Базарава ў яго не застаецца больш ніякіх паслядоўнікаў. На бясплоднай глебе нігілізму вырастаюць толькі такія пародыі на людзей, як Кукшина і Сітнікаў.
Аднак Базараў — ня Кукшина і ня Сітнікаў. Ён моцная асоба. Яго асоба здольная да самаразвіцця, і менавіта гэтым ён цікавы Тургенева. Ўвесь шлях Базарава, апісаны ў рамане, — гэта абвяржэнне яго ідэй. Кірмашоў адмаўляе мастацтва, паэзію, бо не бачыць у іх ніякага карысці. Менавіта Базараў высмейвае гульню Мікалая Пятровіча на віяланчэлі, асуджае Аркадзя за захапленне прыгажосцямі прыроды. Ён не ў стане зразумець усяго гэтага.
Аднак для яго яшчэ не ўсё страчана, і гэта праяўляецца ў яго любові да Адзінцова. Кірмашоў аказваецца чалавекам, а не бяздушнай машынай, якая здольная толькі ставіць досведы і рэзаць жаб. Перакананні Базарава ўступаюць у трагічнае супярэчнасць з яго чалавечай сутнасцю. Адмовіцца ад сваіх перакананняў ён не можа, але не можа і задушыць у сабе чалавека. Для Базарава няма выйсця з якое стварылася становішча, і менавіта таму ён памірае.
Смерць Базарава — гэта смерць яго ідэй. Перад тварам непазбежнай гібелі Базараў адкідае ўсё другараднае, каб пакінуць самае галоўнае. І гэтым галоўным аказваецца нешта чалавечае, што ў ім ёсць, — любоў да Адзінцова. Характэрна, што і апанента-двайніка, Паўла Пятровіча, Тургенеў праводзіць тым жа шляхам: паставіўшы на грань жыцця і смерці, прымушае адкінуць усе догмы, «Прынсэп» і пакінуць чалавечае, сапраўднае — любоў да брата, фенечка, імкненне штосьці зрабіць для іншых.
Тургенеў на кожным кроку абвяргае меркаванні і Базарава, і Паўла Пятровіча. Так, Базараў заяўляе, што «прырода не храм, а майстэрня», і тут жа варта цудоўны краявід. Карціны прыроды, якімі насычаны раман, падспудна пераконваюць чытача ў зусім адваротнае. Аказваецца, што Пушкін і гульня на віяланчэлі ў абсалютным вымярэнні значна важней ўсёй карыснай дзейнасці Базарава і арыстакратычных прынцыпаў Паўла Пятровіча.
У апошняй сцэне — апісанні сельскай могілак і бацькоў, якія прыходзяць на магілу сына, — вечная прырода, на спакой якой пасягаў Базараў, дае нігіліст апошняе заспакаенне. Ўсё другараднае, што прыдумаў чалавек, застаецца ў баку. Толькі прырода, якую Базараў хацеў ператварыць у майстэрню, ды бацькі, падарылі яму жыццё, атачаюць яго.
Такім чынам, унутранай эвалюцыяй галоўнага героя Тургенеў паказвае няздольнасць і першапачатковую заганнасць ідэй нігілізму, даказвае, што на бясплоднай глебе адмаўлення не можа вырасці нічога пазітыўнага. І, прыводзячы свайго героя да агульначалавечых каштоўнасцей, сцвярджае вяршэнства гуманістычных ідэй у жыцці любога чалавека.
5879 чалавек прагледзелі гэтую старонку. Зарэгіструйся або увайдзі і даведайся колькі чалавек з тваёй школы ўжо спісалі гэта сачыненне.
Рэкамендуем эксклюзіўныя работы па гэтай тэме, якія запампоўваюцца па прынцыпе «Адно складанне ў адну школу»:
Трагізм вобраза Базарава ў рамане І.С. Тургенева «Бацькі і дзеці»
Вобраз Базарава ў рамане И.С.Тургенева «Бацькі і дзеці».
/ Складанні / Тургенеў І.С. / Бацькі і дзеці / Яўген Базараў: неадназначнасць ладу.
Глядзі таксама па твору «Бацькі і дзеці»:
Мы напішам выдатнае складанне па Вашым замове ўсяго за 24 гадзіны. Унікальнае складанне ў адзіным экземпляры.